มหายุทธ์ สะท้านภพ นิยาย บท 2164

“จ้าวมหาเทพ? หอยอดอัมพรนี่ทุ่มทุนจริง ๆ ดูท่าจะเอาสิ่งของที่อยู่บนตัวข้าไปให้ได้เลยสินะ”

นิ้วมือนิ้วหนึ่งถูกพลังแช่แข็งบดจนแตกละเอียดเป็นชิ้น ๆ แต่หลัวซิวกลับไม่ได้เก็บมาใส่ใจ ก่อนจะโคจรกฎชีวิต นิ้วมือที่แตกสลายแล้วจึงฟื้นฟูกับคืนสู่สภาพเดิมอย่างรวดเร็ว

“ในเมื่อข้าลงมือ เจ้าจะไม่เหลือโอกาสใด ๆ อีก”

เทพธิดาปิงเวยพูดด้วยน้ำเสียงที่เย็นเยือกคำหนึ่ง จากนั้นเงาร่างนางก็เดินอยู่กลางอากาศที่ว่างเปล่าพลางเดินลงมาจากเรือรบ นางโบกมือที่ขาวดุจหยกนั่นเบา ๆ หอกเทวที่ขาวโพลนดุจหยกก็ปรากฏในมือนาง

ในขณะเดียวกัน เกราะเทพสีฟ้าน้ำแข็งชุดหนึ่งก็ปกคลุมร่างกายที่อ่อนช้อยนั่นของนางเช่นกัน

อาวุธสงคราม เกราะเทพ เห็นได้ชัดเจนเลยว่าเทพธิดาปิงเวยนี่เดินบนเส้นทางการเข่นฆ่าต่อสู้ระยะประชิด ซึ่งรับมือยากกว่านักยุทธ์แดนเดียวกันที่อาศัยของขลังพลังอมตะโจมตีคู่ต่อสู้ในระยะไกลมาก ๆ

“เปิดค่าย!”

ขณะที่เทพธิดาปิงเวยประชิดใกล้เข้ามา หลัวซิวก็ไม่มีความลังเลใจใด ๆ แม้แต่น้อย ยกมือขึ้นมาประสานอิน มีรังสีที่แวววาวจับตาแย้มบานออกมาจากค่ายกลจำนวนมากที่จัดวางอยู่รอบเมืองเทพสงคราม จิตสังหารพรั่งพรูดั่งภูเขาไฟระเบิด!

ค่ายกลทุกค่ายของที่นี่ล้วนคือค่ายเทพอาจารย์ระดับขั้นสูงสุด พลานุภาพของค่ายกลสามารถสังหารกึ่งจ้าวมหาเทพ

พลานุภาพของค่ายกลใหญ่นับสิบค่ายปะทุออกมาพร้อมกัน แม้แต่ตัวเทพธิดาปิงเวยก็ขมวดคิ้วที่งดงามคู่นั้นลงเล็กน้อยอย่างอดไม่ได้

“วิถีแห่งค่ายกล กระจอกงอกง่อย!”

เทพธิดาปิงเวยทำเสียงหึทีหนึ่ง เห็นเพียงนางงัดหอกเทวที่อยู่ในมือทีหนึ่ง คลื่นยักษ์เก้าชั้นจึงม้วนซัดเข้ามา ภายในเวลาชั่วพริบตาราวกับทั้งฟ้าดินล้วนจมหายไปในน้ำเชี่ยวกราก เสมือนกลายเป็นมหาสมุทร

ค่ายกลใหญ่ทั้งหลายที่มีพลานุภาพทรงพลังอย่างหาที่เปรียบไม่ได้ถูกน้ำเชี่ยวกรากพังทำลาย นี่ไม่ใช่น้ำเชี่ยวกรากทั่วไป แต่มีกฎธาตุน้ำดั้งเดิมขั้น 8 แฝงซ่อนอยู่!

“ค่ายกล? กระจอกงอกง่อย?”