มหายุทธ์ สะท้านภพ นิยาย บท 2526

มือใหญ่สีเขียวทั้งหลายถูกเขาเฉือนสับจนแหลกเป็นชิ้น ๆ ทว่าถัดจากนั้นมือใหญ่ที่แตกสลายเหล่านั้นก็ต่างพากันประกอบเป็นรูปเป็นร่างอีกครั้ง พุ่งขยำเข้าไปทางเขาต่อโดยที่พลานุภาพไม่ลดน้อยลงเลยแม้แต่น้อย 

ซึ่งนี่คือคุณสมบัติที่การเวียนว่ายตายเกิดของพลังแห่งชิงเทียนนั่นเอง แทบจะไม่สามารถทำลายล้างพลังประเภทนี้ได้เลย 

“หอกโลหิตสังหารสวรรค์!” “ตราประทับปรปักษ์สวรรค์!” “มนตราควานฝัน!” ……

หลัวซิวปลดปล่อยพลังอมตะต่าง ๆ ออกมาอย่างต่อเนื่อง เขาใช้วิถีไร้ลักษณ์วิวัฒนาการสรรพสิ่ง แต่พลังอมตะทั้งหลายล้วนไม่สามารถทำลายมือใหญ่สีเขียวได้โดยสิ้นเชิง

ตู้มม!

จากการที่มีเสียงดังสนั่นเกิดขึ้นจนท้องฟ้าและพื้นดินสั่นสะเทือน ร่างกายของหลัวซิวก็กระเด็นออกไป พร้อมกับกระอักเลือด

เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นฝั่งเขา ก็ทำให้พวกพระโอรสจ้านเทียนที่กำลังเพลิดเพลินอยู่กับการตระหนักรู้พลังเต๋าตื่นตกใจเช่นกัน สายตาทั้งหลายล้วนเพ่งเล็งไปบนตัวหลัวซิวพร้อมกันโดยมิได้นัดหมาย

หลัวซิวไม่ได้สนใจคนอื่น เขานั่งท่าขัดสมาธิลงกลางอากาศที่ว่างเปล่า กฎไร้ลักษณ์กำลังโคจรอยู่ในร่างกาย บดขยี้ ทำลายล้างพลังแห่งชิงเทียนเสี้ยวหนึ่งที่แทรกซึมเข้ามาในร่างกายอย่างต่อเนื่อง 

แต่พลังเสี้ยวนี้กลับเวียนว่ายตายเกิด ไหลเวียนอยู่ในร่างกายอย่างต่อเนื่อง ทำให้พลังออร่าของเขายิ่งอยู่ยิ่งไม่มั่นคง 

ในที่สุดเขาก็เข้าใจสักทีว่าเหตุใดชิงเทียนถึงถูกขนานนามว่าเป็นสวรรค์ที่แข็งแกร่งที่สุดในยุคไท่ชูแล้ว เนื่องจากแม้นพลังแห่งชิงเทียนจะดูธรรมดาเรียบง่าย ทว่าแท้จริงแล้วมันกลับน่ากลัวมาก พลังประเภทนี้เวียนว่ายตายเกิด คาดว่าพลังแห่งเวหาหรือพลังแห่งปรโลกที่มีพลังโจมตีและพลังทำลายล้างแข็งแกร่งก็น่าจะถูกกดอัดได้เช่นกัน 

พลังประเภทนี้เหมือนดั่งชั่วนิรันดร์ ขอแค่คงอยู่ มันก็จะสามารถคงอยู่ได้ตลอดไป ไม่อาจทำลายล้าง ไม่อาจมอดไหม้

นี่จึงทำให้หลัวซิวนึกถึงหินนิรันดร์อย่างอดไม่ได้ ภายในหินนิรันดร์มีเกณฑ์นิรันดร์แฝงซ่อนอยู่ ซึ่งเป็นพลังอีกขั้นหนึ่งของกฎชีวิต หลัวซิวรู้สึกว่าอันที่จริงเกณฑ์นิรันดร์ก็ใกล้เคียงกับพลังแห่งชิงเทียนมาก ๆ แล้ว 

ไม่เพียงแค่ฟางห้าวหยูเท่านั้น คนอื่นที่เหลือต่างก็มีความคิดในทำนองเดียวกันเช่นกัน พลังเต๋าของสถานที่แห่งนี้แข็งแกร่งมากจนทำให้ผู้คนเคารพยำเกรง พวกเขาแค่กล้าตระหนักรู้ความลี้ลับที่แฝงซ่อนอยู่ภายในอยู่ตรงบริเวณแถบขอบนอกเท่านั้น แต่กลับไม่มีความกล้าที่จะก้าวข้ามผ่านไปแม้แต่ก้าวเดียว

หลัวซิวเบื่อที่จะไปคาดเดาว่าคนอื่นคิดอย่างไร และเขาก็ไม่อยากไปสนใจด้วย จากการหยั่งเชิงในเมื่อครู่นี้ เขาก็ทราบแล้วว่าหากจะอาศัยศักยภาพของตัวเองฝืนบุกเข้าไปนั้น มันไม่มีโอกาสสำเร็จแม้แต่น้อยแน่นอน 

เมื่อคิดเช่นนี้ได้ หลัวซิวจึงพักผ่อนครู่หนึ่ง จากนั้นก็มุ่งหน้าตรงไปยังเขตพลังเต๋าอีกครั้งหนึ่ง ศิลาผนึกปีศาจที่อยู่ในห้วงจักรหยั่งรู้ส่องสว่างโชติช่วง มีรัศมีสีเขียวดวงเล็ก ๆ บินออกมาจากร่างกายเขา และกลายเป็นม่านแสงคุ้มกัน คอยคุ้มกันอยู่รอบกายเขา 

เวิ่ง!

บางทีอาจเป็นเพราะเกิดความรู้สึกร่วมกับพลังแห่งชิงเทียน จึงมีแรงสั่นที่ทรงพลังสะท้อนออกมาจากหลุมที่อยู่ในเขตพลังเต๋านั่น ถัดจากนั้นก็มีแสงที่สีสันงดงามดวงหนึ่งบินออกมา แล้วพุ่งตรงไปทางหลัวซิว

ซึ่งภายในรัศมีที่สีสันงดงามดวงนั้น ก็คือโลหิตแห่งชิงเทียนที่แวววาวปานอำพันนั่นเอง!