มหายุทธ์ สะท้านภพ นิยาย บท 1980

“วิถียุทธสายเลือดของจักรพรรดิมารบุกเบิก?”

พระโอรสจ้านเทียนสีหน้าจริงจังขึ้นมา พลังจักรพรรดิชั้นฟ้าของเผ่าพันธุ์มาร มันมาปรากฏบนร่างของเผ่าพันธุ์มนุษย์ได้อย่างไร?

แม้ว่าเขาจะมีความสงสัยอยู่ในใจ การเคลื่อนไหวที่มือของพระโอรสจ้านเทียนไม่ได้ช้าลงแม้แต่น้อย ถือดาบเทวสับไว้ในมือด้วยแนวขวาง ฟาดฟันไปทางมือใหญ่อัสนีโลหิต

ชิ้ง!

แสงหอกพุ่งออกไป ปะทะเข้ากับดาบเทวสับ มือใหญ่เลือดปราณพลันตกลงมา เสียงดังปังสนั่นหวันไหว ตบพระโอรสจ้านเทียนจนบินกระเด็นออกไป

พระโอรสจ้านเทียนในตอนนี้เองที่เพิ่งรู้ตัวว่า อีกฝ่ายพุ่งเข้าชนกับดาบเทวสับถึงสองครั้ง แต่กลับไม่ได้รับผลกระทบจากการ โจมตีวิญญาณของดาบเทวสับแม้แต่น้อย

“ป้าบ! ”

ฝ่ามือที่สะอาดเหยียดออกและคว้าหอกมังกรแดงมืดเอาไว้ เห็นเพียงร่างของหลัวซิวที่วิ่งตรงเข้ามาอย่างรวดเร็ว วิ่งควบผ่าเส้นทางที่กระบี่ตรีภพเปิดเป็นทางผ่าน วิ่งฝ่าพระโอรสจ้านเทียนที่ล้มลงอยู่บนพื้น

มีเกราะเทพระดับเจ้ายุทธจักรป้องกันตัว หลัวซิวทราบเป็นอย่างดีว่ายากที่จะทำร้ายหรือสังหารอีกฝ่ายได้ด้วยวิธีทั่ว ๆ ไป

ปัง!

การยิงออกไปหนึ่งนัด เงาสะท้อนของวัฏสงสารปรากฏขึ้นอยู่ด้านหลัง แสงหอกผ่าทะลุปริภูมิ เต็มไปด้วยพลังเทพพิสดารของเกณฑ์วัฏสงสาร

เสียงชิ้งดังขึ้น ดาบเทวสับถูกโจมตีออกไปทันที โดยมีเกณฑ์วัฏสงสารเป็นแรงเสริม ทำให้พลังในการโจมตีของหลัวซิวในครั้งนี้กลับกลายเป็นความแข็งแกร่งจนไร้เทียมทาน มากเกินกว่าที่พระโอรสจ้านเทียนคาดคิดไว้

“หรือว่านี่จะเป็นพลังของหินนิรันดร์?”

พระโอรสจ้านเทียนหน้าถอดสีขึ้นมา เขามั่นใจมากว่าพลังเช่นนี้ไม่ใช่สิ่งที่อีกฝ่ายจะมีได้ ต้องเป็นการอาศัยพลังแห่งสิ่งล้ำค่าอย่างแน่นอน