มหายุทธ์ สะท้านภพ นิยาย บท 2237

ในขณะเดียวกัน หลัวซิวยังสังเกตถึงอาการบาดเจ็บที่ค่อนข้างสาหัสของหนิงหันหลิง ผลการฝึกตนที่แท้จริงของนางไม่น่าจะเป็นเพียงมกุฎเทพขั้นสูง แต่กลับเป็นเพราะว่าฐานยุทธ์และรากพรตต่างก็ได้รับบาดเจ็บสาหัส ดังนั้นผลการฝึกตนของนางจึงตกต่ำลงมา

เช่นนี้ก็หมายความว่า แม่นางผู้นี้ ผลการฝึกตนในช่วงเวลาที่เป็นจุดสูงสุดของนาง อย่างน้อยก็ต้องเป็นเทพมารขั้นสี่ หรือก็คือแดนจ้าวมหาเทพ

ฮู่……

ส่วนลึกของเทือกเขาลั่วหยุน เสียงประหลาดนั้นอยู่ดี ๆ ก็ดังขึ้น เมื่อเสียงทะลุผ่านเกราะป้องกันม่านแสงเข้ามาถึงภายในค่ายกล สีหน้าของหนิงหันหลิงก็พลันเปลี่ยนไปอย่างมากในทันที

ในขณะเดียวกัน นางเพิ่งจะสังเกตถึงค่ายกลที่ถูกจัดวางอยู่โดยรอบ อีกทั้งระดับของค่ายกล ดูเหมือนว่าจะไม่ใช่ระดับต่ำเสียด้วย

“ค่ายกลนี่เจ้าเป็นคนสร้างหรือ? เจ้าคือปรมาจารย์ค่ายกล?”

หนิงหันหลิงตกใจยิ่งกว่า คนที่เกิดจากระดับล่างสุดของมหาโลกาพันสาม ใช้เวลาสามร้อยปีฝึกตนจนถึงแดนมกุฎเทพยังไม่พอ เขายังเป็นถึงปรมาจารย์ค่ายกลอีกด้วย?

การฝึกตนของโลกยุทธ์ หากมีพรสวรรค์ที่สูงมากเพียงพอ รวมถึงมีทรัพยากรที่เพียบพร้อม และอาจจะมีโอกาสโชคลาภอีกเล็กน้อย ก็ไม่ใช่เรื่องยากที่จะพัฒนาอย่างรวดเร็วในช่วงเวลาสั้น ๆ

แต่กับค่ายกลนั้นแตกต่างออกไป วิถีแห่งค่ายกลกว้างขวางและลึกซึ้ง ต่อให้เป็นผู้แข็งแกร่งโลกามหาจักรภพ ก็ยังต้องใช้วันเวลาหลายปีนับไม่ถ้วนในการบรรลุความสำเร็จที่ไม่ธรรมดา

เหล่าพวกที่ได้ชื่อว่าอัจฉริยะค่ายกลของโลกามหาจักรภพ คนที่ใช้เวลาเพียงแค่สามร้อยกว่าปีและได้กลายเป็นปรมาจารย์นั้น เรียกได้ว่าหาทำยายาก