มหายุทธ์ สะท้านภพ นิยาย บท 2221

ความมืดที่ไม่มีที่สิ้นสุดปกคลุมฟ้าดิน มืดมิดไร้ความสว่าง สายฟ้าน่ากลัวบดบังอยู่ในความมืด ฟ้าร้องเสียดหู

หุบเขาเล็ก ๆ ที่หลัวซิวปิดกั้นฝึกตนนั้นสายฟ้าท่วมท้นอย่างโหมกระหน่ำ ทันใดนั้น ระหว่างฟ้ามีนิมิตมากมายและสายฟ้าก็กายเป็นรูปร่างต่าง ๆ ทำลายล้างทุกสิ่ง

เมื่อเผชิญหน้ากับหายนะ หลัวซิวปล่อยให้ร่างของเขาจมอยู่ในสายฟ้าอย่างสงบ ช่องว่างระหว่างคิ้วของเขาก็แยกออกจากกัน ญาณเทวร่างมนุษย์เดินออกมานั่งขัดสมาธิอยู่ระหว่างคิ้วของเขา รับสายฟ้าเพื่อให้ร่างกายแข็งแกร่งขึ้นพร้อมกับร่างยุทธ์ร่างเนื้อ เปลี่ยนแปลงอย่างรู้สึกได้

พรึบ! พรึบ! พรึบ! ...

เสียงแตกดังมาจากร่างกายของหลัวซิวและยันต์ค่ายเก้าสิบเก้าค่ายกล ตราประทับที่แต่เดิมที่ถูกจารึกไว้บนร่างยุทธ์ร่างเนื้อก็สลายไป

หลังจากนั้น ยันต์ค่ายที่จารึกลงไปในตัวหยั่งรู้ก็แตกเป็นเสี่ยงๆ

ไม่ใช่ว่าพลังของทัณฑ์สายฟ้าพิโรธนั้นน่ากลัวอย่างยิ่ง การสลายตัวของยันต์ค่ายเหล่านี้เกิดขึ้นภายใต้การนำของหลัวซิว เนื่องจากครั้งนี้เขาต้องการบรรลุมกุฎเทพ ดังนั้นระดับของยันต์ค่ายที่จารึกไว้บนตัวเขาเองจะต้องได้รับการปรับปรุง

สิ่งนี้กำลังพังทลายและแข็งแกร่งกว่าเดิม จากยันต์ค่ายระดับมกุฎแทนที่ด้วยการจารึกยันต์ค่ายระดับเจ้ายุทธจักรไว้บนร่างกายของเขา เขาจะได้รับพลังที่แข็งแกร่งกว่าเมื่อก่อนนับไม่ถ้วน

แดนมกุฎเทพเป็นทางแยก อัจฉริยะอันดับต้น ๆ ในมหาโลกาพันสามก็อยู่ในแดนมกุฎเทพเช่นกัน เมื่อผ่านมหาทัณฑ์ของมกุฎเทพก็หมายความความเร็วในการการฝึกตนหลัวซิวสามารถเทียบได้กับเหล่าอัจฉริยะอันดับต้น ๆ

“นี่คือทัณฑ์มกุฎเทพจริงรึ?”

ผู้อาวุโสหลายคนของตระกูลจี้มองกันและกันจากระยะไกล ใจของพวกเขาหวาดกลัวสายตาของตกตะลึง

สมาชิกหลายคนของตระกูลจี้มองไป ตัวสำนึกแพร่กระจาย พวกเขาทั้งหมดอยากรู้อยากเห็นว่าชายหนุ่มที่บรรลุมกุฎเทพก็ได้มหาทัณฑ์ที่แข็งแกร่งอย่างนี้เขาจะรอดมาได้หรือไม่?

แม้แต่ผู้แข็งแกร่งระดับจ้าวมหาเทพในตระกูลจี้ยังถามตัวเองว่า หากเมื่อครู่นี้พวกเขาเป็นคนที่บรรลุทันณฑ์นี้ ก็อาจมีความเป็นไปได้สูงที่จะเสียชีวิตอยู่ในนั้น

หืม!

ทันใดนั้น รัศมีของกฎลึกลับอย่างยิ่งก็ปรากฏขึ้น แสงของกฎที่ไม่มีที่สิ้นสุดพุ่งออกมาและพัวพันกัน กลายเป็นสายฝนแห่งแสงที่เต็มไปหมดทั่วท้องฟ้า

สถานที่ซึ่งเคยกลายเป็นซากปรักหักพังกลับเต็มไปด้วยชีวิตชีวา พืชพรรณที่ถูกทำลายฟื้นคืนจากความตาย และผืนดินที่แตกระแหงแต่เดิมเริ่มสมานตัว...