มหายุทธ์ สะท้านภพ นิยาย บท 2168

แต่น่าเสียดายที่สตรีเช่นนี้กลับเป็นศัตรูตน หลัวซิวจะไม่ยอมปราณีเพราะนางคือผู้หญิงนางหนึ่ง

หึ่ง!

อาวุธจักรพรรดิเกาทัณฑ์มเมฆาม่วงถูกดึงออกไปอีกครั้ง รัศมีเทวของลูกธนูผนึกรวมกัน ประดุจมีมังกรที่โกรธเกรี้ยวตัวหนึ่งพุ่งทะยานคำรามออกมา มุ่งหน้าตรงไปทางเทพธิดาปิงเวยโดยตรง

ภายในวิกฤตการณ์แห่งความเป็นความตาย จู่ ๆ ตรงหว่างคิ้วของเทพธิดาปิงเวยก็มีราศีที่ไร้ขอบเขตแย้มบานออกมา

“โอหัง!”

เสียงตะคอกที่แหบแห้งดังก้องอยู่กลางนภาสูง ถัดจากนั้นท้องฟ้าก็ถูกฉีกกระชากจนแยกออกเป็นรอยร้าวขนาดใหญ่ มือใหญ่ที่เปี่ยมล้นไปด้วยรอยเหี่ยวย่นจุติลงมาจากฟ้า ง้างมือทำให้ลูกธนูที่เหมือนดั่งมังกรที่โกรธเกรี้ยวนั่นดับสลาย ก่อนจะจับร่างเทพธิดาปิงเวยเอาไว้แล้วดึงกลับเข้าไปในนภาสูง หายไปอย่างไร้ร่องรอย

หลัวซิวขมวดคิ้วและไม่ได้คิดอะไรมากนัก เห็นได้ชัดเจนเลยว่าเบื้องหลังของเทพธิดาปิงเวยนั่นมีผู้มีบารมีสูงส่งเป็นภูมิหลัง ใช้อุบายที่แหกกฎธรรมชาติเช่นนี้ปลอดภัยพลังอมตะก้าวข้ามเขตแดน ลงมือช่วยชีวิตนางเอาไว้ในช่วงเวลาแห่งความเป็นความตาย แต่ทว่าการที่จะปลดปล่อยอุบายเช่นนี้ออกมานั้นกลับไม่ใช่เรื่องง่ายเช่นกัน ราคาที่ต้องแลกไม่ต่ำ

มิเช่นนั้นละก็ หากกองกำลังใหญ่ทั้งสามแห่งโลกาชั้นฟ้าอยากจัดการเขา เหตุใดจึงต้องยุ่งยากเช่นนี้ ปลดปล่อยพลังอมตะก้าวข้ามเขตแดนสังหารเขาทีเดียวก็จบแล้ว

การก้าวข้ามเขตแดนของผู้แข็งแกร่งก็คือการขัดต่อระเบียบของกฎจักรวาลฟ้าดิน การแว้งทำร้ายของกฎดั้งเดิม แม้แต่ผู้แข็งแกร่งระดับมหาจักรพรรดิยุทธ์ก็สาหัสได้อย่างแน่นอน

“ควรกลับไปแล้ว”

พลิกฝ่ามือทีหนึ่ง เก็บเกาทัณฑ์มเมฆาม่วงเข้าไป หลัวซิวไม่มีความอาลัยอาวรณ์ใด ๆ ต่อสถานที่แห่งนี้อีกแล้ว เงาร่างกระพริบทีหนึ่ง แล้วหายไปจากห้วงอากาศที่ว่างเปล่า

หลังจากผ่านไปหลายวัน เรืออนัตตาลำหนึ่งก็บินจากดาราหลักอัมพรเทว มุ่งหน้าตรงไปยังสรรพมหาโลกา