มหายุทธ์ สะท้านภพ นิยาย บท 2129

“เจ้าบอกว่าผู้ใดคือมดตัวจ้อย?”

และในเวลานี้เอง จู่ ๆ หลัวซิวกลับก้าวเท้าเดินออกมา จ้องมองไปทางอูห้าวฉงด้วยสายด้วยสายตาที่เย็นชา

“ทำไม? มึงไม่พอใจหรือ? ผลการฝึกตนราชาเทพขั้นปฐมภูมิกระจอก ๆ ไม่ใช่มดตัวจ้อยแล้วคืออะไร? หรือว่ามึงคือลูกน้องสมรสของเซียวอันกับสตรีชั้นต่ำคนหนึ่ง ดังนั้นมันถึงได้พามึงออกมาเปิดหูเปิดตาที่นี่?”อูห้าวฉงหัวเราะฮ่าฮ่าเสียงดัง

“อูห้าวฉง มึงมันรนหาที่ตาย!”เซียวอันโกรธเกรี้ยวอย่างมาก เตรียมพร้อมที่จะลงมือโจมตี

“มึงบอกว่าผู้ใดรนหาที่ตาย?”

เสียงที่เย็นชาสะท้อนมา ถัดจากนั้นเซียวอันก็สัมผัสได้ว่ามีพลังออร่าที่รวดเร็วและดุดันพลังหนึ่งผนึกร่างตัวเองเอาไว้ เปี่ยมล้นไปด้วยจิตสังหาร 

ผู้พูดคือชายวัยกลางคนที่สีหน้าอารมณ์เย็นชาคนหนึ่ง ออร่าบนตัวรวดเร็วดุดันและแข็งกร้าว ให้ความรู้สึกคนเหมือนเป็นผู้ใช้อำนาจบาตรใหญ่

“อูห้าวเย๋!”

เห็นได้ชัดเจนเลยว่าเซียวอันก็รู้จักคนดังกล่าวเช่นกัน ฟังจากชื่อก็รู้แล้วว่าคนดังกล่าวมีความสัมพันธ์ที่ไม่ธรรมดาต่ออูห้าวฉง

ผลการฝึกตนของอูห้าวฉงคือมกุฎเทพขั้น 7 ส่วนอูห้าวเย๋คนนี้กลับเป็นมกุฎเทพขั้นสูง ซึ่งเป็นอริเก่าของเซียวอัน

เซียวอันใช้ตัวสำนึกส่งเสียง อธิบายสาเหตุของเรื่องราวนี้ให้หลัวซิวฟัง อูห้าวฉงและอูห้าวเย๋คือสองพี่น้อง มาจากหนึ่งในกองกำลังใหญ่ของโลกะดาราคุนหลุน

มีอยู่ครั้งหนึ่งขณะที่แก่งแย่งช่วงชิงสมบัติ เซียวอันได้ผูกแค้นกับพวกเขา ต่อมาระหว่างพวกเขาทั้งสองฝ่ายก็เคยขัดแย้งกันไม่น้อยเช่นกัน

แม้สำหรับบรรพอาจารย์เทียนคุนแล้ว พวกเซียวอันจะไม่มีค่าอะไรเลย แต่ในฐานะที่เขาเป็นบรรพอาจารย์ระดับกึ่งจ้าวมหาเทพ จะปล่อยให้ถูกผู้อื่นหลอกใช้ได้อย่างไร?

เมื่อมีคำเตือนจากบรรพอาจารย์เทียนคุน สองพี่น้องอูห้าวเย๋จึงสงบเสงี่ยมลงไปเยอะมาก ๆ หลังจากทำเสียงหึอย่างเยือกเย็นทีหนึ่งแล้ว จึงกลับไปด้านหลังบรรพอาจารย์เทียนคุน 

“สหายหลัวขอโทษทีนะ เป้าหมายของสองพี่น้องอูห้าวเย๋นั่นคือข้า ไม่นึกเลยว่าจะทำให้เจ้าเดือดร้อนไปด้วย”เซียวอันพูดกับหลัวซิวด้วยความรู้สึกผิดเล็กน้อย 

“สหายเซียวพูดเกินไปแล้ว แค่ตัวตลกกระจอก ๆ คนสอง ข้ายังไม่ได้นำพวกมันมาไว้ในสายตา”หลัวซิวตอบกลับอย่างเรียบนิ่ง 

แท้จริงแล้วหากไม่ใช่เพราะบรรพอาจารย์เทียนคุนนั่นเอ่ยปาก ขืนสองพี่น้องอูห้าวเย๋ยังจองหองปากดีอีก หลัวซิวก็อาจจะลงมือแล้ว และทันทีที่เขาลงมือ สองพี่น้องนั้นต้องได้ตายอย่างไร้ข้อสงสัยแน่นอน ถึงแม้บรรพอาจารย์เทียนคุนนั่นจะลงมือก็เปลี่ยนแปลงอะไรไม่ได้ 

เมื่อได้ยินหลัวซิวพูดเช่นนี้ เซียวอันจึงอ้าปากค้าง ไม่รู้ว่าควรพูดอะไรดี แม้เขาจะรู้อยู่ว่าหลัวซิวเป็นคนที่ไม่ธรรมดา แต่สองพี่น้องอูห้าวเย๋ก็ไม่ใช่คนธรรมดาทั่วไปเช่นกัน ทว่าพวกเขาที่อยู่ในสายตาเขากลับเหมือนดั่งมดตัวจ้อย คำพูดเช่นนี้มันอาจจะดูอวดดีไปหน่อย