มหายุทธ์ สะท้านภพ นิยาย บท 2487

ภายในระยะเวลาสั้น ๆ เพียงพริบตาเดียว ก็มีความคิดจำนวนมากกระพริบผ่านเข้ามาในใจบรรพอาจารย์ตระกูลฉี เขาไตร่ตรองอยู่พักหนึ่ง ก่อนจะส่งเสียงผ่านตัวสำนึกบอกกับหลัวซิวว่า: “ท่านชายหลัว ตระกูลจ้าวมีบรรพอาจารย์สามคน โดยที่ศักยภาพของบรรพอาจารย์ลำดับที่หนึ่งแข็งแกร่งที่สุด ท่านชายพยายามอย่าแตกหักกับพวกเขาจะดีกว่า”

สาเหตุที่เขาพูดคำพูดเช่นนี้นั้น ไม่ได้เป็นเพราะกังวลความปลอดภัยของหลัวซิวอยู่แล้ว แต่กังวลว่าหลัวซิวยังหนุ่มชอบใช้กำลังจัดการปัญหา แล้วจะสู้กับตระกูลจ้าวอย่างเอาเป็นเอาตาย ถึงครานั้นไม่ว่าจะบาดเจ็บสาหัสทั้งสองฝ่ายหรือหลัวซิวถูกสังหาร มันต่างไม่ใช่เรื่องดีสำหรับตระกูลฉี

ทว่าบรรพอาจารย์ตระกูลฉีไม่ทราบเรื่องราวที่เกิดขึ้นในเมืองมังกรครามยักษ์ ถ้าเกิดเขาทราบละก็ จะไม่คิดเช่นนี้แน่นอน

หลัวซิวต้องมองความคิดของบรรพอาจารย์ตระกูลฉีทะลุปรุโปร่งอยู่แล้ว แต่เขากลับไม่นำมาใส่ใจ หลังจากเห็นฉียู่หรงและช่าจื่อเยียนกินยาเข้าไปแล้วสภาพอาการบาดเจ็บเริ่มดีขึ้น สีหน้าที่เย็นเยือกจึงค่อย ๆ ดูดีขึ้นไม่น้อย 

แต่สีหน้าดูดีขึ้นไม่ได้หมายความว่าเขาจะปล่อยให้เรื่องนี้ผ่านพ้นไป ในเมื่อตระกูลจ้าวบังอาจแตะต้องคนของข้า เช่นนั้นก็ต้องชดใช้ค่าเสียหาย!

“ผู้ใดเป็นผู้ทำให้พวกนางบาดเจ็บ?”หลัวซิวมองไปทางบรรพอาจารย์ตระกูลฉี

“บรรพอาจารย์สามแห่งตระกูลจ้าวจ้าวฉีหยุนขอรับ หากไม่ใช่เพราะท่านชายมาได้ทันท่วงที เมื่อครู่จ้าวฉีหยุนจะให้คนปล่อยตัวต้องห้ามเข้าไปในร่างกายพวกนาง แล้วจะให้……”เมื่อบรรพอาจารย์ตระกูลฉีเห็นท่าทีที่จะซักถามให้ถึงที่สุดของหลัวซิว ดังนั้นจึงทบทวนคำพูดในเมื่อครู่นี้ของจ้าวฉีหยุนครบทุกพยางค์หนึ่งรอบ

บรรพอาจารย์ตระกูลฉียังไม่ทันพูดจบ จู่ ๆ เขาก็สั่นสะดุ้งอย่างควบคุมไม่ได้ เนื่องจากเขาสัมผัสจิตสังหารที่น่าสยดสยองอย่างไร้ขอบเขตพรั่งพรูออกมาจากตัวหลัวซิว ถึงแม้จิตสังหารนี้จะไม่ได้มุ่งเป้ามาที่เขาก็ตาม ทว่าก็ยังทำให้เขารู้สึกเย็นยะเยือกไปถึงกระดูกอยู่ดี!

แน่นอนอยู่แล้วว่าจิตสังหารของหลัวซิวผนึกไปที่บรรพอาจารย์สามแห่งตระกูลจ้าว จ้าวฉีหยุน ในภพชาตินี้สิ่งที่เขาอดทนไม่ได้มากที่สุดก็คือมีคนทำร้ายคนรอบข้างที่ตนใส่ใจ เพราะฉะนั้นหลังจากได้ยินคำพูดของบรรพอาจารย์ตระกูลฉีแล้ว จ้าวฉีหยุนที่อยู่ในสายตาเขาก็ได้กลายเป็นคนตายคนหนึ่งไปแล้ว!

ร่างกายของเขาหายวับไปกับที่ภายในพริบตา ก่อนจะปรากฏตรงหน้าจ้าวฉีหยุนในวินาทีต่อไป ง้างมือแล้วขยำไป