มหายุทธ์ สะท้านภพ นิยาย บท 2253

เดิมทีเขาวางแผนที่จะรอฟื้นฟูสภาพอาการบาดเจ็บเสร็จแล้ว ค่อยกินให้เต็มอิ่ม เขายังไม่เคยลิ้มลองรสชาติเลือดเนื้อของชนเผ่าราชันย์อสูรกลืนจิตในตำนานมาก่อนเลยนะ

ทว่าคาดิสลาร์ยังไม่ทันดีใจนานเท่าไหร่นัก ก็มีแขกที่ไม่ได้รับเชิญอีกคนหนึ่งมาถึงอาณานิคมของเขา ซึ่งเป็นผู้แข็งแกร่งเผ่าปีศาจคนหนึ่ง

ผู้แข็งแกร่งเผ่าปีศาจคนดังกล่าวอยู่ในแดนเทพมารระดับแปด อีกทั้งไม่ใช่เทพมารทั่วไปด้วย แต่เป็นเทพมารระดับมกุฎ

คาดิสลาร์ไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเขา จึงถูกผู้แข็งแกร่งกดอัด ผู้แข็งแกร่งเผ่าปีศาจนั่นให้เขาบอกชื่อจริงของเขาออกมา เพื่อให้นับถือเขาเป็นนาย คาดิสลาร์ให้ตายยังไงก็ไม่ยอมปฏิบัติตาม

เนื่องจากยักษ์มีความหยิ่งผยองของตัวเอง ชั่วชีวิตหนึ่งของพวกเขาจะปฏิบัติตามนายท่านคนหนึ่งเท่านั้น นอกซะจากว่านายท่านจะบอกชื่อจริงของเขาให้ผู้อื่น ผู้อื่นถึงจะสามารถใช้ชื่อจริงของพวกเขามาทำให้พวกเขาเป็นทาส มิเช่นนั้นยักษ์จะไม่บอกชื่อจริงของตัวเองให้ผู้อื่น แล้วยอมตกเป็นทาสของผู้อื่นเด็ดขาด

ผู้แข็งแกร่งเผ่าปีศาจคนนั้นโกรธเกรี้ยวอย่างมาก ในเมื่อเป็นสิ่งที่ตนเองไม่ได้ครอบครอง เดิมทีเขาวางแผนที่จะทำลาย แต่ดูเหมือนกับว่าเขาจะได้รับมหาค่ายกักชีวีเทวโทษเวหากาลมาจากสถานที่หนึ่ง ฉะนั้นจึงนำคาดิสลาร์มาเป็นหนูทดลอง จัดวางค่ายกลเช่นนี้ ทำการผนึกคาดิสลาร์ไว้ภายใน

เมื่อได้ฟังคำบอกเล่าของคาดิสลาร์ หลัวซิวก็รู้สึกกลืนไม่เข้าคายไม่ออก อดไม่ได้ที่จะรู้สึกว่าชะตาชีวิตของคาดิสลาร์นี่เปี่ยมล้นไปด้วยความไม่ราบรื่น เนื่องจากผู้แข็งแกร่งจำนวนมากล้วนชอบปราบยักษ์ให้อยู่ในมือ ปฏิเสธไม่ได้เลยว่านี่คือความโศกเศร้าของเหล่ายักษ์

“นายท่าน ท่านต้องสามารถทลายค่ายกลนี้ได้แน่นอนใช่หรือไม่?”

คาดิสลาร์มองหลัวซิวอย่างตั้งตารอคอย สำหรับเขาแล้ว ไม่มีสิ่งใดที่นายของตนเองทำไม่ได้ ชั่วชีวิตนี้เขาจะไม่มีวันลืมภาพเหตุการณ์ครั้นเมื่อหลังจากนายท่านบรรลุเป็นเทพมารระดับเก้าแล้ว เขาก็แทบจะเป็นผู้ไร้คู่ต่อสู้ ผู้ไร้เทียมทานที่เปล่าเปลี่ยวในโลกามหาจักรพรรดิยุทธ์ทั้งแปด

“ทลาย? เจ้าน่ะพูดง่าย มาตรแม้นว่าเป็นข้าที่อยู่ในช่วงเฟื่องสุดขีดเมื่อปีนั้น ก็ทำได้เพียงฝืนอาศัยศักยภาพทลายมัน ไม่ถึงขั้นทลายได้ด้วยอุบาย”