มหายุทธ์ สะท้านภพ นิยาย บท 2381

แกร๊ก แอ๊ด!

ในที่สุด เสียงของการแตกร้าวก็พลันดังเข้ามาในหูของทุกคน ทำให้จิตใจของเหล่าจักรพรรดิเทพก็พลันฮึกเหิมตามไปด้วย ประตูใหญ่ของวังเทียนหมิงในที่สุดก็ขยับเสียที เปิดออกเป็นรอยร้าวเล็ก ๆ เส้นหนึ่ง

วินาทีที่รอยแยกนี้ปรากฏขึ้น ออร่ามืดครึ้มเหน็บหนาวถึงขีดสุดราวกับลมหนาวที่โชยมาจากที่มืดได้พัดออกมาจากพระราชวัง ทำให้ทุกคนในที่นี้ ต่างก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกหนาวสั่นขึ้นมา

ผลการฝึกตนบรรลุถึงแดนจักรพรรดิเทพ จะเป็นไปได้อย่างไรที่จะรู้สึกขนลุกขนพองด้วยอย่างไร้ต้นสายปลายเหตุเช่นนี้?

“ถอย!”

มหาจักรพรรดิยุทธ์จ้านเทียนหน้าถอดสี ทันใดนั้นก็ตะโกนออกมาเสียงดัง ร่างกายเคลื่อนถอยหลังไปด้วยความรวดเร็ว

ในขณะที่มหาจักรพรรดิยุทธ์จ้านเทียนถอยทัพ ทุกคนก็สามารถรับรู้ได้ ต่างก็ใช้ความเร็วที่รวดเร็วที่สุดล่าถอยออกมา

ปึง!

ประตูใหญ่ของวังเทียนหมิงเปิดออกอย่างสมบูรณ์แล้ว ลมหนาวที่น่าหวาดกลัวกว่าเดิมก็พัดพานออกมา มีจักรพรรดิเทพขั้นปฐมภูมิสองคนที่เคลื่อนไหวช้าไปเพียงเล็กน้อย ถูกลมหนาวนั้นโหมกระหน่ำผ่านไป เพียงเสี้ยววินาทีก็กลายเป็นเถ้าธุลี ไม่เพียงแค่ร่างเนื้อช่องจิตเท่านั้น แม้แต่ของขลัง ทหารจักรวรรดิ หรือแหวนเก็บของของพวกเขา ทั้งหมดต่างกลายเป็นเถ้าธุลีบินว่อน!

ภาพเช่นนี้ ต่อให้เป็นมหาจักรพรรดิยุทธ์จ้านเทียนและมหาจักรพรรดิยุทธ์แห่งนรกภูมิต่างก็หน้าถอดสี การที่จะทำได้ถึงเพียงนี้ ถึงจะเป็นพวกเขาก็ยังไม่สามารถทำได้ กระทั่งหากเมื่อครู่นี้เป็นพวกเขาทั้งสองคนที่ถูกสายลมนั้นพัดผ่านไป มหาจักรพรรดิยุทธ์ทั้งสองต่างยังคงถามตนเองว่าไม่อาจแน่ใจได้ถึงโอกาสอันแน่นอนในการรอดชีวิตออกมา

ทุกคนต่างไม่มีผู้ใดรู้ว่าลมหนาวนั้นที่พัดพานออกมาจากด้านในวังเทียนหมิงนั้นคือสิ่งใดกันแน่ สถานที่แห่งนี้ เมื่อเทียบกับแท่นบูชาเทพมารของสถานฌาปนนภาสวรรค์แล้ว ดูเหมือนมันจะให้ความรู้สึกหวาดหวั่นขวัญผวายิ่งกว่ามากทีเดียว

ที่ต้องรู้คือ ในครั้งที่โลกเหลืองออกสำรวจร่องรอยไท่ชู ได้มีเทพมารระดับแปดมากมายที่ถูกม้วนเข้าไปในสายลม และจบลงด้วยการสลายไปโดยไม่เหลือแม้แต่เศษเถ้ากระดูก

เมื่อเทียบกับความสยองขวัญของมฤตยูมหากาพย์แล้ว ชี่ทมิฬจิ่วโยวของมหาจักรพรรดิยุทธ์แห่งนรกภูมิก็ไม่ต่างกับการจามของเด็กน้อย ไม่คู่ควรกับการเอ่ยถึงแม้แต่น้อย

เดิมทีชี่ทมิฬจิ่วโยวที่มหาจักรพรรดิยุทธ์แห่งนรกภูมิตรึงเอาไว้ในบริเวณใกล้เคียง ก็ถูกมฤตยูมหากาพย์พัดผ่าน และสลายหายไปอย่างไร้ซึ่งร่องรอย

หลัวซิวสังเกตว่า ร่างของมหาจักรพรรดิยุทธ์แห่งนรกภูมิสั่นไหวเล็กน้อย เห็นได้ชัดว่าการที่ชี่ทมิฬจิ่วโยวถูกกวาดล้างไปจนเหลือเพียงความว่างเปล่านั้น เป็นเรื่องที่เหนือความคาดหมายของเขา

มฤตยูมหากาพย์ราวกับพายุโหมกระหน่ำ กระทั่งเวลาผ่านไปเนิ่นนาน ลมหนาวค่อย ๆ สลายหายไป ทุกอย่างกลับมาสู่ความสงบสุขในที่สุด