มหายุทธ์ สะท้านภพ นิยาย บท 1969

“กระบี่ผงาดตรีภพ!? นี่มันเป็นไปได้อย่างไร……”

พระโอรสจ้านเทียนตกตะลึงพรึงเพริด เห็น ๆ อยู่ว่าโอรสสวรรค์โชคลาภตายไปแล้ว เจ้าหมอนั่นกระตุ้นกระบี่ตรีภพเล่มนี้ได้อย่างไร?

เขาจำได้ดีมาก ๆ ว่าเมื่อนั้นคนดังกล่าวก็เคยลองแตะต้องกระบี่ตรีภพเช่นกัน แต่ทว่ากลับไม่ถูกกระบี่ตรีภพยอมรับ

ในช่วงหัวเลี้ยวหัวต่อแห่งวิกฤตการณ์ พระโอรสจ้านเทียนไม่กล้าประมาทเลยแม้แต่น้อย มีดาบรบเล่มหนึ่งปรากฏบนมือ จะต้านทานพลานุภาพของปราณกระบี่เล่มนี้ 

ตู้ม!

ภายใต้การฟาดฟันจากปราณกระบี่ตรีภพ ถึงแม้ระดับขั้นของดาบรบที่อยู่ในมือพระโอรสจ้านเทียนจะไม่ธรรมดา แต่ก็ต้านทานพลานุภาพของกระบี่ผงาดตรีภพไม่ไหวอยู่ดี ตรงคมดาบแตกร้าวจนแหว่ง ดาบรบยิ่งหลุดลอยออกไปจากมือ รังสีหม่นหมอง ออร่าเทพลดฮวบ 

ฉึก!

พระโอรสจ้านเทียนก็ได้รับบาดเจ็บสาหัสเช่นกัน เลือดสีแดงสดพุ่งกระฉูดออกมาอย่างบ้าคลั่ง มีรอยกระบี่ที่น่ากลัวปรากฏกลางหน้าอก แผลลึกจนสามารถมองเห็นกระดูก เลือดสดหลั่งไหล 

ยิ่งกว่านั้นคือเกราะเทพระดับเจ้ายุทธจักรที่อยู่บนตัวพระโอรสจ้านเทียนก็ถูกผ่าออกแล้วเช่นกัน!

“ให้ตายเถอะ!”

พระโอรสจ้านเทียนอ้าปากแล้วกระอักเลือดออกมา ภายในจิตใจรู้สึกเสียใจทีหลัง

เขารู้ว่าตัวเองประมาทมากเกินไปแล้ว เขาคิดว่าหลัวซิวได้รับบาดเจ็บสาหัส ทว่ากลับนึกไม่ถึงเลยว่าเขาจะสามารถควบคุมกระบี่ตรีภพได้

หากเขามีการเตรียมตัว ถึงแม้พลานุภาพของกระบี่ผงาดตรีภพจะฮึกเหิม เขาก็ไม่มีทางบาดเจ็บเช่นนี้เด็ดขาด แต่ทว่าเป็นเพราะตัวเองประมาทไม่ได้เตรียมป้องกัน จึงทำให้เสียเปรียบอย่างมากในทันที

“อั่ก!”

พระโอรสจ้านเทียนเด็ดเดี่ยวมาก ๆ เขาอ้าปากแล้วพ้นพลังและเลือดออกมาโดยไม่ลังเลใจเลยแม้แต่น้อย ก่อนจะรีบโคจรเคล็ดวิชา ร่างกายผันเป็นแสงสีทองดวงหนึ่ง หายวับไปอย่างไร้ร่องรอย