มหายุทธ์ สะท้านภพ นิยาย บท 2432

ในขณะที่มีความคิดเหล่านี้กระพริบผ่านเข้ามาในจิตใจหลัวซิว ร่างกลวัฏสงสารทั้งสองภพชาติอย่างหลี่ยู่และเย่ห้าวหรานก็ต่างสัมผัสปณิธานที่มาจากร่างแท้ได้เช่นกัน

ตลอดช่วงหลายปีที่ผ่านมานี้ พวกเขาสัมผัสปณิธานของร่างแท้ไม่ได้นานมาก ๆ แล้ว แต่ครั้งนี้พวกเขาสัมผัสปณิธานร่างแท้ได้อีกครั้ง ซึ่งเช่นนี้ก็หมายความว่าร่างแท้เป็นฝ่ายสร้างความสัมพันธ์กับพวกเขา เหมือนดั่งยอมรับพวกเขาในความหมายบางอย่าง!

ซึ่งการยอมรับเช่นนี้ ไม่ได้เป็นการให้พวกเขาเป็นบริวารของร่างแท้ แต่เป็นการมองว่าพวกเขาเป็นมนุษย์ที่แท้จริง……  

“ชัวะ! ชัวะ! ชัวะ! ……”

ไม่มีคนสังเกตเห็นแต่อย่างใด หลัวซิวใช้ตัวสำนึกผนึกรวมกันเป็นกระบี่อยู่ในตัวหยั่งรู้ของตนเอง แล้วตัดสับเข้าไปในความทรงจำของตัวเอง ตัดชีวประวัติความทรงจำทั้งภพชาติของหลี่ยู่และเย่ห้าวหรานทิ้ง

ตั้งแต่บัดนี้เป็นต้นไป เขาเป็นเพียงหลัวซิว ไม่ใช่หลี่ยู่และไม่ใช่เย่ห้าวหราน!

“สหายหลี่ สหายเย่ เรื่องนี้จะจัดการอย่างไร เอาตามที่พวกเจ้าว่าเลย”หลัวซิวมองไปทางหลี่ยู่และเย่ห้าวหราน

วินาทีนี้ บนใบหน้าของหลี่ยู่และเย่ห้าวหรานต่างเต็มไปด้วยน้ำตา เนื่องจากเสี้ยววินาทีในเมื่อครู่นี้ พวกเขาสัมผัสได้ว่าตัวเองได้รับชีวิตใหม่!

เมื่อปีนั้นเย่ห้าวหรานและหลี่ยู่กำเนิดโดยหลัวซิวใช้วิญญาณดั้งเดิมส่วนหนึ่งของตัวเองผนึกรวมพวกเขาออกมาผ่านวัฏสงสาร

หากพูดให้แม่นยำหน่อย ร่างกลวัฏสงสารก็คือบริวารของร่างแท้ ไม่ควรมีจิตสำนึกที่ยืนหยัดได้ด้วยลำแข้งของตนเองตั้งแต่แรกอยู่แล้ว

แต่หลัวซิวกลับไม่ได้ทำเช่นนั้น เขามอบความรู้สึกส่วนตัวให้กับร่างกลวัฏสงสารทั้งสอง แม้ปณิธานของเขาจะสามารถโน้มนำควบคุมพวกเขาได้ก็ตาม แต่เขายังคงมอบอิสระให้แก่พวกเขา 

แน่นอนอยู่แล้วว่าวันหนึ่งหากเมิ่งเชียนชางใช้อุบายบางอย่างมาควบคุมหลี่ยู่และเย่ห้าวหรานแล้วมาจัดการตัวเองได้จริง ๆ เช่นนั้นหลัวซิวก็จะใช้สิทธิ์ของร่างแท้ ใช้ปณิธานร่างแท้ประชันกับเมิ่งเชียนชางหนึ่งครั้ง!

“ขอบคุณสหายหลัวมาก!”

หลัวซิวไม่ได้สนใจสีหน้าของหลี่จิ่งเฟยด้วยซ้ำ แต่เป็นการมองไปทางเย่ห้าวหรานอย่างเย็นชา “จะให้ข้าลงมือล้มล้างตระกูลหลี่หรือไม่?”

เมื่อคำพูดเช่นนี้หลุดออกมาจากปากหลัวซิว ก็ทำให้เหล่าผู้อาวุโสตระกูลหลี่และหลี่จิ่งเฟยที่อยู่ในที่เกิดเหตุอกสั่นขวัญหาย สีหน้าขาวเผือก 

“เรื่องล้มล้างตระกูลหลี่ก็ช่างมันเถิด ข้าและหลี่ยู่ไม่มีความรู้สึกใด ๆ ต่อตระกูลนี้ ทว่าอาหลี่น่าจะไม่อยากเห็นตระกูลหลี่ถูกล้มล้าง”เย่ห้าวหรานส่ายหน้าพลางตอบกลับ

เมื่อได้ยินคำพูดของเย่ห้าวหราน ก็มีรังสีแห่งความตื้นตันใจปรากฏบนใบหน้าหลี่จิ่งเฟย อารมณ์ที่ตึงเครียดอยู่ของเหล่าผู้อาวุโสก็ผ่อนลงไม่น้อยเช่นกัน 

“หนีโทษฐานความตายได้ แต่หลีกเลี่ยงบทลงโทษไม่ได้”

หลัวซิวเอ่ยปากพูดอย่างเรียบนิ่ง ก่อนจะง้างมือโยนม้วนหยกชิ้นหนึ่งออกไปให้หลี่จิ่งเฟยแล้วพูด: “ตระกูลหลี่ของพวกเจ้าน่าจะมียาเซียนเหล่านี้อยู่สินะ?”