มหายุทธ์ สะท้านภพ นิยาย บท 2543

“ฮ่าฮ่า ข้าเป็นอิสระแล้ว ในที่สุดข้าก็เป็นอิสระสักที!”

คาดิสลาร์อดไม่ได้ที่จะตะโกนพูดอย่างมีความสุข อสูรกายนับไม่ถ้วนที่นอนจำศีลอยู่ในป่าไม้ต่างสั่นเทาอย่างหวาดกลัว อัสนีผ่าสลับไปมาอยู่บนท้องฟ้า กระโดดโลดเต้นอย่างมีความสุข 

เขาสูดหายใจเข้าลึก ๆ กี่ปีแล้ว? ในที่สุดเขาก็ได้สูดดมอากาศด้านนอกสักที ในที่สุดก็ออกมาจากหุบเขาแคบเล็กเฮงซวนนั่นสักที!

“ลาร์ เจ้าสำรวมหน่อยดีกว่า อย่าลืมว่าห้ามใช้ตัวสำนึกและผลการฝึกตนของเจ้าเด็ดขาด มิเช่นนั้นหากทลายผนึกของข้า เจ้าต้องได้ตายอย่างไร้ข้อสงสัยแน่นอน!”

หลัวซิวค่อย ๆ เอ่ยปากพูด หลังจากกินยาปรับพลังออร่าของตัวเองแล้ว สภาวะของเขาก็ฟื้นฟูกลับคืนมาไม่น้อยเลย แม้นจะถูกแว้งกัดไม่เบา แต่เขาคุ้นชินกับสภาพอาการบาดเจ็บระดับนี้ตั้งนานแล้ว 

“ฮ่าฮ่า ข้าจักเชื่อฟังนายท่านขอรับ ข้ายังไม่อยากตายหรอกนะ!”คาดิสลาร์หัวเราะพลางพูดอย่างซื่อบื้อ และเป็นเพราะกลัวตายนี่เอง ตลอดช่วงหลายปีที่ผ่านมานี้เขาถึงได้อยู่ในสภาวะนอนหลับใหลอยู่ในหุบเขามาโดยตลอด ไม่เคยกล้าย่างกรายออกมาเลยแม้แต่ก้าวเดียว 

“หากเจ้าสามารถยกระดับถึงแดนเทพมารระดับแปดภายในเวลาสิบปี ตัวเจ้าเองก็จะสามารถหลุดพ้นจากชีวีที่ถูกผนึกได้แล้ว แน่นอนอยู่แล้วว่านี่เป็นเรื่องที่เป็นไปไม่ได้”หลัวซิวยิ้มพลางทำท่ายักไหล่

ยักษ์ถูกหล่อเลี้ยงออกมาจากตรีภพ จึงแข็งแกร่งตั้งแต่กำเนิด มีกำลังรบที่ไร้เทียมทาน แต่ทว่าเนื่องจากถูกพันธนาการมาตั้งแต่กำเนิด ซึ่งพันธนาการนั้นก็คือศักยภาพของพวกเขาจะยกระดับช้ามาก ๆ ยักษ์ส่วนมากเกิดมามีศักยภาพระดับใด กระทั่งมีชีวิตคงอยู่หนึ่งยุคตรีภพแล้วตายจากไป ศักยภาพก็ยังคงเป็นเหมือนเดิม 

เมื่อปีนั้นคาดิสลาร์ติดตามเขามาหลายล้านปี ผลการฝึกตนก็อยู่ในเทพมารระดับเจ็ดขั้นปฐมภูมิมาโดยตลอด แม้แต่ช่วงกลางยังบรรลุไม่ถึง