มหายุทธ์ สะท้านภพ นิยาย บท 2190

หลังจากผ่านไปพักหนึ่ง หลัวซิวก็ลืมตาขึ้นมากะทันหัน มีรัศมีเทวปานกระบี่ยิงออกมาจากดวงตา

เมื่อครู่เขาใช้วิถีหมื่นจักรวาลไร้รูปประสานกับกฎในกรุงลงกาอลหม่าน แม้กฎจะเป็นพลังชนิดหนึ่ง แต่ก็มีร่องรอยการคงอยู่เช่นกัน เมื่อมีร่องรอยก็ต้องมีข่าวคราวคงอยู่

และหลัวซิวก็มองเห็นเบาะแสร่องรอยบางอย่างจากร่องรอยกฎนี่เอง และยืนยันว่าอดีตกรุงลงกาอลหม่านนี่คือสนามสงครามแห่งหนึ่ง อีกทั้งเป็นสนามสงครามที่เก่าแก่มาก ๆ ด้วย เก่าแก่ยิ่งกว่ายุควัฏสงสารเสียอีก

ต้องเคยมีผู้แข็งแกร่งที่นับไม่ถ้วนดับสลายสูญสิ้นอยู่บนสนามสงครามแห่งนี้แน่นอน โครงกระดูกของผู้แข็งแกร่งเหล่านี้ถูกฝังอยู่ใต้ดิน และหล่อเลี้ยงกรุงลงกาแห่งนี้ เมื่อกาลเวลาผ่านพ้นมายาวนานอย่างไม่รู้จบ ที่นี่จึงกลายเป็นสถานที่ที่อันตรายและน่ากลัว และเป็นสถานที่ที่เต็มไปด้วยโภคทรัพย์เช่นกัน

สาเหตุที่บอกว่าเป็นสถานที่ที่อันตรายและน่ากลัวนั้น เป็นเพราะออร่ากฎของที่นี่ยุ่งเหยิง ซึ่งภายในกฎทั้งหมดยังรวมไปถึงร่องรอยกฎที่ผู้แข็งแกร่งแห่งยุคทิ้งไว้ด้วย ทันทีที่ถูกกระตุ้น พลานุภาพนั้นจะทรงพลังอย่างหาที่เปรียบไม่ได้เลย

และสาเหตุที่บอกว่าเป็นสถานที่ที่เต็มไปด้วยโภคทรัพย์นั้น กลับเป็นเพราะการหล่อเลี้ยงจากโครงกระดูกที่นับไม่ถ้วน ทำให้ป่าทึบที่กลายมาจากกรุงลงกานี้ มีทรัพยากรสมบัติที่ล้ำค่าจำนวนมาก

หลัวซิวแค่เดินวนอยู่บริเวณรอบนอก ก็เจอต้นยาเซียนระดับมกุฎไม่น้อยแล้ว แต่ทว่าเขาเบื่อที่จะไปเก็บเกี่ยวต้นยาเซียนเหล่านี้ ถึงแม้จะมีผู้แข็งแกร่งจ้าวมหาเทพคนอื่น ๆ มาถึงที่นี่ ก็น่าจะเป็นเพราะไม่ถูกชะตา ดังนั้นจึงไม่มีผู้ใดสนใจต้นยาเซียนเหล่านี้

ในส่วนของมกุฎเทพทั่วไปนั้น ไม่มีทางเดินเข้ามาถึงจุดนี้ได้แน่นอน

แผ่ขยายตัวสำนึกออกไป จู่ ๆ ร่างกายของหลัวซิวก็หยุดชะงักลง เนื่องจากตัวสำนึกของเขามองเห็นต้นไม้เล็ก ๆ ต้นหนึ่งในกรุงลงกาอลหม่าน บนต้นไม้เล็กนั่นมีผลไม้หนึ่งลูก ตัวผลไม้ขมุกขมัว ราวกับผนึกรวมมาจากหมอก มีร่องรอยออร่าที่เก่าแก่ไหลเวียน

ผลสุ้ยหยิน!

สภาพจิตใจของหลัวซิวสั่นไหวขึ้นมาทัน จุดประสงค์ที่เขามาวังดับฟ้านั้น ก็มาเพื่อตามหาผลสุ้ยหยินนี่แหละ

ถึงแม้เขาจะรู้อยู่ว่าในกรุงลงกาอลหม่านอันตรายมาก แต่หลัวซิวก็บุกเข้ามาอย่างไม่ลังเลใจอยู่ดี ผลสุ้ยหยินนี่เป็นสิ่งที่ไม่ว่ายังไงเขาก็ต้องครอบครองมาให้ได้