มหายุทธ์ สะท้านภพ นิยาย บท 2422

หลัวซิวไม่ได้เกรงใจแต่อย่างใด จะว่าไปผู้ที่ได้รับดอกผลมากที่สุดก็ยังคงเป็นเขาอยู่ดี มูลค่าของไผ่เทวดวงครามสูงกว่าพันธุอัคคีไร้เจตน์มาก ๆ เลยล่ะ

แม้พันธุอัคคีไร้เจตน์จะถูกเก็บไปแล้ว แต่เปลวไฟม่วงที่ตลบลอยอยู่บริเวณรอบ ๆ ก็ยังคงอยู่เช่นเคย นี่จึงทำให้ข้อสันนิษฐานของหลัวซิวที่คิดว่านิรยะเพชฌฆาตนี่ประกอบมาจากพันธุอัคคีไร้เจตน์ถูกโค่นล้มลงไปในทันที

เห็นได้ชัดเจนมากเลยว่านิรยะเพชฌฆาตแห่งนี้น่าจะหล่อเลี้ยงพันธุอัคคีไร้เจตน์ออกมา สถานที่แห่งนี้ต้องมีสิ่งที่ล้ำค่ามากกว่าพันธุอัคคีไร้เจตน์คงอยู่แน่นอน ซึ่งอัคคีเทพซิวหลัวที่อยู่ในร่างกายเขาแน่ใจต่อสิ่งนี้มาก ๆ

แต่ทว่าเปลวไฟสีม่วงของที่นี่ก็เทียบเท่าอัคคีเทพระดับหกแล้ว ถึงแม้หลัวซิวจะถือดีมากเพียงใด ก็ไม่กล้าลึกเข้าไปในจุดที่ลึกกว่าของนิรยะเพชฌฆาตแล้ว ถ้าเกิดพบเจอพลังอัคคีเทพระดับเจ็ด ต่อให้มีการคุ้มกันจากตำหนักวัฏสงสาร พลานุภาพเสี้ยวหนึ่งที่แทรกซึมเข้ามาก็สามารถทำให้เขากลายเป็นเถ้าธุลีภายในพริบตาได้

ระดับหกและระดับเจ็ดเหมือนจะต่างกันแค่ระดับเดียว ทว่ากลับเป็นการแปรเปลี่ยนจากกฎเป็นเกณฑ์ ความหมายจึงแตกต่างกันโดยสิ้นเชิง

หลังจากออกมาจากนิรยะเพชฌฆาตแล้ว ไป๋เฟยชิงก็จากไปอย่างอดใจรอไม่ไหว อ้างอิงจากแผนการในตอนแรกของนางคือได้รับไผ่เทวดวงครามก่อน จากนั้นค่อยอาศัยไผ่เทวดวงครามยกระดับผลการกลั่นร่างของตัวเองขึ้นไปถึงแดนมหาจักรพรรดิยุทธ์ จากนั้นค่อยไปเอาพันธุอัคคีไร้เจตน์ในนิรยะเพชฌฆาต เพื่อทำให้ผลการกลั่นร่างของตัวเองก้าวขึ้นไปอีกขั้น 

ถึงแม้จะเกิดเหตุสุดวิสัยบางอย่างทำให้นางพลาดโอกาสกับไผ่เทวดวงครามไปต่อหน้าต่อตา แต่เมื่อมีพันธุอัคคีไร้เจตน์ นางก็มีความมั่นใจที่จะบรรลุเป็นร่างยุทธ์มหาจักรพรรดิยุทธ์ ฉะนั้นการที่นางเลือกจากไปเป็นเวลาแรกนั้น ก็เพื่อไปตามหาสถานที่ปิดขัง