มหายุทธ์ สะท้านภพ นิยาย บท 2198

ทันใดนั้นเอง หลัวซิวก็ขมวดคิ้วลงเล็กน้อย สายตามองไปทางดาวเคราะห์ดวงหนึ่งที่อยู่ห่างไกลออกไป ในช่วงเวลาที่เขาฝึกตนอยู่นั้น จีเสี่ยวจื่อทั้งสามคนก็ไปฝึกฝนเก็บเกี่ยวประสบการณ์บนดาวเคราะห์ดวงนั้น ดูเหมือนพวกเขาทั้งสามจะพบเจอปัญหานิดหน่อย

ขณะที่หลัวซิวมองไปทางดาวเคราะห์ดวงนั้น แสงกลดวงหนึ่งเคลื่อนที่ทะลวงอนัตตาแล้วพุ่งออกมาด้วยความเร็วที่รวดเร็วอย่างยิ่ง ซึ่งแสงกลดังกล่าวก็คือเรือรบทองคำที่เขามอบให้จีเสี่ยวจื่อนั่นเอง

ด้านหลังของเรือรบทองคำ ก็มีแสงกลดวงหนึ่งไล่ตามมาเช่นกัน ความเร็วของแสงกลดวงดังกล่าวไม่ช้าเลยแม้แต่น้อย เห็นได้ชัดเจนเลยว่านั่นก็เป็นเรือรบระดับจ้าวมหาเทพลำหนึ่งเช่นกัน

หลังจากผ่านไปพักหนึ่ง เรือรบของจีเสี่ยวจื่อก็บินมาถึงแล้ว ก่อนจะจอดลงข้าง ๆ อสูรดูดจิต

อสูรดูดจิต ณ ปัจจุบันเติบโตจนน่ากลัวมาก ๆ หลังจากกลืนกินช่องจิตไปเป็นจำนวนมาก ผลการฝึกตนของมันก็บรรลุถึงมกุฎเทพขั้นสูง หากสามารถกลืนกินช่องจิตจ้าวมหาเทพจำนวนมาก หรือช่องจิตจักรพรรดิเทพหนึ่งดวง มันก็สามารถเลื่อนขั้นขึ้นไปถึงระดับจ้าวมหาเทพ

ลำตัวของอสูรดูดจิตลอยอยู่กลางห้วงดารา เหมือนดั่งป้อมปราการที่ถูกสร้างมาจากเหล็กสีดำ ชี่ฉกรรจ์ที่เหมือนดั่งยุคดึกดำบรรพ์ตลบฟุ้งไปทั่ว ดูน่าเกรงขามอย่างมาก

เรือรบที่ไล่ตามมาก็จอดลงในตำแหน่งที่อยู่ห่างไกลออกไปเช่นกัน สีหน้าของชายทั้งสองที่ยืนอยู่บนชั้นดาดฟ้าของเรือรบต่างดูย่ำแย่ เมื่อหนึ่งในนั้นสังเกตเห็นอสูรดูดจิต แววตาจึงดูผงะไปอย่างควบคุมไม่ได้

“เจ้าเองหรือ!”

ฝ่ายตรงข้ามตกตะลึงจนอุทานออกมาในทันที และหลัวซิวก็สังเกตเห็นคนดังกล่าวเป็นทำอะไรอยู่แล้ว ซึ่งเขาก็คือกงเฉิงหมิง