มหายุทธ์ สะท้านภพ นิยาย บท 2010

ปัจจุบัน สตรีที่อยู่ข้างกายเขาล้วนเป็นผู้ที่งดงามจนเมืองล่ม เป็นอัจฉริยะที่มีพรสวรรค์ปัญญามากล้น โดยเฉพาะเมื่อทราบว่าจีเสี่ยวจื่ออยู่ในแดนมกุฎเทพแล้ว ลู่เมิ่งเหยาก็นิ่งเงียบไปโดยสิ้นเชิงเลย ระหว่างนางและพวกนางเปรียบเทียบกันไม่ได้เลยด้วยซ้ำ เหมือนเปรียบเทียบหงส์เทพที่โบยบินอยู่บนสวรรค์ทั้งเก้า กับนกกระจอกเล็ก ๆ ที่ร้องเจี๊ยก ๆ

สมาคมเฟยหยาง เป็นสมาคมอันดับหนึ่งในโลกะอิมเอี๊ยง เล่ากันว่าระหว่างสมาคมเฟยหยางและสำนักอิมเอี๊ยงก็มีความสัมพันธ์ที่แน่นแฟ้นเช่นกัน

สำนักงานใหญ่ของสมาคมเฟยหยางไม่ได้อยู่ในเมืองอิมเอี๊ยงแต่อย่างใด แต่อยู่ในเมืองเฟยหยางที่อยู่ห่างจากเมืองอิมเอี๊ยงหลายล้านไมล์

ชื่อเมืองเฟยหยางนั้นถูกตั้งขึ้นตามชื่อสมาคม เนื่องจากคูเมืองแห่งนี้ถูกสร้างขึ้นมาโดยสมาคมเฟยหยาง กิจกรรมทุกอย่างภายในเมืองก็ล้วนเป็นของสมาคมเฟยหยางเช่นกัน 

ในฐานะที่เป็นกองกำลังที่มีคุณสมบัติเป็นสมาคม เมืองเฟยหยางจึงเจริญรุ่งเรืองอย่างผิดปกติ มักจะมีสมบัติล้ำค่าจำนวนมากปรากฏที่นี่ และยังมีการจัดงานประมูลขนาดใหญ่รูปแบบใหม่อยู่เป็นประจำ เพื่อดึงดูดความสนใจของผู้แข็งแกร่งแห่งโลกยุทธ์จำนวนมากในโลกหล้า

สำหรับหลัวซิวแล้ว ระยะห่างหลายล้านไมล์ไม่ถือว่าไกล เขาเรียกเรือรบทองคำออกมาโดยตรง ก่อนจะควบคุมเรือรบระดับจ้าวมหาเทพลำนี้ หลังจากผ่านไปครู่หนึ่ง ก็ไปถึงกลางนภาเมืองเฟยหยางเป็นที่เรียบร้อย 

“นั่นคืออะไรน่ะ?”

นักยุทธ์ที่ไปมาหาสู่ในเมืองมีเยอะมาก ๆ เมื่อเรือรบทองคำปรากฏกลางนภาคูเมืองแห่งนี้ แสงสีทองที่แวววาวจับตานั่น ราวกับพระอาทิตย์ขนาดใหญ่ที่ลอยอยู่บนฟ้า ดึงดูดความสนใจของทุกคนไป 

“นี่มันพื้นที่สำนักงานใหญ่ของสมาคมเฟยหยางเชียวนะ มีค่ายกลปริภูมิห้ามจัดวางอยู่ นั่นคือเรือรบอะไร ถึงขั้นสามารถลอยอยู่บนเมืองเฟยหยางได้อย่างนั้นหรือ?”

“ปกติมาตรแม้นว่าบรรพอาจารย์มกุฏเทพเดินทางผ่านบริเวณนี้ ก็จะไม่บินผ่านนภาเมืองเฟยหยาง เพราะถือเป็นการยั่วยุสมาคมเฟยหยาง”

นักยุทธ์ในเมืองต่างพากันวิพากษ์วิจารณ์ ส่วนคนในสมาคมเฟยหยางก็ตอบโต้อย่างรวดเร็วเช่นกัน มีนักยุทธ์กลุ่มหนึ่งบินออกไปจากสำนักงานใหญ่ นักยุทธ์เหล่านั้นล้วนสวมเกราะยุทธ์ มือถือหอกยุทธ์ คือทหารองครักษ์ที่สมาคมเฟยหยางบ่มเพาะ 

“ผู้มาเยือนคือผู้ใด? หากต้องการเข้าเมือง โปรดลงจากเรือ!”