มหายุทธ์ สะท้านภพ นิยาย บท 2414

ดูเหมือนไป๋เฟยชิงก็หาคำพูดมาโต้แย้งคำพูดดังกล่าวของหลัวซิวไม่ได้เช่นกัน มีความซับซ้อนเสี้ยวหนึ่งกระพริบผ่านแววตานางไป “ข้าเตรียมตัวมาหลายพันปี ก็เพื่อจะมาเอาไผ่เทวดวงครามของที่นี่ไป ข้ารู้สึกเสียใจมาก ๆ ที่คำพูดในเมื่อครู่นี้มันไม่ค่อยเหมาะสม หากเจ้ายินดีนำไผ่เทวดวงครามออกมา ข้าสามารถใช้ของสิ่งอื่นมาทำการแลกเปลี่ยนกับเจ้า”

ในระหว่างที่พูดอยู่นั้น มีขวดหยกปรากฏบนมือนางหนึ่งขวด ก่อนนางจะพูด: “ภายในมีโอสถแก่นแท้ระดับห้า 20 ล้านเม็ด หากเจ้ารู้สึกว่ายังไม่เพียงพอละก็ ข้ายังสามารถเพิ่มอาวุธเทพระดับหก ซึ่งเทียบเท่าเศษณ์มหาจักรพรรดิยุทธ์ให้เจ้าอีกสองชิ้น” 

การที่สามารถพูดคำว่าอาวุธเทพระดับหกออกมาได้นั้น หลัวซิวยิ่งสามารถยืนยันได้ว่าสตรีนางนี้น่าจะมาจากโลกมหาศักดิ์ และในมหาโลกาพันสามก็หาของอย่างโอสถแก่นแท้ได้น้อยมากเช่นกัน โอสถแก่นแท้ระดับห้าเป็นทรัพยากรที่ดีที่สุดที่ผู้แข็งแกร่งจักรพรรดิเทพนำมาฝึกตน ส่วนจำนวน 20 ล้านเม็ดนั้น เพียงพอที่จะทำให้จักรพรรดิเทพขั้นปฐมภูมิคนหนึ่ง ฝึกตนถึงจักรพรรดิเทพช่วงกลางขั้นสูง หรือแดนจักรพรรดิเทพขั้น 6 นั่นเอง!

อีกอย่างนอกจากมูลค่านี้แล้ว ยังมีเศษณ์มหาจักรพรรดิยุทธ์อีกสองชิ้น ปฏิเสธไม่ได้เลยว่าทรัพย์สินของสตรีนางนี้มั่งคั่งมาก 

แน่นอนอยู่แล้วว่าหลัวซิวดูถูกเหยียดหยามของเหล่านี้โดยสมบูรณ์เลย เนื่องจากไผ่เทวดวงครามหนึ่งต้น แม้จะเป็นไผ่เทวดวงครามสามท่อนที่ระดับต่ำที่สุด มันก็เป็นของล้ำค่าที่ไม่สามารถประมาณค่าได้ สิบเท่าของมูลค่าที่สตรีนางนี้เสนอให้ยังซื้อไผ่เทวดวงครามไม่ได้เลย!

ดังนั้นหลัวซิวจึงสามารถยืนยันได้ว่าสตรีนางนี้น่าจะมองว่าเขาเป็นจอมยุทธ์คนหนึ่งของมหาโลกาพันสาม คิดว่าเขาไม่เคยเห็นโลกกว้าง ไม่ทราบมูลค่าที่แท้จริงของไผ่เทวดวงคราม

ยิ่งกว่านั้นคือหลัวซิวเบื่อที่จะตอบกลับด้วยซ้ำ ก่อนจะหันหลังแล้วกลายเป็นแสงกลดวงหนึ่งโดยตรง บินออกไปนอกเขาผีเก้า หายไปอย่างไร้ร่องรอยอย่างรวดเร็ว

เมื่อเห็นว่าหลัวซิวจากไปโดยที่ไม่ลังเลใจเลยแม้แต่น้อย สีหน้าของไป๋เฟยชิงจึงเปลี่ยนไปเล็กน้อย เนื่องจากนางสามารถสัมผัสได้อยู่ว่าคนดังกล่าวน่าจะทราบมูลค่าของไผ่เทวดวงครามเช่นกัน ส่วนเงื่อนไขทั้งหมดที่นางเสนอออกมานั้น น่าจะเป็นเพียงเรื่องขบขันเท่านั้น