มหายุทธ์ สะท้านภพ นิยาย บท 2240

“เขาเพิ่งออกไปได้ไม่นาน!” เจ้าเมืองเทียนหยุนยังคงคาดการณ์ต่อไป แววตาก็พลันรี่ลงทันที

เขาติดตามหลัวซิวจนเผลอเข้ามาใจสถานที่ปิดผนึกของเทือกเขาลั่วหยุน ไม่ว่าจะออกไปจากที่นี่ได้หรือไม่ แต่หลัวซิวคนนี้ต้องถูกจับให้ได้ ไม่ว่าบนตัวอีกฝ่ายจะมีความลับใดก็ตาม เขาก็ต้องเอามันมาให้ได้

เมื่อคิดถึงตรงนี้ เจ้าเมืองเทียนหยุนก็เร่งความเร็วขึ้นอีก

แต่ในเวลานี้ หลัวซิวที่ยังคงมุ่งหน้าเข้าไปอย่างต่อเนื่อง ทุกครั้งที่เสียงประหลาดดังขึ้น อำนาจอันทรงพลังที่แฝงอยู่ก็ยิ่งทวีความน่าหวาดกลัวมากยิ่งขึ้น ไปอีก กระทั่งผังค่ายคุ้มกันที่เขาได้กลั่นเอาไว้ ก็เริ่มที่จะต้านเอาไว้ไม่ไหว ทุกครั้งที่ถูกโจมตี ต่างก็มีเสียงแกรกดังขึ้นมา ดูเหมือนว่าจะฝืนไว้ได้อีกไม่นาน ก็จะแตกสลายแล้ว

ทันใดนั้น ได้กลิ่นคาวเลือดที่เข้มข้นมาก จากนั้นฝีเท้าก็หยุดลงในทันที แววตาเคร่งขรึม มองไปยังทะเลสาบสีเลือดแห่งหนึ่งที่อยู่ไม่ไกล

หยาดเลือดสีแดงที่เข้มข้นรวมกันอยู่ในทะเลสาบ ที่ใจกลางของทะเลสาบ โครงกระดูกหนึ่งที่น่าตกใจนอนอยู่บนพื้น ปลดปล่อยกลิ่นอายความดุร้ายในยุคสมัยบรรพกาล

ทะเลสาบสีเลือด เต็มไปด้วยเลือดหนืดเหนียวข้น ส่งกลิ่นคาวเลือดอันน่าสะอิดสะเอียนออกมา

บริเวณของทะเลสาบแห่งนี้กว้างขวางมาก เมื่อยืนมองจากตรงที่ไกล ๆ แห่งนี้ กลับมองไม่เห็นที่สิ้นสุด ทั้งซ้ายและขวาต่างก็มองไม่เห็นเส้นขอบ

จุดศูนย์กลางของทะเลสาบเลือด ถูกครอบครองอาณาเขตด้วยโครงกระดูกขนาดใหญ่ ไม่รู้ว่าผ่านวันคืนมาอย่างเนิ่นนานสักเพียงใด โครงกระดูนี้แช่อยู่ในเลือดสด ปลดปล่อยความเคียดแค้นชิงชังอย่างรุนแรงออกมา

“โฮก!”

อสูรดูดจิตที่พาดตัวอยู่บนไหล่ของหลัวซิวก็พลันส่งเสียงต่ำคำรามออกมา อารมณ์ความรู้สึกก็พลันว้าวุ่นขึ้นมา