มหายุทธ์ สะท้านภพ นิยาย บท 2448

หลังจากผ่านไปพักหนึ่ง หลัวซิวก็เดินออกมาจากเส้นทางนั้น ออร่าที่คุ้นเคยตีเข้าหน้า เขารู้อยู่ว่าตัวเองเข้ามาในแดนเทวนิรันกาลเป็นที่เรียบร้อยแล้ว

อดีตเขาเคยมาที่นี่ จึงต้องคุ้นเคยกับออร่าของที่นี่เป็นธรรมดาอยู่แล้ว

ในขณะเดียวกัน เสี้ยววินาทีที่เขาเข้ามา ก็มีความรู้สึกที่หวาดหวั่นส่งตรงมาจากตัวหยั่งรู้ของเขา ถัดจากนั้นเศษใจแห่งศุภรทั้งสองชิ้นก็บินออกมาจากตัวหยั่งรู้ของเขา

อีกฝั่งหนึ่ง เรื่องราวเช่นเดียวกันก็เกิดขึ้นบนตัวชีชีและลิ่งฮู๋จื่อเซวียนด้วย มีเศษใจแห่งศุภรบินออกมาจากตัวลิ่งฮู๋จื่อเซวียนสองชิ้น และบินออกมาจากตัวชีชีหนึ่งชิ้น

มีรัศมีสีขาวเงินเปล่งประกายออกมาจากเศษใจแห่งศุภรทั้งห้าชิ้น เหมือนดั่งดาวหางห้าที่ที่เคลื่อนผ่านห้วงดารา แล้วบินเข้าไปยังส่วนลึกของแดนเทวนิรันกาล

“ไล่ตามไป!”ลิ่งฮู๋จื่อเซวียนพูดคำหนึ่ง ก่อนจะกลายร่างเป็นแสงกลดวงหนึ่งไล่ตามไป

ชีชีไม่ได้พูดอะไรแล้วบินตามไปเช่นกัน หลัวซิวก็พอจะเข้าใจโดยคร่าว ๆ แล้ว มีเพียงพกเศษใจแห่งศุภรทั้งห้าชิ้นเข้ามาที่นี่พร้อมกัน ถึงจะมีปรากฏการณ์เรียกหาชี้นำเช่นนี้เกิดขึ้น 

เนื่องจากครั้นเมื่อเขาเข้ามาสถานที่แห่งนี้เมื่อปีนั้น เขาก็พกเศษใจแห่งศุภรเข้ามาเช่นกัน แต่กลับไม่ค้นพบเบาะแสที่เกี่ยวข้องกับตำหนักไท่ซ่างเทียนหย่งเลยแม้แต่น้อย 

โคจรปริภูมิและความเร็วอย่างรวดเร็ว หลัวซิวหกระเหินเดินฟ้าแล้วไล่ตามไปด้วย

ในห้วงดาราที่กว้างใหญ่ไพศาลไร้ขอบเขต มีเพียงความมืดและความหนาวเหน็บ ไม่มีแสงสว่างเลยแม้แต่น้อย 

ลืมไปแล้วว่าไล่ตามเศษใจแห่งศุภรทั้งห้าชิ้นอยู่นานเท่าไหร่ ทั่วทุกสารทิศนอกจากความมืดและความหนาวเหน็บที่ไร้ขอบเขตแล้ว ก็ไม่มีสิ่งใดเลย