มหายุทธ์ สะท้านภพ นิยาย บท 2576

สัมผัสจิตสังหารที่แผ่กระจายออกมาจากร่างหลัวซิวได้ ลาร์และดูดจิตต่างพากันสะดุ้งอย่างควบคุมไม่ได้ เหยียนเยว่เอ๋อร์แะลเหยียนซีโรว่ก็สัมผัสได้ถึงแรงกดดันเช่นกัน จึงกุมมือของหลัวซิวเอาไว้แน่น ๆ

เมื่อสัมผัสได้ถึงอุณหภูมิที่ส่งตรงมาจากมือพวกนาง หลัวซิวถึงจะตอบสนองกลับมาได้ว่าตัวเองเสียอาการไปหน่อย เมื่อครู่เขาโกรธเกรี้ยวมากเกินไปจริง ๆ ยิ่งกว่านั้นคือเขารู้สึกว่าการสังหาร​​หยูเชียนฮว่าเพียงคนเดียวมันไม่สามารถทำให้ความโกรธในใจเขาหายไปได้ 

แคว็ก!

ช่องจิตของหยูเชียนฮว่าถูกหลัวซิวบีบจนแตกสลายโดยตรง ตั้งแต่บัดนี้เป็นต้นไป บนโลกใบนี้ไม่มีคนดังกล่าวอีกต่อไป หลังจากจิตญาณสลายสูญสิ้นแล้ว ก็ไม่มีแม้แต่โอกาสที่จะได้กลับชาติไปเกิดอีก

“ท่านพี่ ช่างมันเถิด ข้าและซีโรว่ต่างปลอดภัยดี”เหยียนเยว่เอ๋อร์รู้อยู่ว่าหลัวซิวกำลังคิดอะไรในใจ ทว่าสุดท้ายอุปนิสัยของนางก็เมตตามากเกินไป 

“โชคดีที่พวกเจ้าไม่เป็นอะไร มิเช่นนั้นละก็ มาตรแม้นว่าข้าสังหารทุกคนในมหาโลกะแสงดาว มันก็ชดเชยเรื่องนี้ไม่ได้”หลัวซิวถอนหายใจเฮือกหนึ่ง เขาก็รู้เหมือนกันว่าต่อให้ตัวเองไปกวาดล้างสำนักของหยูเชียนฮว่า แท้จริงแล้วมันก็ไม่มีความหมายแต่อย่างใด 

สุดท้ายแล้ว เรื่องนี้หากจะโทษก็โทษได้เพียงเขา ถ้าเกิดไม่ใช่เพราะเขามองข้ามความรู้สึกในใจเหยียนเยว่เอ๋อร์และเหยียนซีโรว่มากเกินไป แล้วมันจะมีเรื่องประเภทนี้เกิดขึ้นได้อย่างไร?

เยว่เอ๋อร์และซีโรว่ต่างสามารถสัมผัสความรู้สึกที่จริงใจของหลัวซิวได้ ภายในส่วนลึกของหัวใจจึงเต็มเปี่ยมไปด้วยความสุขใจ 

“เราไปกันเถอะ”

หลัวซิวจูงมือพวกนาง แล้วเดินออกไปจากห้องใต้หลังคาแห่งนี้ หลังจากพวกเขาเดินจากไปไกลแล้ว ก็มีมือใหญ่ที่ครอบคลุมพื้นที่ขนาดใหญ่จุติลงมาจากฟ้า เสียงตู้มดังลั่นขึ้น ทำให้ตำแหน่งที่ตั้งของห้องใต้หลังคากลายเป็นพื้นที่เรียบทันที 

……

สาเหตุที่เป็นเช่นนี้นั้น เป็นเพราะบุคคลสำคัญคนหน่ึงในตระกูลหยูได้ดับสลายสูญสิ้นไปแล้ว แม้นผลการฝึกตนของคนใหญ่คนโตนั่นจักไม่ใช่บรรพอาจารย์จักรพรรดิเทพก็ตาม ทว่าตำแหน่งตัวตนของเขากลับไม่ด้อยกว่าจักรพรรดิเทพคนหนึ่งเลย เพราะเขาคือมหาปรมาจารย์ค่ายเทพคนหนึ่ง!

ทั้งมหาโลกะแสงดาวมีมหาปรมาจารย์ค่ายเทพเพียงสองคนเท่านั้น คนหนึ่งอยู่ในสำนักจักรพรรดิแสงดาว ส่วนอีกคนหนึ่งก็คือหยูเชียนฮว่าในตระกูลหยูนั่นเอง 

อาศัยตัวตนมหาปรมาจารย์ค่ายเทพ หยูเชียนฮว่าที่อยู่ในตระกูลหยูก็มีตำแหน่งและเกียรติยศที่เทียบเท่าบรรพอาจารย์เช่นกัน 

อีกทั้งพรสวรรค์ของหยูเชียนฮว่าดีมาก ๆ ถ้าเกิดไม่แบ่งใจไปตระหนักรู้ในวิถีค่าย เกรงว่าเขาคงกลายเป็นบรรพอาจารย์จักรพรรดิเทพคนที่สี่ของตระกูลไปแล้ว

แต่ผู้แข็งแกร่งที่มีเส้นทางในอนาคตอย่างไร้ขีดจำกัดประเภทนี้ กลับดับสลายสูญสิ้นกะทันหัน ยิ่งกว่านั้นคือขณะที่เขาดับสลายสูญสิ้น เขาไม่มีแม้แต่โอกาสที่จะได้ขอความช่วยเหลือจากตระกูล ทำให้ทั้งเบื้องบนและเบื้องล่างของตระกูลหยูต่างสัมผัสได้ถึงความรุนแรงของเรื่องนี้