มหายุทธ์ สะท้านภพ นิยาย บท 2268

ภายใต้การกลั่นแปรอย่างต่อเนื่อง ตัวสำนึกของหลัวซิวจึงค่อย ๆ แทรกซึมเข้าไปในกระบี่ร่องฟ้า ก่อนจะมองเห็นเงาร่างที่งดงามในพื้นที่ที่เต็มเปี่ยมไปด้วยปราณกระบี่

นางกำลังขดตัวอยู่ในปริภูมิปราณกระบี่ ราวกับกำลังนอนหลับใหลอยู่ ทว่าขณะที่ตัวสำนึกของหลัวซิวย่างกรายมาถึง นางก็ได้สติฟื้นคืนมา ดวงตาที่งดงามคู่นั้นเพ่งมองไปทางตัวสำนึกของหลัวซิว ภายในรูม่านตาราวกับมีการวิวัฒนาการและการเปลี่ยนแปลงของดาราจักรวาล

“สหายเก่าท่านใดเป็นผู้ปลุกตื่นกระบี่ร่องฟ้า?”น้ำเสียงที่สดใสไพเราะค่อย ๆ สะท้อนมา

“เมิ่งเสี้ย ไม่ได้พบหน้ากันมาหลายล้านปี เจ้าลืมข้าไปแล้วหรือ?”

ตัวสำนึกของหลัวซิวปรวนแปรไปกะทันหัน กลายเป็นรูปร่างลักษณะของไท่ซ่างฉิงในอดีต บนใบหน้าเขามีรอยยิ้มเล็กน้อย พลางมองไปทางสตรีที่อยู่ในปริภูมิปราณกระบี่นั่น

“ไท่ซ่างฉิง? คือเจ้าอย่างนั้นหรือ!”เมิ่งเสี้ยทำหน้ารู้สึกเหลือเชื่อ “เจ้าดับสลายสูญสิ้นไปพร้อมกับกงล้อวัฏจักรธรรมแล้วมิใช่หรือ? เจ้ายังมีชีวิตอยู่หรือ?”

“ไม่ ไม่ใช่ เจ้าไม่ใช่ไท่ซ่างฉิง ถึงแม้เจ้าจะแปลงกายเป็นรูปร่างลักษณะของเขา แต่ออร่าตัวสำนึกของเจ้ากลับไม่ใช่เขา!”จู่ ๆ สีหน้าของเมิ่งเสี้ยก็เปลี่ยนไป ภายในดวงตาที่งดงามมีจิตสังหารที่รวดเร็วและดุดันถึงขีดสุดทะลุออกมา

โครม!

ปริมภูมิปราณกระบี่ที่อยู่รอบกายนางก็เดือดพล่านขึ้นมาตามกัน ปราณกระบี่ที่นับไม่ถ้วนหยุดนิ่งลงภายในเสี้ยววินาที ปลายกระบี่ชี้ไปทางหลัวซิว ราวกับขอแค่เพียงนางออกคำสั่งเดียว ปราณกระบี่ที่นับไม่ถ้วนนี้ก็จะพุ่งเบียดเสียดเข้าไป เฉือนสับร่างผันตัวสำนึกนี้ของหลัวซิวให้ดับสูญ

“ข้าคือไท่ซ่างฉิง แต่ก็ไม่ใช่ไท่ซ่างฉิง หากพูดให้แม่นยำ ข้าคือร่างที่กลับชาติมาเกิดของเขา”หลัวซิวอธิบาย รูปร่างของเขาปรวนแปร เปลี่ยนกลับมาเป็นรูปร่างลักษณะของร่างแท้อีกครั้ง แล้วค่อย ๆ พูดว่า: “ภพชาตินี้ ข้ามีนามว่าหลัวซิว”