มหายุทธ์ สะท้านภพ นิยาย บท 2353

เขาไม่อยากเสียเวลาต่อแล้ว เนื่องจากยิ่งถ่วงเวลานานเท่าไหร่ พลังของอภินิหารรวมร่างก็จะสลายหายไปมากเท่านั้น ซึ่งมันไม่ส่งผลดีต่อตนเอง

ณ เสี้ยววินาทีที่หลัวซิวเตรียมพร้อมที่จะลงมือ จิตสังหารที่อยู่บนตัวเขาถูกปลดปล่อยออกมาอย่างหมดเปลือก ฟ้าดินยังสั่นสะเทือน

“พรากชีวี!”

ภายใต้การปลุกเสกจากกฎความตาย หลัวซิวทิ่มแทงกระบี่ออกไป ในฟ้าดินมีเพียงแสงกระบี่ดวงหนึ่งเท่านั้นที่คงอยู่ชั่วนิรันดร์ ประชิดใกล้เข้าไปภายในพริบตา ไม่สามารถหลีกเลี่ยงได้เลย

เจ้าหอยอดอัมพรทำเสียงหึอย่างเยือกเย็นทีหนึ่ง กวาดไม้เซียนที่อยู่ในมือหนึ่งครั้ง รัศมีที่ไร้ขอบเขตสาดส่องออกไป แล้ววิวัฒนาการอาณาจักรเทพปรากฏการณ์ประหลาดออกมาหนึ่งอาณาจักร

รัศมีเทวดั่งกระแสน้ำ ปรากฏการณ์ประหลาดร้อยแปดพันเก้า เสียงตู้มดังขึ้น แล้วพุ่งชนเข้ากับแสงกระบี่ที่หลัวซิวทิ่มแทงออกมาภายในพริบตา

แสงสว่างที่แวววาวจับตา ความมืดของความตายถูกแบ่งแยกออกอย่างชัดเจนระหว่างพวกเขาทั้งสองคน มีออร่าสีดำเปล่งปลั่งอยู่รอบกายหลัวซิว ประหนึ่งเปลวไฟที่ลุกโชน มีห้วงความตายที่น่าสยดสยองแผ่กระจายออกไป ส่วนเจ้าหอยอดอัมพรนั้นคือเทพเจ้าผู้สูงส่งที่กลายมาจากแสงสว่าง สูงจนไม่อาจไขว่คว้าถึงได้

พื้นที่ส่วนบนแท่นบูชาสั่นโยกอย่างรุนแรง ในขณะที่ควันหลงที่แผ่กระจายออกไปจากการปะทะของทั้งสองคนใกล้จะกระทบถึงหีบศพทมิฬอยู่นั้น พลังของกฎทั้งปวงก็จะสลายหายไปอย่างไร้ร่องรอย ไม่สามารถเข้าใกล้หีบศพทมิฬได้เลยแม้แต่น้อย

ในตำแหน่งที่อยู่ห่างไกลออกไป ผู้อาวุโสเผ่าจี้เพ่งมองภาพเหตุการณ์ดังกล่าว จิตใจรู้สึกตะลึงอย่างไม่มีเหตุผล

“นี่คือศักยภาพของหลัวซิวหรือ? เขาฝึกตนอย่างไรกันแน่?”ผู้อาวุโสเผ่าจี้จำได้ชัดเจนมาก ๆ เมื่อปีนั้นขณะที่หลัวซิวมาถึงเผ่าจี้ เขายังบรรลุไม่ถึงแดนมกุฎเทพเลย นี่เวลาเพิ่งผ่านไปเพียงไม่กี่ปีเอง ไม่นึกเลยว่าเขาจะมีศักยภาพในการสังหารจักรพรรดิเทพแล้วอย่างนั้นหรือ?

“ตราประทับปรปักษ์สวรรค์!”

หลัวซิวตะคอกเสียงดังลั่น มือขวาถือกระบี่ มือซ้ายประสานอิน เงาแห่งวิญญาณวีรบุรุษที่ล้นฟ้าปรากฏอีกครั้ง กำลังจะฉีกกระชากแสงสว่างที่ไร้ขอบเขตนี่

สีหน้าอารมณ์ของเจ้าหอยอดอัมพรเย็นชา กวัดแกว่งไม้เซียนที่อยู่ในมือครั้งหนึ่ง แสงสีเขียวจึงแผ่กระจายออกไปเป็นวงกว้าง ทำให้เงาแห่งวิญญาณวีรบุรุษถูกทลายอย่างต่อเนื่อง