มหายุทธ์ สะท้านภพ นิยาย บท 2372

เดิมทีการเดินทางมาเผ่าจี้ในครั้งนี้ เขาก็แสดงลักษณะท่าทีที่แข็งกร้าวออกมาตั้งแต่แรกแล้ว จะให้เผ่าจี้ส่งตัวหลัวซิวออกมา หากฝ่ายตรงข้ามไม่ส่งตัวคนออกมาหรือหลัวซิวไม่ปรากฏตัว เช่นนั้นก็หมายความว่าพวกเขาเกรงกลัวตนเอง ไม่มีอุบายที่สามารถต่อกรกับตนเองได้

แต่ทว่าสิ่งที่ทำให้มหาจักรพรรดิยุทธ์แห่งนรกภูมิคิดไม่ถึงคือ หลัวซิวไม่เพียงปรากฏตัวด้วยตนเอง ยิ่งจองของพองขนมากด้วย นี่จึงทำให้มหาจักรพรรดิยุทธ์แห่งนรกภูมิเดาทางไม่ค่อยถูก เขารู้สึกว่าการที่หลัวซิวไม่ยี่หระปานนี้ แสดงว่าหลัวซิวต้องมีที่พึ่งพิงอย่างแน่นอน 

“เบื้องล่างไม่รู้ว่าอะไรควรไม่ควร การที่ถูกผู้น้อยอบรมสั่งสอนนั้นก็เป็นเรื่องสมควรอยู่ วันนี้ที่ข้ามาเยี่ยมเยียนเผ่าจี้นั้น ก็เพื่อปรึกษาหารือเรื่องหุบเขาทุคติ”

สิ่งที่ทำให้ทุกคนต่างคาดไม่ถึงคือมหาจักรพรรดิยุทธ์แห่งนรกภูมิไม่ซักถามเรื่องที่หลัวซิวโจมตีผู้อาวุโสสำนักจักรพรรดิมรณะจนบาดเจ็บอย่างชิลล์สบายมาก ๆ และสิ่งที่ทำให้ผู้คนไม่เข้าใจยิ่งกว่าคือราวกับว่าภายในน้ำเสียงของมหาจักรพรรดิยุทธ์แห่งนรกภูมิคนนี้ ฟังดูเหมือนไม่ค่อยอยากเป็นศัตรูกับหลัวซิวยังไงอย่างนั้น

ตกลงหลัวซิวนี่มีที่พึ่งพิงหรือความเป็นมาอย่างไรกันแน่? ถึงกับสามารถทำให้มหาจักรพรรดิยุทธ์แห่งนรกภูมิในตำนานหลีกเลี่ยงที่จะเป็นศัตรู?

ไม่ใช่แค่คนในสำนักจักรพรรดิมรณะและสำนักจักรพรรดิจ้านเทียนเท่านั้น แม้แต่นายแห่งเผ่าจี้และเหล่าผู้อาวุโสก็ไม่เข้าใจสถานการณ์เช่นกัน มีเพียงหลัวซิวและมหาจักรพรรดิยุทธ์แห่งนรกภูมิเท่านั้นที่ทราบดีว่าเรื่องมันเป็นอย่างไร

เมื่อได้ยินคำพูดของมหาจักรพรรดิยุทธ์แห่งนรกภูมิ หลัวซิวจึงพูดคำว่าเป็นอย่างที่คิดเอาไว้ในใจ ไอ้โครงกระดูกแก่นี่หากไม่มีธุระมันไม่มาแน่ การมาเยี่ยมเยียนเผ่าจี้ในครั้งนี้ มาเพื่อวังเทียนหมิงนั่นในหุบเขาทุคติ

“หุบเขาทุคตินั่นก็เป็นเพียงแดนปริศนาทั่วไปแห่งหนึ่งเท่านั้นแหละ ไม่ทราบว่าเหตุใดมหาจักรพรรดิยุทธ์แห่งนรกภูมิจึงสนใจสถานที่แห่งนั้นหรือ?”หลัวซิวยิ้มอ่อนพลางถาม