มหายุทธ์ สะท้านภพ นิยาย บท 2104

และสิ่งที่ทำให้หลัวซิวรู้สึกแปลกใจมากกว่านั้นคือตัวมรณาหายไปแล้ว!

ลูกแก้วความเป็นตายและตำหนักวัฏสงสารได้ยอมรับเขาเป็นนายแล้ว ดังนั้นระหว่างหลัวซิวและตัวมรณาจึงมีการเหนี่ยวนำ ช่วงเวลาก่อนหน้านี้ตัวมรณาอยู่ในสภาวะนอนหลับใหลมาโดยตลอด ทั้งสองไม่มีการสื่อใด ๆ ทว่าหลัวซิวกลับสามารถสัมผัสการคงอยู่ของเมิ่งเชียนชางได้อยู่ 

แต่วินาทีนี้ ไม่ว่าจะเป็นลูกแก้วความเป็นตายหรือภายในตำหนักวัฏสงสาร หลัวซิวก็สัมผัสออร่าของตัวมรณาไม่ได้เลยแม้แต่น้อย 

“ตัวมรณา?”

หลัวซิวลองพยายามสื่อสารกับลูกแก้วความเป็นตายและตำหนักวัฏสงสาร หลังจากผ่านการยืนยันครั้งแล้วครั้งเล่า เขาก็พบว่าเมิ่งเชียนชางหายไปแล้วจริง ๆ

นี่จึงทำให้เขาอดไม่ได้ที่จะนึกถึงภาพเหตุการณ์ก่อนหมดสติ ตัวมรณาฟื้นตื่นขึ้นมา ก่อนจะควบคุมตำหนักวัฏสงสารพุ่งชนเข้ากับฝ่ามือที่ขาวผ่องดุจหยกนั่น 

“หรือว่าตัวมรณาถูกสังหารแล้ว?”

หลัวซิวไม่เข้าใจเลยด้วยซ้ำว่าเกิดเรื่องอะไรขึ้นกันแน่ หากตัวมรณาถูกสังหารไปแล้ว เช่นนั้นเหตุใดตัวเองถึงยังมีชีวิตอยู่? 

ฝ่ามือที่ขาวผ่องดุจหยกนั่นเป็นการโจมตีที่คนแบบใดปลดปล่อยออกมากันแน่?

หลัวซิวเข้าใกล้แท่นศิลาจารึกนั่นอย่างระมัดระวังอีกครั้ง แต่ครั้งนี้ไม่มีความอันตรายใด ๆ ปรากฏ เขาจึงเก็บแท่นศิลาจารึกเข้ามาในแหวนเก็บของได้อย่างง่ายดาย  

…… 

นอกเหวญาณปีศาจไม่มีเงาร่างของหลัวซิวแต่อย่างใด เทพปีศาจเฒ่าในตระกูลจู้มีพลานุภาพที่ทรงพลัง มือข้างหนึ่งครอบคลุมพื้นที่กว้างใหญ่ ทำการกดอัดเรือรบทองคำคาที่ 

บนเรือรบ จีเสี่ยวจื่อสตรีทั้งสามนางกำลังฝืนต้านทานอยู่อย่างยากลำบาก เมื่อเผชิญหน้ากับผู้แข็งแกร่งระดับกึ่งจ้าวมหาเทพอย่างเทพปีศาจเฒ่า พวกนางไม่มีแรงที่จะต่อต้านได้เลยแม้แต่น้อย

“เวิ่ง!”