มหายุทธ์ สะท้านภพ นิยาย บท 2131

สำหรับตัวหลัวซิวแล้ว สมบัติที่มังกรทองโบราณเทพมารระดับหกตัวหนึ่งทิ้งไว้นั้น ไม่ถือเป็นของล้ำค่าแต่อย่างใด ณ บัดนี้สิ่งที่เขาต้องการมากที่สุดก็คือทรัพยากรในการฝึกตน เพื่อยกระดับผลการฝึกตนศักยภาพตัวเองให้เร็วมากยิ่งขึ้น 

นอกเหนือจากสิ่งที่ตัวเองต้องการแล้ว การที่แบ่งสมบัติส่วนหนึ่งที่ได้มาให้พวกเซียวอันนั้น หลัวซิวก็ไม่ได้ใส่ใจมากนัก เนื่องจากไม่ว่าจะเป็นการออกหน้าแทนเขาในเมื่อครู่นี้ของเซียวอัน หรือคำนึงถึงความปลอดภัยของเขาเป็นสิ่งแรกในเมื่อครู่นี้ ล้วนทำให้หลัวซิวมองเซียวอันในมุมมองใหม่ 

เขาพูดเรื่องทุกอย่างชัดเจนแล้ว หลัวซิวจึงไม่ได้พูดอะไรอีก ก่อนจะมุ่งหน้าเดินตรงไปยังทิศทางของประตูตำหนัก หากพวกเซียวอันไม่จากไปละก็ พวกจีเสี่ยวจื่อทั้งสามนางต้องจากไปอย่างแน่นอน 

วินาทีนี้ผู้คนที่อยู่หน้าประตูใหญ่ตำหนักมีเยอะมาก ๆ ซึ่งคนส่วนมากเป็นเพียงผู้ที่เข้าใจค่ายกลเพียงเปลือกนอกเท่านั้น อยากมาลองเสี่ยงโชคที่นี่ ทว่ากลับเป็นเพียงเรื่องเพ้อฝัน

อูห้าวเย๋ทั้งสองพี่น้องสังเกตลาดเลาฝั่งเซียวอันมาโดยตลอด เมื่อเห็นว่าหลัวซิวโดยตรงเข้าไป ส่วนพวกเซียวอันกลับจากไปกะทันหัน จึงทำให้สองพี่น้องนั้นอดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้วลง

ต่อให้พวกเขาจะคิดจนสมองระเบิด ก็ไม่มีทางนึกได้อย่างแน่นอนว่าหนุ่มที่มีผลการฝึกตนราชาเทพกระจอก ๆ นั่นจะสามารถทลายค่ายกลที่แม้แต่คนอย่างบรรพอาจารย์เทียนคุนอย่างหมดซึ่งหนทางปัญญา 

คนจำนวนมากล้วนพยายามลองทลายค่าย แน่นอนอยู่แล้วว่าก็มีส่วนหนึ่งที่ไม่เข้าใจเรื่องค่ายกลเลยเข้าไปเสแสร้งแกล้งทำ

“มึงหยุดเดี๋ยวนี้!”

และในเวลานี้เอง ก็มีเสียงตะคอกที่โกรธเกรี้ยวสะท้อนมา ซึ่งเจ้าของเสียงก็คืออูห้าวฉงที่เห็นว่าหลัวซิวเดินตรงไปยังประตูตำหนัก จึงก้าวออกมาสกัดกั้นเขาไว้

เมื่อเห็นกิริยาท่าทางของอูห้าวฉง บรรพอาจารย์เทียนคุนจึงขมวดคิ้วลง ทว่าก็ไม่ได้พูดอะไร 

“มึงมาสกัดกั้นกูเช่นนี้มันหมายความว่าอย่างไร? บรรพอาจารย์บอกแล้วว่าผู้ใดก็สามารถมาทลายค่ายกลได้ หรือว่ามึงจะขัดต่อบรรพอาจารย์?”

มองดูอูห้าวฉงที่อยู่ตรงหน้า หลัวซิวอดไม่ได้ที่จะยิ้มเยาะพลางพูด

“อูห้าวฉงกูไม่กล้าขัดต่อเจตนาของบรรพอาจารย์อยู่แล้ว แต่มึงเป็นเพียงมดตัวจ้อยกระจอก ๆ ซึ่งไม่มีสิทธิ์มายืนอยู่ ณ ที่แห่งนี้เลยด้วยซ้ำ พวกแซ่เซียวนั่นไสหัวไปอย่างรู้จักวางตัวแล้ว มึงยังไม่ไสหัวไปอีกหรือ?”

อูห้าวฉงทำเสียงหึอย่างเยือกเย็นทีหนึ่ง พลังออร่ามกุฎเทพช่วงปลายแผ่กระจายออกมา 

มือใหญ่ที่อูห้าวฉงยื่นออกมาถูกนิ้วหนึ่งของหลัวซิวโจมตีจนทะลุ เลือดสีแดงสดสาดกระเด็น แต่อำนาจนิ้วมือของหลัวซิวกลับไม่ลดน้อยลง เพียงนิ้วเดียวก็ทะลวงกลางหว่างคิ้วของอูห้าวฉงแล้ว

กฎความตาย ตายภายในกระบวนท่าเดียว!

หลัวซิวไม่ลงมือก็แล้วไป ทันทีที่ลงมือก็ถึงแก่ชีวิตเลย ซึ่งนี่คือแก่นสารของกฎความตายต่างหาก!

“น้องรอง!”

เมื่ออูห้าวเย๋พบเห็นภาพเหตุการณ์ดังกล่าว จึงขมึงตามองอย่างโกรธจัดในทันที ผลการฝึกตนปะทุออกมากะทันหัน ก่อนจะพุ่งตรงมาทางหลัวซิว

อย่างไรก็ตามหลัวซิวกลับเบื่อที่จะไปสนใจเขาด้วยซ้ำ ใช้มือทั้งสองข้างร่ายยันต์ค่าย แล้วกดลงบนประตูใหญ่ของตำหนัก ถัดจากนั้นจู่ ๆ ร่างกายเขาก็บิดเบี้ยว ราวกับหลอมรวมเข้าไปในประตูตำหนักยังไงอย่างนั้น ก่อนจะหายวับไป