มหายุทธ์ สะท้านภพ นิยาย บท 1979

“ปัง!”

ทั้งสองคนต่างต่อสู้กันด้วยร่างเนื้อ เสียงดังโครมครามสั่นสะเทือนโลก มีเสียงกระดูกแตก ร่างของหลัวซิวก็ลอยกระเด็นออกไป กระดูกกำปั้นที่มือขวาแตกออก

“ตูม! ตูม! ตูม!……”

ร่างของหลัวซิวถอยไปในอากาศ ทุกก้าวที่ถอยหลังไป อนัตตาใต้ฝ่าเท้าของเขาก็เกิดเสียงดังสนั่นหวั่นไหว

ร่างเนื้อปะทะกัน เขาด้อยกว่าพระโอรสจ้านเทียนเล็กน้อย เพราะว่าพระโอรสจ้านเทียนฝึกตนพลังจักรพรรดิชั้นฟ้า สองการผึก บำเพ็ญละเมียดและกลั่นร่าง ผลการฝึกตนของเขาถึงแม้จะอยู่แค่แดนมกุฎเทพขั้นปฐมภูมิ แต่ความแข็งแกร่งของร่างยุทธ์ร่างเนื้อ รวมกับพลังของเกราะเทพระดับเจ้ายุทธจักรบนร่างของเขา มันก็เพียงพอที่จะเทียบเท่าระดับศัตราวุธราชาชั้นยอดแล้ว

“เฮอะ หากไม่ได้พึ่งสิ่งล้ำค่า หากข้าหมายจะสังหารเจ้า มันช่างง่ายเสียยิ่งกว่าง่าย!” พระโอรสจ้านเทียนคึกคะนองขึ้นมา ตลอดมาไม่เคยได้รับสิ่งล้ำค่า มันทำให้เขาเจ็บปวดในใจมาโดยตลอด

“เจ้าลืมไปแล้วหรือว่าโชคลาภแห่งโอรสสวรรค์ตายได้อย่างไร?” หลัวซิวรี่ตามอง มีรอยยิ้มเย้ยหยันที่เต็มไปด้วยเจตนาฆ่าที่มุมปากของเขา

โชคลาภแห่งโอรสสวรรค์ตายไปอย่างไร?

สำหรับในเรื่องนี้ แน่นอนว่าพระโอรสจ้านเทียนรู้ดี คนผู้นี้ดูเหมือนจะมีร่างอมตะในตำนาน ร่างกายของเขาถูกฟันออกเป็นสองส่วนโดยกระบี่ตรีภพ แต่กลับไม่ตาย ใช้บาดแผลแลกบาดแผล นี่จึงเป็นวิธีสังหารโชคลาภแห่งโอรสสวรรค์

แต่พระโอรสจ้านเทียนกลับจำได้ไม่มีวันลืม คนผู้นี้เคยใช้พลังพิเศษ โจมตีจนสามารถเอาชนะโชคลาภแห่งโอรสสวรรค์และแย่งกระบี่ตรีภพมาได้!

กระบี่ตรีภพเป็นถึงสิ่งล้ำค่า สามารถต้านทานมันไว้ได้ แน่นอนว่าต้องเป็นสิ่งล้ำค่าที่อยู่ในระดับเดียวกัน ดังนั้นในเวลานั้นพระโอรสจ้านเทียนจึงสงสัยว่าหลัวซิวครอบครองหินนิรันดร์เอาไว้

เพราะมีเพียงแค่เขาครอบครองหินนิรันดร์เท่านั้น ที่สามารถอธิบายได้ว่าเหตุใดเขาถึงสามารถต่อกรกับกระบี่ตรีภพได้

“เวิง!”

พระโอรสจ้านเทียนวางมือบนจุดตันเถียนของตน จากนั้นอาวุธชิ้นหนึ่ง ถูกเขาดึงมาจากจุดตันเถียนของตนเอง