มหายุทธ์ สะท้านภพ นิยาย บท 2163

“ผู้น้อยอย่าได้จองหองพองขนมากนัก ทันทีที่ข้าลงมือก็สามารถกำราบเจ้าได้แล้ว!”

กึ่งจ้าวมหาเทพคนหนึ่งของหอยอดอัมพรตวาดด้วยน้ำเสียงที่ดุดัน มือข้างหนึ่งครอบคลุมพื้นที่กว้างใหญ่ แทบจะปกคลุมทั้งเมืองเทพสงครามเอาไว้ หากฝ่ามือนี้กดอัดลงมา เพียงพอที่จะทำให้เมืองเทพสงครามที่กว้างใหญ่เท่าอาณาจักรหนึ่งกลายเป็นพื้นที่เรียบ กลายเป็นซากปรักหักพัง!

เมื่อเผชิญหน้ากับการโจมตีดังกล่าว มีรอยยิ้มอันเยือกเย็นที่ดูเหยียดหยามปรากฏตรงมุมปากหลัวซิว เขายกนิ้วขึ้นมาหนึ่งนิ้ว ราวกับกระบี่เทพที่เฉียบคมถึงขีดสุดเล่มหนึ่งจึงพุ่งทะยานขึ้นฟ้า

เสียงฉึกดังขึ้น มือใหญ่ที่บดบังท้องฟ้านั่นถูกโจมตีจนแตกสลายทันที ยิ่งกว่านั้นคือกระบี่เทพที่กลายมาจากนิ้วมือหนึ่งนิ้วนี้ ยังคงยืดออกอย่างต่อเนื่อง กดอัดไปทางเรือรบของหอยอดอัมพรที่ลอยอยู่กลางนภาสูง

เมื่อเห็นภาพเหตุการณ์ดังกล่าว สีหน้าของผู้แข็งแกร่งจำนวนมากของหอยอดอัมพรจึงเปลี่ยนไปเล็กน้อย ก่อนจะรีบพากันลงโจมตี ปลดปล่อยพลังอมตะและเรียกของขลังอาวุธสงครามออกมา โจมตีไปทางนิ้วมือนั่นของหลัวซิว

เสียงโลหะกระทบกันดังก้องหู พลังอมตะที่กึ่งจ้าวมหาเทพปลดปล่อยออกมา ไม่สามารถสร้างความเสียหายให้กับนิ้วมือของหลัวซิวได้เลยแม้แต่น้อย มาตรแม้นว่าเป็นศัตราวุธราชาชั้นยอด ก็สร้างริ้วรอยไว้บนนิ้วได้เพียงเล็กน้อยเท่านั้น ก่อนที่ริ้วรอยเหล่านั้นจะหายไปอย่างรวดเร็ว

มีเพียงของขลังอาวุธระดับจ้าวมหาเทพ ถึงจะต้านทานแนวโน้มการกดอัดของนิ้วมือนิ้วนี้ได้

นี่จึงทำให้ทุกคนตกใจมากจนหน้าถอดสี หรือว่าร่างยุทธ์ร่างเนื้อของคนดังกล่าวบรรลุถึงร่างยุทธ์ระดับจ้าวมหาเทพแล้ว?

เวิ่ง!

เมื่อเห็นว่านิ้วมือของหลัวซิวกำลังจะกดอัดเข้ามาแล้ว จึงมีม่านแสงชั้นหนึ่งเลื่อนขึ้นมาจากเรือรบ ปลดผนึกค่ายคุ้มกันใหญ่

เรือรบที่ผู้แข็งแกร่งสิบกว่าคนควบคุมนั้น ต้องเป็นเรือรบระดับจ้าวมหาเทพอยู่แล้ว การเปิดค่ายคุ้มกันใหญ่นั้นมันไม่ใช่เรื่องล้อเล่นเลย

อย่างไรก็ตามสำหรับหลัวซิวที่มีฎีกาค่ายแล้ว ขอแค่ช่วงระยะความต่างของค่ายกลไม่ต่างกันมากนัก เขาก็แทบจะสามารถมองข้ามได้เลย ท่ามกลางสายตาจำนวนมากที่ดูเหลือเชื่อ นิ้วมือของเขาถึงขั้นมองข้ามม่านแสงคุ้มกัน กดอัดเข้าไปได้อย่างปลอดภัย

อั่ก! อั่ก! อั่ก! ......