มหายุทธ์ สะท้านภพ นิยาย บท 2420

เดิมทีนึกว่าการพบเจอหลัวซิว ณ ที่แห่งนี้ ตนอาจจะไม่ได้ครอบครองพันธุอัคคีไร้เจตน์แล้ว แต่ไป๋เฟยชิงนึกอย่างไรก็นึกไม่ถึงว่าหลัวซิวจะยินดียกพันธุอัคคีไร้เจตน์ให้นางเช่นนี้ 

ถึงแม้นางจะมอบโอสถแก่นแท้ระดับห้า 20 ล้านเม็ดให้เป็นการชดเชย ทว่าเมื่อเปรียบเทียบกับมูลค่าของพันธุอัคคีไร้เจตน์แล้ว มันกลับยังคงห่างกันอยู่ไม่น้อย ดังนั้นจิตใจไป๋เฟยชิงจึงรู้สึกตื้นตันใจต่อหลัวซิวมาก ๆ 

เนื่องจากพันธุอัคคีไร้เจตน์สำคัญต่อนางมาก ๆ นี่เป็นกุญแจสำคัญที่เกี่ยวเนื่องถึงเรื่องที่นางจะสามารถยกระดับผลการกลั่นร่างขึ้นไปถึงแดนมหาจักรพรรดิยุทธ์ได้หรือไม่ หากใช้พันธุอัคคีไร้เจตน์มาชุบร่างละก็ ถึงแม้ประสิทธิผลจะด้อยกว่าไผ่เทวดวงครามเล็กน้อยก็ตาม แต่มันก็เป็นโชคโอกาสที่หาพบได้ยากมาก

ในเมื่อบรรลุปัญหาการแบ่งสมบัติเสร็จเรียบร้อยแล้ว ทั้งสองจึงเตรียมพร้อมที่จะเริ่มบุกเข้าไปในเขตเปลวไฟม่วง 

พลานุภาพเปลวไฟม่วงของที่นี่เทียบเท่าอัคคีเทพระดับหกแล้ว อ้างอิงจากคำพูดของไป๋เฟยชิง ตำแหน่งที่ตั้งของพันธุอัคคีไร้เจตน์ค่อนข้างไกล หากอาศัยนางคนเดียวยากที่จะไปถึงที่แห่งนั้น ถึงแม้จะฝืนไปถึงปลายทาง บางทีก็อาจจะเหมือนฝั่งไผ่เทวดวงคราม มาตรแม้นว่าได้รับพันธุอัคคีมาแล้ว ก็ไม่สามารถกลับออกมาได้อย่างปลอดภัย

ไป๋เฟยชิงเรียกหอคอยเทวสีทองออกมา ส่วนหลัวซิวก็เรียกตำหนักวัฏสงสารออกมา ทั้งสองแบ่งกันต้านทานแรงกดดันจากการแผดเผาของเปลวไฟม่วง บวกกับหลัวซิวมีอัคคีเทพชีวี มีภูมิต้านทานต่อพลังของเปลวไฟเป็นทุนเดิมเล็กน้อย ดังนั้นเมื่อบุกเข้าไปจึงสบาย ๆ มากกว่าอยู่แล้ว

“สมบัติชิ้นนี้ของเจ้าไม่เลวเลย สามารถต้านทานการเผาชุบจากอัคคีเทพระดับหกโดยไม่เสียหายเลย อย่างน้อยก็ต้องเป็นอาวุธเทพระดับเจ็ดหรือเปล่า?”

ทั้งสองเดินอยู่ในเปลวไฟม่วง ไป๋เฟยชิงมองตำหนักวัฏสงสารที่ลอยอยู่เหนือศีรษะหลัวซิวรอบหนึ่ง แล้วอดไม่ได้ที่จะถามอย่างรู้สึกสงสัย 

สำหรับคำถามนี้หลัวซิวแค่อมยิ้มให้ ไม่ได้ตอบกลับแต่อย่างใด กงล้อวัฏจักรธรรมเป็นสมบัติที่อยู่เหนืออาวุธเทพระดับเก้า ตำหนักวัฏสงสารกลายมาจากกงล้อวัฏจักรธรรม เมื่อพูดตามความหมายอย่างจริงจัง ระดับของมันสามารถเทียบทัดอาวุธเทพระดับเก้าเลย