มหายุทธ์ สะท้านภพ นิยาย บท 2157

มหาโลกายอดอัมพร ดาราหลักยอดอัมพร

บนดารายอดอัมพรมีต้นไม้ที่สูงใหญ่และเก่าแก่ต้นหนึ่ง กิ่งไม้ของต้นไม้ต้นนี้ครอบคลุมพื้นที่กว้างใหญ่ ลำต้นที่กว้างใหญ่สูงเสียดเมฆ

ตรงจุดสูงสุดของท้องฟ้า มีตำหนักวิมานวางทับซ้อนกันเป็นชั้น ๆ ซึ่งที่นี่ก็คือตำแหน่งที่ตั้งของหอยอดอัมพร

ในมหาโลกพันสาม กองกำลังที่ถูกยอมรับว่าเป็นระดับสำนักจักรพรรดินั้นมีไม่น้อย แต่ก็มีไม่มากอย่างแน่นอน ซึ่งเงื่อนไขแรกในการเป็นสำนักจักรนั้น ก็คือจำเป็นต้องมีวรยุทธ์การถ่ายทอดสืบสานที่มหาจักรพรรดิยุทธ์ริเริ่ม รองลงมาคือต้องมีของขลังศัตราวุธที่มหาจักรพรรดิยุทธ์ทิ้งไว้ สุดท้ายก็คือต้องมีผู้แข็งแกร่งจักรพรรดิเทพช่วงปลายคอยคุ้มกันรักษา

มีเพียงมีครบทั้งสามเงื่อนไขนี้ ถึงจะมีสิทธิ์ถูกเรียกว่าสำนักจักรพรรดิ เนื่องจากมีเพียงสำนักจักรพรรดิเช่นนี้ ถึงจะสามารถคงอยู่และสืบทอดอยู่ในมหาโลกพันสามได้ยาวนาน มาตรแม้นว่าเป็นมหาจักรพรรดิยุทธ์ที่เป็นผู้ไร้เทียมทานในดาราจักรวาล ก็ไม่อยากเป็นศัตรูกับสำนักจักรพรรดิที่แท้จริงตลอดไป

ตรงจุดสูงสุดของต้นเซียนสูงเทียมฟ้า มีหอที่เก่าแก่แห่งหนึ่ง เจ้าหอยอดอัมพร บรรพอาจารย์ตวนมู่และบรรพอาจารย์เทียนหยุนกำลังนั่งอยู่ภายในหอดังกล่าว

“เจ้าหอ กระจายหมายจับกุมตัวออกไปแล้ว ยังไม่มีเบาะแสใดเลยหรือ?”บรรพอาจารย์เทียนหยุนขมวดคิ้วพลางถาม

“เบาะแสน่ะมีอยู่ สิ่งที่สามารถยืนยันได้คือหลัวซิวเคยปรากฏตัวในแดนดาราอิมเอี๊ยงแห่งโลกามนุษย์ จากนั้นก็ปรากฏตัวในโลกะดาราอัมพรเทวอีก”เจ้าหอยอดอัมพรค่าย ๆ เอ่ยปาก

“ในเมื่อเจอเบาะแสแล้ว ยังจักรออะไรอยู่เล่า? จับกุมตัวมันมาค้นวิญญาณ ก็จะทราบความลับทุกอย่างที่อยู่บนตัวมันเอง!”บรรพอาจารย์ตวนมู่ที่อยู่ข้าง ๆ พูดอย่างโกรธจัด

ในจำนวนคนทั้งหมด มีเพียงบรรพอาจารย์ตวนมู่เท่านั้นที่โกรธเกลียดหลัวซิวและจีเสวียนคงอาจารย์ศิษย์คู่นี้ถึงขีดสุด สามารถคาดเดาได้เลยว่าทันทีที่หลัวซิวตกอยู่ในกำมือของเขา จุดจบต้องอนาถอย่างหาที่เปรียบไม่ได้แน่นอน

“ใช่เจ้าหอ ข้าก็รู้สึกว่าที่ผู้เพื่อนยุทธ์ตวนมู่กล่าวมานั้นมีเหตุผล”บรรพอาจารย์เทียนหยุนที่อยู่ข้าง ๆ ก็พูดเสริมขึ้นมาเช่นกัน

“ในเมื่อเป็นเช่นนี้ละก็ อย่างนั้นเราทั้งสามฝ่ายก็ต่างส่งกึ่งจ้าวมหาเทพของตนออกไปสิบคน อย่างไรเสียหากจำนวนคนที่ส่งออกไปมีมากเกินไปละก็ จะง่ายต่อการถูกเปิดโปง”เจ้าหอยอดอัมพรก็ยิ้มแล้วเห็นด้วยกับข้อเสนอแนะดังกล่าว

หลังจากผ่านไปพักหนึ่ง ตวนมู่และบรรพอาจารย์เทียนหยุนที่ออกจากหอยอดอัมพร

“ผู้เพื่อนยุทธ์ตวนมู่โปรดยั้งเท้าก่อน”

นอกหอยอดอัมพร จู่ ๆ บรรพอาจารย์เทียนหยุนก็พูดกับบรรพอาจารย์ตวนมู่ที่อยู่ข้างหน้า