มหายุทธ์ สะท้านภพ นิยาย บท 2458

“ต้องมองท่านชายหลัวด้วยมุมมองใหม่แล้วจริง ๆ”สายตาของชีชียังคงเต็มเปี่ยมไปด้วยความแปลกใจอยู่เช่นเคย ในหมู่วัยรุ่นยุคใหม่ในโลกมหาศักดิ์ทั้งแปด นางคือสตรีผู้มีความรู้ความสามารถเป็นหนึ่งสมคำกล่าวขาน แต่เมื่อได้พบหลัวซิวในโลกามนุษย์ กลับทำให้นางปฏิเสธไม่ได้เลยว่าตนเทียบเคียงกับหลัวซิวไม่ได้จริง ๆ 

“คำพูดที่ไม่มีประโยชน์เช่นนี้ ทั้งสองไม่จำเป็นต้องพูดให้มันมากความหรอกกระมัง? การลงมือในเมื่อครู่นี้ทำเอาข้าตกใจจนสะดุ้ง ไม่ว่าอย่างไรก็ต้องเอาสิ่งของชดเชยให้ข้าหน่อยหรือเปล่า?”หลัวซิวยิ้มอ่อนพลางพูด

“เอ่อคือสหายหลัว ข้าและชีชียังมีธุระนิดหน่อย ขอตัวก่อนล่ะ!”

ลิ่งฮู๋จื่อเซวียนแกล้งทำเป็นไม่ได้ยินคำพูดของหลัวซิว ก่อนจะกลายร่างเป็นแสงกลดวงหนึ่งแล้วหายวับไป

ชีชีก็ต้องจากไปตามกันอยู่แล้ว เห็นได้ชัดเจนเลยว่าไม่อยากนำของล้ำค่าที่ได้รับจากตำหนักเทียนหย่งออกมา

สำหรับการจากไปของทั้งสองนั้น หลัวซิวก็ไม่ได้ลงมือหยุดยั้งแต่อย่างใด หากหนึ่งต่อหนึ่ง เขามั่นใจว่าตนสามารถจัดการพวกเขาใครคนใดคนหนึ่งได้ ทว่าหากลิ่งฮู๋จื่อเซวียนและชีชีร่วมมือกันละก็ หลัวซิวก็ทราบเช่นกันว่าตนทำอะไรพวกเขาไม่ได้ 

แต่พวกเขาทั้งสองคนต้องได้รับของดี ๆ ในตำหนักไท่ซ่างเทียนหย่งไม่น้อยแน่นอน ถึงแม้จักรพรรดิเทพเทียนหย่งจะนำสมบัติล้ำค่าส่วนมากทิ้งไว้ในตระกูล แต่ของบางอย่างที่นางพกติดตัวนั้น ก็ถือเป็นสมบัติที่ไม่สามารถประมาณค่าสำหรับจอมยุทธ์แดนจ้าวมหาเทพแล้ว

แต่ไม่ว่าพวกเขาจะได้รับอะไร ก็ไม่มีทางล้ำค่ากว่าสิ่งที่หลัวซิวได้รับแน่นอน หินบรรพไท่ชูหนึ่งก้อนไม่ว่า เศษใจแห่งศุภรทั้งห้าชิ้นที่นำมาเปิดประตูใหญ่ ก็ล้วนถูกเขาเก็บไปขณะจะจากไป

ลิ่งฮู๋จื่อเซวียนและชีชีก็ต้องเคยคิดหาวิธีเอาเศษศุภรไปเช่นกัน แต่ในตำหนักเทียนหย่งมีตัวต้องห้ามเยอะมาก ๆ หลัวซิวสามารถเคลื่อนไหวอยู่ภายในได้อย่างราบรื่น พวกเขาทั้งสองกลับทำเช่นนี้ไม่ได้