มหายุทธ์ สะท้านภพ นิยาย บท 2236

ในครั้งนี้ หญิงชุดกระโปรงฟ้าไม่ได้ห้ามปรามเหยียนซีโรว่อีกต่อไป นางพุ่งตัวออกไป เพียงชั่วครู่ก็หมุดเข้าไปในอ้อมกอดของหลัวซิว

รับรู้ได้ถึงร่างของหญิงสาวที่ร้องไห้สะอึกสะอื้นในอ้อมกอด ในใจของหลัวซิวก็เกิดอารมณ์ความรู้สึกที่ซับซ้อน เขานึกย้อนกลับไปถึงความมุ่งมั่นในวัฏสงสารชาติภพนั้นของหลี่ยู่ นึกถึงทุกสิ่งทุกอย่างระหว่างตนกับเหยียนซีโรว่ที่โลกแสงดาว

ระหว่างเขาและนาง ไม่เคยได้พูดหรือแสดงความในใจของตนเองออกมา แต่ในตอนที่นางอยู่ที่โลกแสงดาว ก็คอยเคียงข้างอยู่ข้างกายตนอย่างเงียบ ๆ มาตลอด ทั้งยังรอคอยวันที่เขาจะกลับมาที่สำนักไท่เสวียนอยู่ตลอดเวลา

หลายปีมานี้ นางต้องทนทุกข์ทรมานอย่างมาก ร่อนเร่อยู่ภายนอก ไร้ที่พึ่งพิง ทำให้ในใจของหลัวซิวเต็มไปด้วยความรู้สึกสงสารต่อนาง

“ต้องขอโทษด้วย เมื่อครู่ข้าคิดมากเกินไป” หญิงชุดกระโปรงฟ้าพูดออกมาด้วยความรู้สึกผิด

“แม่นางไม่ต้องเกรงใจ ข้าต่างหากที่ต้องขอบใจที่มีเจ้าคอยอยู่เคียงข้างซีโรว่ หลายปีมานี้ข้าเป็นกังวลเรื่องนางมาตลอด” หลัวซิวเอ่ยตอบ

“เจ้าก็ไม่จำเป็นต้องขอบคุณข้า พูดไปแล้วก็เป็นข้าที่ควรขอบคุณน้องโรว่ที่ช่วยชีวิตข้าเอาไว้ ถ้าหากว่าไม่ใช่นาง บางทีข้าอาจจะตายไปนานแล้ว”

หญิงชุดกระโปรงฟ้าก็เอ่ยพูดพร้อมรอยยิ้ม “ข้านามว่าหนิงหันหลิง”

นางเริ่มแนะนำตัวเองขึ้นมาก่อน นั่นหมายความว่านางได้ละทิ้งการป้องกันจากบุคคลที่อยู่ข้างหน้านางแล้ว

หลายปีมานี้ นางอยู่กับเหยียนซีโรว่ตลอดเวลา เหมือนว่าทุกวันต่างก็ต้องฟังนางพูดถึงหลัวซิวคนนี้หลายต่อหลายครั้ง แต่ครั้งนี้เป็นครั้งแรกที่นางได้มองชายที่ชื่อหลัวซิวผู้นี้อย่างละเอียด