มหายุทธ์ สะท้านภพ นิยาย บท 2480

เขายกมือโบกทีหนึ่ง เก็บเสี่ยวเจียงหมิงเข้าไปในโลการ่างในก่อน ถัดจากนั้นร่างกายเขาก็หายวับไปกับที่ ใช้วิธีเทเลพอร์ตปริภูมิ มองข้ามผู้อาวุโสเกาะเทียนเหอที่เหลือนั่นโดยตรง ในระหว่างที่เงาร่างกระพริบระยิบระยับ เขาก็ไล่ตามเว่ยหนิงที่หวังจะหลบหนีได้แล้ว 

นาทีเป็นตาย หว่างคิ้วเว่ยหนิงแยกออก ก่อนจะมีเงาลวงร่างมนุษย์เดินออกมาจากตัวหยั่งรู้ของเขา 

“สหาย อภัยได้ก็อภัยไป หากเจ้ายอมยั้งมือ เกาะเทียนเหอของเราจะไม่ซักถามต่อเรื่องนี้อีก”เงาลวงร่างมนุษย์ค่อย ๆ เอ่ยปากพูด น้ำเสียงมีความผ่านโลกมาอย่างโชกโชน

“มึงบอกว่าจะซักถามก็ซักถาม มึงบอกว่าไม่ซักถามก็ไม่ซักถามเลย เหตุใดกูจึงต้องเชื่อฟังมึงด้วย?”

หลัวซิวพูดอย่างดูหมิ่นประโยคหนึ่ง ก่อนจะปล่อยหมัดออกไปจนเสียงดังสะเทือนเลื่อนลั่น 

เงาลวงร่างมนุษย์ยกมือแล้วใช้นิ้วชี้ครั้งหนึ่ง ทางช้างเผือกที่กว้างใหญ่มโหฬารพันลึกก็ปรากฏ ทว่าสุดท้ายแล้วเขาก็เป็นเพียงร่างผันของตัวสำนึก ทางช้างเผือกถูกกำปั้นของหลัวซิวโจมตีจนแหลกสลายภายในพริบตา 

ปั้ง!

กำปั้นของหลัวซิวเหมือนดั่งดาวเคราะห์ดวงหนึ่งตกลงมา เงาลวงร่างมนุษย์ถูกเขาโจมตีจนแหลกสลายพังทลาย 

สีหน้าของเว่ยหนิงดูหวาดกลัวอย่างยิ่ง หลัวซิวง้างมือโยนเปลวไฟออกไปหนึ่งดวง ก็ทำให้เขาถูกแผดเผาจนกลายเป็นเถ้าธุลี ยังไม่ทันได้กรีดร้องเลยด้วยซ้ำ 

ในส่วนของผู้อาวุโสเกาะเทียนเหออีกคนที่เหลือนั้น หลัวซิวก็ไม่ได้ปล่อยเขาไปเช่นกัน ใช้นิ้วแทนกระบี่ ทำการสังหารเขาจนเลือดย้อมห้วงดารา

ทั้งขั้นตอนการนี้ดูเหมือนจะยาว ในความเป็นจริงกลับสั้นมาก ๆ ทุกสิ่งทุกอย่างล้วนเกิดขึ้นภายในช่วงเวลาสั้น ๆ

ทุกคนล้วนรู้สึกช็อกกันไปหมดแล้ว เดิมทีนึกว่าหลัวซิวต้องได้ตายอย่างไร้ข้อสงสัยแน่นอน ไม่นึกเลยว่าเขาจะทำการสังหารจ้าวมหาเทพสองคนของเกาะเทียนเหออย่างเด็ดเดี่ยว ยิ่งกว่านั้นคือแม้แต่ร่างผันตัวสำนึกหนึ่งของจ้าวเกาะเทียนเหอก็ไม่ปล่อยไปเช่นกัน