มหายุทธ์ สะท้านภพ นิยาย บท 2486

ฟึ่บ! ฟึ่บ!

มกุฎเทพตระกูลจ้าวทั้งสองคนที่ปล่อยตัวต้องห้ามลงไปในร่างฉียู่หรงและช่าจื่อเยียนในเมื่อครู่นี้ พวกเขาไม่มีแม้แต่โอกาสที่จะได้ตอบสนอง ก็ถูกมือใหญ่ข้างหนึ่งกดอัดจนกลายเป็นฝุ่นผง ตายจนไม่เหลือซาก 

“ขอโทษที ข้ามาสายไป”

น้ำเสียงอันอ่อนโยนที่มีความรู้สึกเสียใจปนอยู่ดังขึ้น เมื่อฉียู่หรงและช่าจื่อเยียนเงยหน้าขึ้นมามอง ก็มองเห็นใบหน้าที่เหมือนดั่งคมดาบนั่นของหลัวซิว

“ท่านชาย……”

“หลัวซิว……”

เมื่อฉียู่หรงมองเห็นหลัวซิว ก็มีรอยยิ้มปรากฏบนใบหน้าอันเรียวบางที่ขาวซีด เมื่อปีนั้นนางเลือกตระกูล เลือกที่จะลืมเลือนซึ่งกันและกันอยู่ในยุทธจักร ทว่าตลอดช่วงหลายปีที่ผ่านมา ในที่สุดนางก็ได้พบเงาร่างที่ตนเฝ้ารำพึงหาทุกวันอีกครั้ง 

สภาพจิตใจของช่าจื่อเยียนก็ซับซ้อนเล็กน้อยเช่นกัน เดิมทีนางคิดว่าไม่รอดแล้ว และรู้สึกสิ้นหวังโดยสิ้นเชิงแล้ว แต่นึกไม่ถึงเลยว่าหลัวซิวจะปรากฏข้างกายนางด้วยท่าทีที่ปานผู้ช่วยโลกอีกครั้ง

สำหรับเรื่องราวที่เกิดขึ้นกับสำนักเทียนช่านั้น นางไม่ถือโทษหลัวซิวตั้งนานแล้ว แต่เขากลับรู้สึกผิดมาโดยตลอด ทว่าในความเป็นจริงเขาทำเพื่อตัวเองและเสี่ยวเจียงหมิงเยอะมาก ๆ ในทางตรงกันข้ามนางกลับเป็นฝ่ายที่ติดค้างหลัวซิวมากกว่า

“เจ้าเองหรือ!?”

เสี้ยววินาทีที่บรรพอาจารย์ทั้งสองคนจากตระกูลจ้าวเห็นหลัวซิว ก็ต้องจำเขาได้ตั้งแต่แวบแรกที่เห็นอยู่แล้ว จุดจบของตระกูลจู้และสำนักกระบี่ฟ้ามกุฎเมื่อปีนั้น กระทั่งบัดนี้มันก็ยังตราดตรึงอยู่ในใจผู้คน!