มหายุทธ์ สะท้านภพ นิยาย บท 2191

เขาไม่ได้มีความคิดที่จากไปบัดนี้ แต่เป็นการตะลุยผ่านกรุงลงกาอลหม่านแห่งนี้ ไปดูว่าหลังจากข้ามผ่านกรุงลงกาไปแล้ว จะเจอวังดับฟ้าที่แท้จริงหรือไม่!

โครมคราม……

กรุงลงกาอลหม่านแห่งนี้สั่นสะเทือนขึ้นมาอย่างรุนแรง อดีตผู้แข็งแกร่งเคยทิ้งร่องรอยกฎที่ไม่มีวันดับสูญไว้ที่นี่ ทันทีที่ร่องรอยกฎเหล่านี้ถูกกระตุ้น ก็จะวิวัฒนาการพลังอมตะต่าง ๆ ออกมา โจมตีอสูรจิตทั้งปวงที่บุกรุกเข้ามาภายในนี้

อย่างไรก็ตามกาลเวลาได้ผ่านพ้นไปยาวนานมาก ๆ แล้ว ส่งผลให้ใช่ว่าจะต้านทานร่องรอยไม่ดับสูบที่ผู้แข็งแกร่งแห่งยุคทิ้งไว้ไม่ได้เสมอไป หลัวซิวกำลูกแก้วความเป็นตายอยู่ในมือ เหนือศีรษะมีดอกถานฮวาเก้ากลีบและตำหนักวัฏสงสารลอยอยู่ ต้านทานพลังการโจมตีจากพลังอมตะที่ล้นฟ้า บุกตะลุยเข้าไปข้างในอย่างไม่ลังเลใจ

บุกทะยานไปข้างหน้าอย่างอาจหาญ หลัวซิวก็เก็บเกี่ยววัตถุดิบล้ำค่ามาได้ไม่น้อยเช่นกัน ภายในนั้นมีเศษอาวุธที่ทรงพลัง และยิ่งมีต้นยาเซียนล้ำค่าที่หาพบได้ยากในโลกภายนอก

ยกตัวอย่างเช่นสมุนไพรเซียนแปรจิตยุทธจักรที่สามารถกลั่นโอสถเซียนแปรเจ้ายุทธจักรได้ หลัวซิวก็ไม่แน่ใจแล้วว่าตนเองเก็บเกี่ยวมาได้มากเท่าไหร่ เมื่อพบเห็นเขาก็จะใช้มือโบกแล้วเก็บเกี่ยวพวกมันมาจนหายไปเป็นวงกว้าง

ในโลกภายนอก แค่สมุนไพรเซียนแปรจิตยุทธจักรหนึ่งต้นยังหาพบได้ยากมาก ๆ เลย แต่ที่นี่กลับขึ้นดกมาก ทำให้ผู้พบเห็นรู้สึกตะลึงอย่างบ้าคลั่ง

อั่ก!

หลังจากผ่านไปนานมาก หลัวซิวก็กระอักเลือดเฮือกใหญ่ ร่างกายล้มลงบนพื้น สามารถพูดได้เลยว่าเขาไม่ได้พุ่งออกมาจากกรุงลงกาอลหม่าน แต่เป็นการถูกพลังอมตะที่วิวัฒนาการมาจากร่องรอยกฎที่นับไม่ถ้วนโจมตีจนกระเด็นออกมาโดยตรง

ออร่าร่องรอยที่ผู้แข็งแกร่งแห่งยุคทิ้งไว้นั้น ทุก ๆ พลังอมตะล้วนมีพลังที่สามารถสังหารจ้าวมหาเทพได้ หลัวซิวบุกเข้ามาโดยการอาศัยสิ่งล้ำค่าแห่งเกณฑ์ ตัวเขาเองก็ได้รับผลกระทบหนักมากเช่นกัน ร่างยุทธ์จ้าวมหาเทพเกือบแหลกสลาย

“อย่างน้อยสุดก็ต้องมีผลการฝึกตนจ้าวมหาเทพช่วงกลางเป็นต้นไป ถึงจะมีความมั่นใจในการฝ่าฟันผ่านกรุงลงกาอลหม่านอย่างแน่นอน”