มหายุทธ์ สะท้านภพ นิยาย บท 257

เห็นหลัวซิวฆ่าช่าวชูเจิ้งฉีด้วยหมัดเดียว เซี่ยหย่งกับสวีเสว่เดินเข้ามาขอบคุณ “ขอบคุณศิษย์พี่หลัว ถ้าพี่ไม่ช่วย ผมกับเสว่เอ๋อร์คง......”

หลัวซิวสังเกตเห็นว่าทั้งสองสนิทสนมกัน จึงอดเลิกคิ้วขึ้นไม่ได้ “นายกับสวีเสว่......”

เมื่อเห็นหลัวซิวอมยิ้ม เซี่ยหย่งกระอักกระอ่วน สวีเสว่หน้าแดงก่ำ

ก่อนเข้ามาในแดนปริศนา ทั้งสองไม่ได้มีความสัมพันธ์กันสักเท่าไร เรียกได้ว่าผิวเผินเท่านั้น แต่หลังจากที่เข้ามาแดนปริศนา ทั้งสองบังเอิญเจอกัน จากนั้นก็ผ่านความยากลำบาก ถึงขั้นเป็นตายมาด้วยกันหลายครั้ง ดังนั้นจึงทำให้ตัดสินใจใช้ชีวิตด้วยกัน

“งั้นคงต้องยินดีกับพวกนายแล้วล่ะ”

เส้นทางนักยุทธ์ ทั้งโดดเดี่ยวและเหงา การที่ได้มีคนงามอยู่ข้างกาย ชีวิตก็ไม่เหงาอีกแล้ว

หลัวซิวกวาดตามองไปรอบๆ เขาพบว่าหลังจากฆ่าช่าวชูเจิ้งฉีด้วยหมัด ที่แท้คนที่อาศัยช่าวชูเจิ้งฉีเป็นผู้นำ ทั้งสี่คน หนีไปแล้ว เขาสังเกตเห็นแล้ว แต่ไม่ได้ลงมือฆ่าคนพวกนั้น

สำหรับฉางเทียนโซว่กับหลี่น่า ทั้งสองถอยไปไกล สีหน้าดูไม่ปกติ

“ทำไมไอ้หมอนี่ถึงฝึกตนได้รวดเร็วขนาดนี้” สีหน้าของฉางเทียนโซว่ ไม่สู้ดีเป็นอย่างมาก รู้สึกเสียใจตอนที่อยู่หน้าประตูวิทยาลัยพระวงศ์ในตอนนั้น ทำไมถึงไม่เผชิญกับคนตำหนักจื่อ เคียงข้างหลัวซิว เหมือนกับปี้เซียนเสว่

นี่เพิ่งเข้ามาในแดนปริศนาเพียงระยะเวลาสั้นๆ แค่เดือนกว่า หลัวซิวก็ยกระดับจากฝึกจิตขั้น5 เป็นขั้น7 ปี้เซียนเสว่ก็ยกระดับจากฝึกจิตขั้น4 เป็น ขั้น6 เห็นได้ชัดว่าพวกเขาต้องได้แหล่งสมบัติจำนวนมาก ผลการฝึกตนจึงยกระดับได้เร็วเช่นนี้

ถ้าเขากับหลี่น่าไปด้วยกันกับพวกเขา ต้องได้สิ่งที่ทำให้พละกำลังผลการฝึกตน แข็งแกร่งขึ้นแน่นอน

สีหน้าของหลี่น่าก็เสียใจเช่นกัน พลาดโอกาสไป เพียงเพราะก้าวถอยหลังเพียงครึ่งก้าวในตอนนั้น

ทักทายเซี่ยหย่งกับสวีเสว่สองประโยค สายตาของหลัวซิว เห็นกลุ่มคนของตำหนักจื่อที่อยู่ไม่ไกล

คนเป็นหัวหน้า คือถาวโจว่จวิ้น เจ้าสำนักน้อยตำหนักจื่อ ข้างๆ เขามีปรมาจารย์ฝึกจิตขั้น9 สองคน ผู้อาวุโสเคราขาว ที่เก็บซ่อนลมปราณ ด้านหลังยังมีชายหนุ่มฝึกจิตขั้น 5 ขั้น 6 สิบกว่าคน

หลัวซิวยังเห็นชิวลั่วสุ่ยยืนอยู่อีกด้าน แต่นางสนองพระโอษฐ์ของถาวโจว่จวิ้นไม่ได้อยู่ที่นี่

เห็นได้ชัดว่า ระยะเวลาเดือนกว่า ที่มาค้นหาลึกในแดนปริศนา คนตำหนักจื่อที่เข้ามา 20 คน สูญเสียไปสองสามคน นางสนองพระโอษฐ์ทั้งสองคน มีพละกำลังผลการฝึกตนอ่อนแอที่สุด น่าจะตายไปโดยเสียเปล่า

รอบประเทศเทียนหวู มีอำนาจใหญ่สามอำนาจ ที่ยิ่งใหญ่กว่าราชวงศ์ตระกูลฝาน และอำนาจใหญ่สามอำนาจนี้ ล้วนมีผู้แข็งแกร่งระดับมกุฏยุทธ์ดำรงตำแหน่ง

ตำหนักจื่อก็เป็นหนึ่งในนั้น ส่วนอีกสอง คือสำนักเสวียนหยางและสำนักฉางเหอ

ทุกครั้งที่แดนปริศนาในประเทศเทียนหวูเปิด อำนาจทั่วไปไม่สามารถก้าวก่าย แต่สามอำนาจใหญ่นี้ กลับส่งอัจฉริยะและยอดฝีมือมามากมาย และครอบครองจำนวนรายชื่อ เยอะกว่าราชวงศ์ตระกูลฝานด้วย

ว่ากันว่า ความสัมพันธ์ของราชวงศ์ตระกูลฝานกับสำนักเสวียนหยางดีมาก จึงทำให้ครอบครองขอบเขตอย่างกว้างขวาง ครอบครองแดนปริศนาโบราณ และไม่โดนอำนาจอื่นคิดอยากครอบครอง

นอกจากคนตำหนักจื่อพวกนั้น หลัวซิวสัมผัสได้ถึงลมปราณแข็งแกร่ง เป็นยอดฝีมือของสำนักเสวียนหยางและสำนักฉางเหอ

ตอนนี้ตัวสำนึกของหลัวซิว ทัดเทียมได้กับราชายุทธ์ ไม่ว่าใครที่ผลการฝึกตนต่ำกว่าราชายุทธ์ ล้วนอยู่ในสายตาเขาทั้งหมด

สำหรับถาวโจว่จวิ้นแห่งตำหนักจื่อ หลัวซิวมีความคิดจะฆ่าตั้งนานแล้ว แต่คนที่นี่เยอะเกินไป เขาลงมือไม่สะดวก