มหายุทธ์ สะท้านภพ นิยาย บท 2255

เมื่อหลายแสนล้านปีก่อน ครั้นเมื่อเขายังเป็นไท่ซ่างฉิง ก็เคยยืนอยู่บนไหล่คาดิสลาร์แล้วเดินไปทั่วทุกมุมของโลกามหาจักรพรรดิยุทธ์ทั้งแปดดั่งเช่นบัดนี้

ผลการฝึกตนของเขา ณ ปัจจุบันต่ำเกินไป ไม่สามารถถอยออกไปจากมหาค่ายกักชีวีเทวโทษเวหากาลจึงไม่สามารถออกไปได้อยู่แล้ว แต่คาดิสลาร์กลับสามารถมุ่งหน้าไปยังขอบนอกของค่าย แต่ทว่าเนื่องจากทชีวีของเขาถูกผนึกอยู่ในค่าย เขาไม่สามารถออกไปได้

โครม!

คาดิสลาร์เคลื่อนเท้า พลังผนึกของค่ายกลถูกร่างกายที่เกะกะระรานของเขาทลาย มีอัสนีสีฟ้าอ่อนแผ่กระจายออกมาจากร่างกายเขา ฉีกกระชากการขวางกั้นทั้งปวง เพียงไม่กี่ก้าวก็มาถึงแถบขอบนอกของค่ายกลแล้ว

“นายท่าน ท่านจะกลับมาช่วยข้าออกไปเมื่อใดหรือ?”คาดิสลาร์มองหลัวซิวด้วยความไม่อยากจาก

“ภายในสองร้อยปี ข้าต้องบรรลุถึงแดนเทพมารระดับสี่แน่นอน ถึงครานั้นค่อยพาเจ้าออกไป”หลัวซิวยิ้มพลางตอบกลับ

“เจ้าอดทนข้ามผ่านกาลเวลามายาวนานอย่างไม่รู้จบแล้ว แค่สองร้อยปีเอง เจ้างีบเพียงหนเดียวก็ผ่านไปแล้ว”

เมื่อได้ยินว่าตนเองสามารถออกไปได้ภายในเวลาสองร้อยปี คาดิสลาร์ก็ดูตื่นเต้นดีใจมากอย่างเห็นได้ชัด อารมณ์ฮึกเหิมแล้วคำรามเสียงดัง จนแผ่นฟ้าและปฐพีสนั่นหวั่นไหว

“ข้าจะคอยท่านขอรับ นายท่าน!”

ยื่นมือใหญ่ทั้งสองข้างออกไป คาดิสลาร์ฉีกกระชากพลังการผนึกของค่ายกล จนเกิดเป็นประตูหนึ่งบาน

“วางใจเถิด คอยข้ากลับมาอีกครั้ง ก็จะเป็นวันที่พาเจ้าออกไป”หลัวซิวไม่ได้ลังเลใจ ร่างกายกลายเป็นเงาลวง บินออกไปจากประตูค่ายกลที่เกิดจากการฉีกกระชากอย่างรวดเร็ว