มหายุทธ์ สะท้านภพ นิยาย บท 1968

“เตี๊ยง!”

ชี่จิ้งที่เกะกะระรานส่งตรงมาจากกระบี่ยุทธ์ จีเสี่ยวจื่อจึงรู้สึกชาที่ง่ามนิ้วภายในพริบตา ยิ่งกว่านั้นคือข้อมือที่จับกระบี่ยุทธ์ไว้ก็ปวดร้าวอย่างยิ่งเช่นกัน 

ต่างอยู่ในแดนมกุฎเทพขั้นปฐมภูมิเหมือนกัน แม้พระโอรสจ้านเทียนจะบรรลุถึงแดนมกุฎเทพไวกว่าจีเสี่ยวจื่อสองสามปี ทว่าระยะความต่างในผลการฝึกตนของทั้งสองกลับไม่มากนัก อย่างไรก็ตามศักยภาพของพระโอรสจ้านเทียนกลับเกะกะระรานถึงขีดสุด แม้จะไม่ได้ฝึกกฎชั้นยอด แต่ก็ยังคงสามารถอาศัยร่างยุทธ์ร่างเนื้อที่เกะกะระรานมากดอัดกฏชั้นยอดที่อยู่ในแดนเดียวกันได้! 

พลังเทวจ้านเทียนอันสมบูรณ์ที่มหาจักรพรรดิยุทธ์จ้านเทียนสองยุคริเริ่ม เป็นวรยุทธ์ที่มีอิทธิพลในการชุบร่างเนื้อแต่แรกอยู่แล้ว ในสองวิถีอย่างวิถีกฎและร่างตน พลังเทวจ้านเทียนเป็นการเลือกเดินบนวิถีแห่งร่างและจิตตน!

ร่างตนมนุษย์มีการแบ่งความรู้สึกและกำลัง วิถีแห่งการฝึกยุทธ์จึงต้องมีการแบ่งเป็นกลั่นวิญญาณและกลั่นร่างอยู่แล้ว

“ถึงแม้สตรีนางนี้จะถือว่าไม่เลว ทำให้พระโอรสอย่างกูชื่นชมมาก แต่ทว่าหากยังหลงผิดอย่างกู่ไม่กลับ ก็อย่าหาว่าพระโอรสอย่างกูเหี้ยมโหดต่อสตรีงามแล้วกัน!”

ปล่อยหมัดโจมตีจีเสี่ยวจื่อจนถอยออกไป พระโอรสจ้านเทียนข่มขู่ด้วยน้ำเสียงที่เยือกเย็นคำหนึ่ง ก่อนหน้านี้ครั้นเมื่อจีเสี่ยวจื่อข้ามผ่านทัณฑ์ เขาก็เริ่มรู้สึกสนใจในตัวนางเล็กน้อยแล้ว ทว่าเมื่อเปรียบเทียบกับเรื่องใหญ่อย่างการช่วงชิงหินนิรันดร์และกระบี่ตรีภพ เห็นได้ชัดเจนเลยว่าผู้หญิงคนหนึ่งเล็กน้อยมากจนไม่มีค่าพอที่จะให้พูดถึงเลย

อย่างไรก็ตามจีเสี่ยวจื่อกลับไม่ได้นำคำข่มขู่ของเขามาใส่ใจ เห็นเพียงนางยกมือขึ้นมาทำท่าประสานอิน สำนักเต๋าเสวียนเทียนจึงบินออกมาจากร่างกาย กลายเป็นประตูที่ตระหง่านใหญ่โตแล้วเปิดออก

หลังจากประตูสำนักเต๋าเปิดออกแล้ว ก็มีเงาลวงของยักษ์ตัวหนึ่งที่ดูรางเลือนเดินออกมา ก่อนจะง้างมือแล้วตบไปทางพระโอรสจ้านเทียน

เงาลวงยักษ์ตัวนี้ถูกร่ายออกมาโดยพลังงานอมตะของคัมภีร์เทวอนัตตา ใช้กฎปริภูมิโน้มนำพลังแห่งอนัตตา เพื่อเรียกปณิธานเทพโบราณออกมา

“แสงหิ่งห้อยก็บังอาจกับช่วงชิงความโชติช่วงกับพระจันทร์ที่สุกสกาวอย่างนั้นหรือ?”

พระโอรสจ้านเทียนดูหมิ่นดูแคลน เขาตะคอกเสียงดังลั่นคำหนึ่ง ด้านหลังก็มีเงายักษ์สีทองปรากฏหนึ่งตัวเช่นกัน

สิ่งที่จีเสี่ยวจื่อเรียกคือปณิธานเทพอนัตตาโบราณ ส่วนสิ่งที่พระโอรสจ้านเทียนเรียกนั้นคือปณิธานไร้เทียมทานของบรรพบุรุษมหาจักรพรรดิยุทธ์จ้านเทียน 

“ยอมศิโรราบต่อข้า แล้วข้าจักไว้ชีวิตเจ้า”แววตาของพระโอรสจ้านเทียนเข้มงวดแข็งกร้าว

“หึ่ง!”

และในเวลานี้เอง จิตสังหารที่รวดเร็วและดุดันก็จู่โจมมาจากข้างหลัง ทำให้พระโอรสจ้านเทียนหันหลังกลับไปกะทันหัน

อนัตตาที่อยู่ด้านหลังสั่นเทิ้มจนเสียงดังหึ่ง ๆ ปราณกระบี่ที่มืดครึ้มซัดสาดผ่าสับมาทางไปเขา มโหฬารพันลึกดุจมังกร

ความเร็วของปราณกระบี่เล่มนี้รวดเร็วอย่างมาก ฟาดฟันทีเดียวก็มาถึงตรงหน้า เหมือนดั่งตัดขาดการพันธนาการของห้วงเวลา รุนแรงและดุดัน

ปราณกระบี่เล่มนี้ทำเอาผู้คนตกตะลึง มาตรแม้นว่าเป็นอัจฉริยะบุคคลอย่างพระโอรสจ้านเทียนก็รู้สึกขนหัวลุกซู่ เสียวสันหลังวาบภายในพริบตา