มหายุทธ์ สะท้านภพ นิยาย บท 2274

หลัวซิวกำลังดื่มเหล้าอย่างสงบ ทว่าในใจเขาก็ทราบเช่นกันว่าตัวเองถูกฝ่ายตรงข้ามหมายตาไว้แล้ว อีกทั้งดูจากลักษณะภายนอก คนดังกล่าวก็น่าจะทราบความเป็นมาของตงโหรวอยู่

เมื่อเห็นว่าหลัวซิวไม่สนใจตัวเองเลยด้วยซ้ำ สีหน้าของเผิงเล่อเสียนจึงดูย่ำแย่เล็กน้อย จากตำแหน่งและตัวตนของเขาที่อยู่ในสำนักเซียนเทียนหยุน เคยมีผู้ใดบังอาจมองข้ามหัวตนเองเช่นนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่?

“ผู้อาวุโสเผิง มีเรื่องเฉพาะที่สำคัญกว่า”ตงโหรวใช้ตัวสำนึกส่งเสียงพูดกับเผิงเล่อเสียน “คนดังกล่าวไม่ธรรมดามาก ๆ พยายามอย่ารุกรานให้มากที่สุดเท่าที่ทำได้”

เมื่อได้ยินคำพูดของตงโหรว เผิงเล่อเสียนจึงรับรู้และเข้าใจถึงเนื้อหาสาระที่สำคัญอย่างลึกซึ้ง ทำเสียงหึเบา ๆ ทีหนึ่ง และไม่ได้ตามตื๊ออะไรต่อ ก่อนจะเดินขึ้นไปบนชั้นสองพร้อมกับตงโหรว

กระทั่งพวกเขาหายไปจากบันไดแล้ว ผู้คนที่อยู่ในห้องโถงใหญ่ถึงจะเริ่มพากันวิพากษ์วิจารณ์อีกครั้ง

“คนเมื่อครู่นั่นคือเผิงเล่อเสียนหรือ? ดูเหมือนกับว่าเมื่อสองพันกว่าปีก่อนในสำนักเซียนเทียนหยุนก็มีศิษย์อัจฉริยะคนหนึ่ง ผู้อื่นเรียกเขาว่าท่านชายเสียน หรือว่าคนดังกล่าวคือเขา?”

“ช่างยอดเยี่ยมจริง ๆ เลยนะ เมื่อสองพันกว่าปีก่อนดูเหมือนกับว่าผลการฝึกตนของท่านชายเสียนยังเป็นมกุฎเทพอยู่หรือเปล่า? ผ่านไปชั่วพริบตาเดียว ไม่นึกเลยว่าจะอยู่ในแดนจ้าวมหาเทพแล้ว”

“ในยุคสมัยของท่านชายเล่อเสียน วัยรุ่นในอายุรุ่นราวคราวเดียวกัน มีน้อยคนมากที่สามารถเทียบเคียงกับเขาได้ ไม่นึกเลยว่าจะมีคนบังอาจรุกรานเขา ช่างไม่รู้จักความเป็นความตายเสียจริง”

“ก็ไม่ทราบเช่นกันว่าความเป็นมาของสตรีที่งดงามปานเทพธิดานั่นเป็นอย่างไร ถึงกับทำให้ท่านชายเล่อเสียนปฏิบัติต่ออย่างเกรงใจเช่นนี้”

“ดวงตาและฟันของเทพธิดานั่นใสแจ๋ว ผิวพรรณขาวผ่องดุจหิมะ ลักษณะท่าทีไม่เหมือนมนุษย์โลก ขณะที่เดินผ่านข้างกายข้ากลิ่นหอมที่ซึมซาบเข้าไปในหัวใจโชยออกมาจากร่างกายนาง แต่ไอ้หมอนั่นกลับบอกว่านั่นคือ……ปลาหมอตายเพราะปากจริง ๆ”

การปรากฏตัวอย่างกะทันหันของลิ่งฮู๋จื่อเซวียน ทำให้จิตใจหลัวซิวระแวดระวังขึ้นมาเล็กน้อยอย่างอดไม่ได้ เขามีความมั่นใจในกฎไร้ลักษณ์ของตัวเองมาก ๆ หลังจากที่เปลี่ยนแปลงโฉมหน้าพลังออร่า พูดตามหลักแล้วไม่มีผู้ใดสามารถจำตัวตนของเขาได้

เขาเคยพบเจอลิ่งฮู๋จื่อเซวียนนี่มาก่อน แม้จะไม่แน่ชัดว่าเหตุใดหมอนี่ถึงมาเมืองเทียนหยุน แต่เขากลับปรากฏตรงหน้าตนเองกะทันหัน หรือว่าเขามองทะลุตัวตนของตนเองแล้ว?

“สหายมาโดยไม่ได้รับเชิญ ไม่ทราบว่ามีคำชี้แนะอะไรหรือ?”หลัวซิวลองถามหยั่งเชิงคำหนึ่ง

ลิ่งฮู๋จื่อเซวียนอยู่ในชุดสีขาวล้วน เหมือนดั่งคุณชายสะโอดสะอง ตรงหว่างคิ้วยังคงดูหยิ่งผยองอยู่เช่นเคย เขามองหลัวซิวรอบหนึ่งแล้วพูดว่า: “ถึงแม้ผลการฝึกตนของเจ้าจะแย่ไปหน่อย แต่จากระดับฝีมือด้านค่ายกลของเจ้า ก็มีสิทธิ์พูดคุยกับคุณชายอย่างข้าดั่งคนรุ่นเดียวกันอยู่”

จากคำพูดดังกล่าวก็สามารถมองเห็นแล้วว่าลิ่งฮู๋จื่อเซวียนนี่ไม่ได้หยิ่งโสธรรมดา ดูเหมือนกับว่าหากไม่ได้รับการอนุญาตจากเขา ผู้อื่นก็จะไม่มีสิทธิ์พูดคุยกับเขาดั่งคนรุ่นเดียวกันยังไงอย่างนั้น