มหายุทธ์ สะท้านภพ นิยาย บท 2602

“เจ้าคือหลัวซิวหรือ? ได้ยินมาว่าเจ้าเป็นผู้ล้มล้างตำหนักเสินหยู?”คนดังกล่าวคือชายลักษณะวัยกลางคน อยู่ในชุดคลุมยาวสีเทา น้ำเสียงมีความเย็นเยือกปนอยู่เล็กน้อย

“ข้ารู้จักเจ้าหรือ? ข้าเป็นผู้ใด ทำเรื่องอะไร มันมีความเกี่ยวข้องกับเจ้าหรือ?”หลัวซิวถามด้วยน้ำเสียงที่เย็นชา เขาสามารถสัมผัสได้อยู่ว่าฝ่ายตรงข้ามประสงค์ร้ายต่อตนเอง เพราะฉะนั้นน้ำเสียงในการพูดจึงไม่มีความจำเป็นต้องเกรงใจอะไร

“ฮ่าฮ่า สมกับที่เป็นท่านชายซิวหลัวผู้สามารถล้มล้างตำหนักเสินหยูได้เสียจริง เจ้าทราบหรือไม่ว่าผู้ที่กำลังคุยกับเจ้าอยู่คือผู้ใด? เขาคือคนในตำหนักเสินหยูเชียวนะ!”และในเวลานี้เอง ก็มีเสียงอีกเสียงหนึ่งสะท้อนมา ราวกับดังมาจากทั่วทุกสารทิศยังไงอย่างนั้น ทำให้คนไม่ทราบว่าเสียงดังกล่าวมาจากทิศทางใด ในส่วนของเจ้าของเสียงนั้น ก็ไม่ได้ปรากฏตัวเช่นกัน

“แสร้งเป็นเทพเป็นผีต่อหน้าข้า มันสนุกมากเลยรึ?”หลัวซิวทำเสียงหึอย่างเยือกเย็นทีหนึ่ง ผู้พูดคนที่สองชำนาญกฎปริภูมิ ซ่อนตัวอยู่ในอนัตตา อุบายประเภทนี้สามารถทำให้ผู้อื่นตกใจกลัวได้อยู่ แต่เมื่ออยู่ต่อหน้าหลัวซิว มันก็เป็นการสอนจระเข้ว่ายน้ำแล้วล่ะ

มีรัศมีเทวสองดวงพุ่งออกมาจากดวงตาของเขา เงาร่างหนึ่งจึงถูกเขาบีบให้ออกจากอนัตตา มีรัศมีความแปลกใจปรากฏบนใบหน้า “ไม่นึกเลยว่าเจ้าจะทราบตำแหน่งของข้าอย่างนั้นหรือ?”

คนดังกล่าวคือชายหนุ่มที่ดูวัยรุ่นมาก ๆ กำลังกวาดตามองหลัวซิวตั้งแต่หัวจรดเท้าด้วยแววตาที่น่าสนใจพลางพูด: “ขอแนะนำตัวก่อน ข้าคือซือถูเซิ่งเจี๋ยจากเขาดึกดำบรรพ์ ส่วนเจ้าหมอนั่นคือหรงเทาจากตำหนักเสินหยู”

ชายหนุ่มคนนั้นเป็นฝ่ายบอกความเป็นมาของตัวเองออกมาด้วยตนเอง สำหรับเขาดึกดำบรรพ์นั้น หลัวซิวย่อมต้องคุ้นเคยอยู่แล้ว ทว่าตำหนักเสินหยูกลับทำให้หลัวซิวนึกถึงตำหนักเสินหยูที่เขาเพิ่งล้มล้างไปเมื่อไม่นานมานี้อย่างอดไม่ได้

ซือถูเซิ่งเจี๋ยมองความสงสัยของหลัวซิวออก จึงอธิบายอีกว่า: “สหายหลัวไม่ทราบสินะ? ตำหนักเสินหยูคือการถ่ายทอดสืบสานที่มหาจักรพรรดิยุทธ์เฉินหยูทิ้งไว้ในมหาโลกาพันสาม ส่วนตำหนักเสินหยูเป็นการถ่ายทอดสืบสานที่มหาจักรพรรดิยุทธ์เฉินหยูทิ้งไว้ในโลกร้าง”