มหายุทธ์ สะท้านภพ นิยาย บท 2050

สำนักไท่ฉือตั้งตระหง่านและมั่นคงดั่งขุนเขาอยู่ในโลกะอัมพรเทวมาหลายสิบล้านปีโดยไม่ล่มจม ภูมิฐานแน่นลึกจนน่ากลัว จำนวนผู้แข็งแกร่งมกุฎเทพมีมากถึงมากที่สุด และยิ่งมีกึ่งจ้าวมหาเทพที่นอนหลับใหลมาหลายปีด้วย!

ต้องท้าวความก่อนว่าผู้แข็งแกร่งระดับกึ่งจ้าวมหาเทพนั้น ถือว่าตั้งตระหง่านอยู่ในจุดสูงสุดของโลกาจ้าวมหาเทพแล้ว เนื่องจากในโลกามนุษย์ไม่มีทางมีจ้าวมหาเทพปรากฏ ผู้แข็งแกร่งเช่นนี้จึงเพียงพอที่จะถูกขนานนามว่าเป็นผู้ไร้เทียมทาน 

จากภูมิฐานของสำนักไท่ฉือ การที่มีบรรพอาจารย์ไร้เทียมทานนอนหลับใหลอยู่ท่านสองท่านนั้น มันเป็นเรื่องที่ปกติมาก ๆ 

“คุณชาย จะปล่อยพวกมันไปอย่างนี้เลยหรือ?”ฉียู่หรงอดไม่ได้ที่จะถามอย่างรู้สึกสงสัย 

“หากไม่ปล่อยพวกมันไปแล้วจะทำอะไรได้เล่า? เทพธิดาแห่งสำนักไท่ฉือนั่นก็รู้จักยับยั้งชั่งใจอยู่ ฆ่าหรือไม่ฆ่า มันก็ไม่มีความหมายอะไรมากนัก”หลัวซิวยิ้มพลางตอบกลับ

ภายในราชรถของเทพธิดาไท่ฉือ ฉีผิงสวี่ที่ใบหน้าขาวซีดยังคงรู้สึกหวาดกลัว เขามองท่านพี่ตนรอบหนึ่ง ก่อนจะกัดฟันแน่นแล้วพูด “ท่านพี่ จะปล่อยให้เรื่องนี้จบเช่นนี้ไม่ได้นะขอรับ เราไปเชิญท่านปู่กลับมา ต้องสามารถกำจัดไอ้สารเลวที่แซ่หลัวนั่นทิ้งได้อย่างแน่นอน!”

ซึ่งท่านปู่เขาก็คือผู้อาวุโสของสำนักไท่ฉือ อีกทั้งยังไม่ใช่ผู้อาวุโสทั่วไปด้วย แต่เป็นผู้อาวุโสที่มีผลการฝึกตนมกุฎเทพช่วงกลาง หากสามารถเชิญผู้แข็งแกร่งเช่นนี้ออกมาได้ มาตรแม้นว่าเป็นผู้เฒ่านภากาศที่คอยคุ้มครองตระกูลเทพสงครามอยู่ก็ต้องอ่อนข้อให้ 

ถึงแม้ต่างมีผลการฝึกตนมกุฎเทพช่วงกลางเหมือนกัน แต่วรยุทธ์ที่ผู้เฒ่านภากาศฝึกนั้น แตกต่างจากวรยุทธ์ที่ผู้อาวุโสของสำนักไท่ฉือฝึกอย่างแน่นอน ศักยภาพต่างกรรมต่างวาระเปรียบเทียบกันไม่ได้ 

“น้องชาย เจ้าคิดจริง ๆ หรือว่าเชิญท่านปู่มาแล้วจะสามารถกำจัดเขาได้?” ฉีเมี่ยวหลุนส่ายหน้าไปมา “คุณชายหลัวท่านนั้นดูเหมือนจองหองพองขน ทว่ามันต้องมีเหตุผลที่เขาทำตัวเช่นนี้แน่นอน หากข้าคาดเดาไม่ผิดละก็ เขาน่าจะเป็นอัจฉริยะผู้มีความฉลาดเป็นเลิศที่มาจากโลกาชั้นฟ้า”