มหายุทธ์ สะท้านภพ นิยาย บท 2316

“สถานที่ดังกล่าวคือสถานที่อันตราย ทุกคนเดินอ้อมไปดีกว่า”สุดท้ายก็มีคนเลือกที่จะยอมแพ้ ภายในสถานฌาปนนภาสวรรค์นั้นกว้างใหญ่มาก ๆ หนองน้ำแห่งนี้ไม่มีทางใช่ทางผ่านเดียวแน่นอน

แม้เมื่อเปรียบเทียบกันแล้วการเดินอ้อมจะเสียเวลาหน่อย แต่อย่างน้อยมันก็ดีกว่าการต้องฝากชีวิตอันน้อยนิดของตัวเองไว้ที่นี่ไม่ใช่หรือ?

อย่างไรก็ตามในเมื่อสถานฌาปนนภาสวรรค์ถูกขานว่าเป็นสถานที่ที่อันตรายอย่างยิ่ง สถานที่ที่อันตรายจึงไม่มีทางมีแค่หนองน้ำแห่งนี้แห่งเดียวอยู่แล้ว……

หลัวซิวทะลุข้ามผ่านหนองน้ำไปอย่างรวดเร็ว วงโคจรกิริยาท่าทางของเขานั้นไม่มีกฎเกณฑ์เลย บางครั้งเดินหน้าไปร้อยกว่าเมตร แต่ก็ถอยหลังกลับเป็นพันเมตรกะทันหัน

เมื่อเดินอยู่ในหนองน้ำ หลัวซิวสามารถสัมผัสได้ว่าบริเวณรอบ ๆ มีญาณโหดและวิญญาณที่นับไม่ถ้วนกำลังจ้องตาเป็นมัน ทว่าพวกญาณโหดและวิญญาณที่เกาะติดอยู่บริเวณนี้ ต้องปฏิบัติตามกฎเกณฑ์ของค่ายกลพรสวรรค์ชี่มรณะ ขอแค่เขาสัมผัสไม่โดนค่ายกล ญาณโหดและวิญญาณเหล่านี้ก็จะไม่โจมตีเขา

“กระดูกเทวหนึ่งชิ้น!”

ทันใดนั้นเอง ลิ่งฮู๋จื่อเซวียนก็อุทานออกมาอย่างตะลึง ในฐานะที่เป็นอัจฉริยะในโลกมหาศักดิ์ สิ่งของที่สามารถทำให้เขาตื่นตระหนกได้นั้น ต้องไม่มีทางใช่ของธรรมดาอยู่แล้ว

นั่นคือกระดูกซี่โครงชิ้นหนึ่งที่ปักอยู่ในโคลนดำที่เหม็นคาวของหนองน้ำ กระดูกครึ่งชิ้นที่อยู่ด้านบนเปล่งแสงเป็นประกายระยิบระยับ ราวกับมีความเป็นเทพที่ไม่ร่วงโรยแฝงซ่อนอยู่ บนกระดูกก็มีลายเส้นที่พิเศษเช่นกัน ประกอบเป็นสิ่งที่เป็นทำนองเดียวกันกับสัญลักษณ์ ลี้ลับจนไม่อาจคาดเดาได้

เมื่อเห็นกระดูกซี่โครงชิ้นนี้แล้ว อย่าว่าแต่ลิ่งฮู๋จื่อเซวียนเลย ต่อให้เป็นหลัวซิว สีหน้าก็เปลี่ยนไปเล็กน้อยเช่นกัน เนื่องจากกระดูกซี่โครงชิ้นนี้ไม่ธรรมดามาก ๆ มีความเป็นไปได้สูงมากว่ามันอาจจะเป็นกระดูกที่ผู้แข็งแกร่งเทพมารระดับเก้าทิ้งไว้

อีกอย่างกระดูกชิ้นนี้มีออร่าความเป็นเทพที่ลึกลับและมหัศจรรย์เช่นนี้แฝงซ่อนอยู่ อย่างน้อยสุดก็เป็นกระดูกของเทพมารผู้กลั่นร่างระดับเก้าคนหนึ่ง ฝึกร่างยุทธ์ร่างเนื้อถึงขีดสูงสุดของร่างเทว

เทพมารระดับเก้าที่อยู่ในโลกามหาจักรพรรดิยุทธ์ทั้งแปดนั้น ก็ถือเป็นผู้แข็งแกร่งชั้นยอดแล้ว แต่ที่นี่กลับมีกระดูกของผู้แข็งแกร่งระดับนี้ หรือว่าเคยมีผู้แข็งแกร่งเทพมารระดับเก้าดับสลายสูญสิ้นอยู่ ณ สถานที่แห่งนี้?