มหายุทธ์ สะท้านภพ นิยาย บท 2518

โอสถเคล็ดเซียนตรีภพเป็นยาเซียนที่ช่วยให้จักรพรรดิเทพสามารถบรรลุไปสู่แดนมหาจักรพรรดิยุทธ์ได้ มันมีค่ามาก แม้ว่าจะไม่ใช่ยาหลัก แต่ยาเสริมทุกชนิดที่จำเป็นสำหรับการกลั่นก็มีค่ามากเช่นกัน ล้วนเป็นยาเซียนระดับ 6!

สำนักจักรพรรดิและตระกูลใหญ่มีประวัติศาสตร์และมรดกอันยาวนาน แต่ด้วยสภาพแวดล้อมฟ้าดินของมหาโลกาพันสาม จำนวนของยาเซียนระดับ 6 จึงหายากมากนัก

“หลัวซิว เจ้าก็โลภเกินไปแล้วมั้ง? เจ้าแค่พาเราเข้าสู่แดนปริศนาเท่านั้น เจ้ากลับขอยาเซียนระดับมหาจักรพรรดิยุทธ์เป็นค่าตอบแทน?” คนของสำนักจักรพรรดิมรณะพูดอย่างเย็นชา

“ใช่ นอกจากนี้ด้วยฐานะของเรา เป็นไปไม่ได้ที่จะพกยาเซียนระดับ 6 ติดตัว แม้ว่าเราจะมี เราก็ไม่สามารถให้เจ้าได้” คนจากตระกูลสวีแห่งมหาโลกะแสงดาวเห็นด้วยเช่นกัน

“ทำค้าขายอยู่ที่ความเต็มใจของสองฝ่าย ข้าบอกเงื่อนไขไปแล้ว จะตกลงหรือไม่ก็เรื่องของพวกเจ้า”

หลัวซิวเบะปาก ไม่อยากไปสนใจการโต้เถียงด้วยวาจาที่ไร้ความหมายเหล่านี้กับพวกเขา

เห็นเขาก้าวไปข้างหน้า ยกมือขึ้นและโบกธงค่ายสองสามชุดเข้าไปในอนัตตา ปิดกั้นปริภูมิตรงทางเข้าแดนปริศนา

ตอนนี้ ทักษะค่ายกลของหลัวซิวได้มาถึงนักค่ายเทพระดับ 5 แล้ว แม้ว่าค่ายกลจะถูกสร้างไว้ที่ค่ายกลระดับ 5 ขั้นแรก แต่ก็ยังต้องการผู้แข็งแกร่งระดับจักรพรรดิเทพถึงจะสามารถทำลายเข้าไปได้ สำหรับพวกพระโอรสจ้านเทียนจะใช้เวลาอย่างน้อยหนึ่งหรือสองปีกว่าที่คนเหล่านี้จะพึ่งพาการโจมตีที่รุนแรงเพื่อฝ่าฟัน ในสองปีนี้เพียงพอสำหรับเรื่องหลายสิ่งหลายอย่างที่จะเกิดขึ้น

“หลัวซิว เจ้าก็ทำเกินไปแล้วมั้ง? ถือว่าพวกข้ารังแกง่ายรึ?” จอมยุทธ์เผ่ามังกรผู้แข็งแกร่งจากมหาโลกาบรรพมารตะคอกด้วยความโกรธ

การกระทำของหลัวซิวในตอนนี้ ดูเหมือนจะกระตุ้นความโกรธของทุกคน

“เกินไป?” หลัวซิวอดไม่ได้ที่จะหัวเราะ “ข้าทำเกินไปแล้วยังไง? ความแข็งแกร่งของข้าแข็งแกร่งกว่าของเจ้า ดังนั้นกฎย่อมถูกกำหนดโดยข้า หากพวกเจ้าไม่พอใจ เรามาต่อสู้สองกระบวนท่าไหม?”

“ตลกล่ะ เขาดึกดำบรรพ์ของเราจะค้างหนี้ของเจ้าได้อย่างไร?” จ้าวมหาเทพ ชายชราที่อยู่ข้างหลังฟางห้าวหยูพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา

“ดีมาก คำพูดที่พวกเจ้าพูดก็ถูกบันทึกไว้ในม้วนหยกแล้ว และตอนนี้สามารถฝากแบรนด์ของเจ้าไว้หลักฐานกระดาษติดหนี้ได้”

หลัวซิวไม่พูดไร้สาระ หยิบกระดาษสีเหลืองออกมาแผ่นหนึ่งแล้วส่งให้ฟางห่าวหยู

เขาไม่กลัวการเขาดึกดำบรรพ์ไม่ใช้หนี้ ไม่ว่าเขาดึกดำบรรพ์จะลึกลับเพียงใดและซ่อนอยู่ลึกเพียงใด หลัวซิวเชื่อว่าถ้าเขาอยากค้นหา เขาจะต้องสามารถหาประตูสำนักของเขาดึกดำบรรพ์ได้อย่างแน่นอน

แต่เขาไม่ต้องการที่จะลำบากเกินไป ดังนั้นเขาจึงทิ้งบันทึกสม้วนหยกและไว้ในมือ