มหายุทธ์ สะท้านภพ นิยาย บท 2130

เงยหน้ามองไปทางตำหนักที่อยู่ข้างหน้า ประตูของตำหนักถูกปิดเอาไว้แน่น ๆ บนประตูมีร่องรอยของค่ายกลต้องห้าม อีกทั้งดูเหมือนกับว่าระดับของค่ายกลต้องห้ามจะไม่ต่ำด้วย

อันที่จริงหลัวซิวอนุมานออกมาได้แล้ว ทั้งเกาะแห่งนี้มีค่ายกลขนาดใหญ่จัดวางอยู่ ซึ่งตำแหน่งของตำหนักที่อยู่ตรงหน้านี้ก็คือจุดศูนย์กลางของทั้งค่ายกล

อ้างอิงจากมาตรฐานของมหาโลกาพันสาม ค่ายใหญ่ที่สมบูรณ์เทียบเท่าค่ายเทพของระดับมหาปรมาจารย์ อีกทั้งยังเป็นมหาปรมาจารย์ระดับขั้นสูงด้วย พลานุภาพทรงพลัง ทันทีที่กระตุ้นมัน พลานุภาพก็เทียบเท่าการโจมตีของผู้แข็งแกร่งมหาจักรพรรดิยุทธ์เลย

ถึงแม้ค่ายกลต้องห้ามบนประตูตำหนักจะไม่ทรงพลังเช่นนั้น ทว่าก็ไม่ใช่สิ่งที่ผู้ใดก็เปิดออกได้

บรรพอาจารย์เทียนคุนคงอยู่มาหลายล้านปี ผู้แข็งแกร่งที่มีอายุไขยาวนานเช่นนี้ ขณะที่ผลการฝึกตนของตนยากที่จะเพิ่มขึ้น มีคนบางส่วนจะเปลี่ยนไปฝึกอย่างอื่น เพื่อตามหาโอกาสในการบรรลุ

ส่วนบรรพอาจารย์เทียนคุนนั้นก็มีการฝึกค่ายกลเช่นกัน ถึงแม้ระดับจะไม่สูง แต่ก็เป็นอาจารย์ค่ายเทพคนหนึ่ง

เขาอนุมานอยู่ที่นี่มาเป็นเวลานานมาก ๆ แล้ว แต่ก็อนุมานเรียบเรียงต้นสายปลายออกมาไม่ได้เลย

ผู้คนที่รวมตัวกันอยู่ที่นี่ต่างนิ่งเงียบมาก ๆ บัดนี้ไม่มีผู้ใดกล้ารบกวนการอนุมานของบรรพอาจารย์เทียนคุน เมื่อครู่เขาเอ่ยปากตักเตือนสองพี่น้องอูห้าวเย๋ เพราะการทะเลาะเบาะแว้งของพวกเขา ทำให้บรรพอาจารย์เทียนคุนรู้สึกรำคาญใจเล็กน้อย 

หากประตูตำหนักเปิดออก ทุกคนล้วนเข้าใจดีมาก ๆ ว่าหากด้านในมีสมบัติอะไรที่ล้ำค่าจริง ๆ ละก็ บรรพอาจารย์เทียนคุนต้องเป็นผู้ได้ครอบครองมันอย่างแน่นอน ทว่าผู้คนกลับไม่ยอมจากไปตลอดมา ต่างก็มีความคิดที่จะถือโอกาสฉกฉวยผลประโยชน์ในขณะที่เกิดความสับสนวุ่นวาย

“มีนักค่ายเทพคนอื่น ๆ อีกหรือไม่? หากผู้ใดสามารถทลายค่ายกลต้องห้ามบนประตูตำหนักนี้ได้ ข้าสามารถรับผิดชอบแทนคนคนนั้น หากด้านในมีของล้ำค่า คนคนนั้นสามารถเลือกได้ตามใจหนึ่งชิ้น”

หลังจากผ่านไปนานมาก ๆ บรรพอาจารย์เทียนคุนก็ยอมแพ้อย่างจนปัญญา สายตากวาดมองทุกคนที่อยู่ในที่เกิดเหตุพลางพูด