มหายุทธ์ สะท้านภพ นิยาย บท 2140

หยูจือโจวส่ายหน้า เนื่องจากเขามองเห็นศักยภาพอันน่ากลัวของหลัวซิวด้วยสายตาตนเองเลย ผู้ที่มีศักยภาพเช่นนี้ ไม่ต้องการอะไรบนตัวเขาจริง ๆ

แต่ทว่าการถูกไล่ล่ามาเป็นเวลานาน ฝึกฝนให้หยูจือโจวมีอุปนิสัยที่ละเอียดรอบคอบ ดังนั้นเขาถึงได้ระแวงคิดมั่วไปเรื่อย

“รับไว้เถอะ นอกจากมอบโชคให้แก่เจ้าแล้ว ข้ายังสามารถช่วยเจ้าจัดการปัญหาเรื่องหนึ่ง และยิ่งสามารถช่วยเจ้าล้มล้างตระกูลจ้าวในโลกะอัมพรเทวได้ด้วย”หลัวซิวพูด

เขาทราบอยู่ว่าอดีตและบ่อเกิดแห่งความเคียดแค้นทุกอย่างของหยูจือโจวล้วนมาจากตระกูลจ้าว สามารถพูดได้เลยว่าความเกลียดแค้นของหยูจือโจวที่มีต่อตระกูลจ้าวนั้น ฝังลึกเข้าไปในกระดูกดำตลอดจนตัวธรรมแล้ว หากตระกูลจ้าวไม่ล่มสลาย มันก็จะกลายเป็นมารในใจเขา

“เมื่อมีของสองสิ่งนี้แล้ว ข้าสามารถล้างแค้นเองได้!”

หยูจือโจวกัดฟันพลางเก็บม้วนหยกและขวดหยกขึ้นมา กำไว้ในมือแน่น ๆ ไฟแห่งความโกรธแค้นที่สูงเทียมฟ้าในใจเตรียมพร้อมที่จะลุกโชนออกมา

เขาทราบอยู่ว่าจากศักยภาพของหลัวซิวน่าจะสามารถล้มล้างตระกูลจ้าวได้อยู่ แต่การอาศัยมือคนอื่นล้างแค้น กลับไม่สามารถทำให้เขาปล่อยวางได้อย่างแท้จริง ความโกรธแค้นแสนกว่าปียังรอมาแล้ว เขาไม่สนใจว่าจะต้องรออีกกี่ปี ขอแค่สามารถยกระดับศักยภาพของตัวเอง ต้องสามารถล้างแค้นเพื่อภรรยาและลูกที่ตายไปด้วยน้ำมือตนเองได้อย่างแน่นอน!

หลัวซิวไม่ได้พูดอะไรต่อการตัดสินใจของหยูจือโจว เขาได้ทำในสิ่งที่ตัวเองสามารถทำได้แล้ว ต่อจากนี้โชคชะตาของหยูจือโจวจะเป็นอย่างไรนั้น ก็ขึ้นอยู่กับการตัดสินใจและโชคของเขาแล้วล่ะ

“หวังว่าจะยังมีโอกาสได้พบหน้ากันอีก……”

เมื่อสะสางบ่วงกรรมนี้เสร็จสรรพ หลัวซิวจึงกระโดดขึ้นฟ้า กลายร่างเป็นแสงกลแล้วหายไปจากขอบฟ้าอันไกลโพ้นอย่างรวดเร็ว

และสำหรับหยูจือโจวนั้น เขานึกอย่างไรก็นึกไม่ถึงว่าเศษหยกชิ้นหนึ่งที่ตัวเองเคยมอบให้ผู้อื่นเพื่อเป็นการตอบแทนบุญคุณเมื่อครั้นนั้น จะนำพาโชคและโอกาสที่เปลี่ยนแปลงชะตาชีวิตเช่นนี้ให้ตัวเอง

บนตัวพวกจีเสี่ยวจื่อมีตราประทับที่หลัวซิวทิ้งไว้ ดังนั้นเขาจึงตามหาร่องรอยของพวกนางได้อย่างรวดเร็ว