มหายุทธ์ สะท้านภพ นิยาย บท 2617

เผ่าจี้ไม่ได้ประชาสัมพันธ์เรื่องนี้แต่อย่างใด ทว่าตระกูลหงกลับแตกต่างกัน พวกเขาได้เชื้อเชิญกองกำลังทั้งหลายมาเป็นประจักษ์พยาน ถึงครานั้นหากเผ่าจี้ไม่ปฏิบัติตามกฎเกณฑ์ เช่นนั้นเผ่าจี้ก็จะกลายเป็นศัตรูของกองกำลังทั้งหลาย แล้วอย่าคิดว่าจะสามารถยืนหยัดอยู่ในห้วงดาราของมหาโลกาพันสามได้อีก

เมื่อหลัวซิวมาถึงแดนปริศนาเผ่าจี้ เหยียนเยว่เอ๋อร์ เหยียนซีโรว่ ช่าจื่อเยียน เสี่ยวเจียงหมิง จีเสี่ยวจื่อและหนิงหานยู่ก็ล้วนออกมาแล้ว

สถานที่จัดการแข่งขันไม่มีทางจัดอยู่ในแดนปริศนาเผ่าจี้อยู่แล้ว เนื่องจากตระกูลหงก็กลัวเช่นกันว่าเมื่อถึงเวลานั้นเผ่าจี้จะเปลี่ยนสีกะทันหัน

เพราะฉะนั้นสถานที่จัดการแข่งขัน จึงถูกเลือกให้อยู่บนสนามโล่งแห่งหนึ่งที่อยู่ห่างจากแดนปริศนาเผ่าจี้หลายหมื่นไมล์ อีกทั้งมีการสร้างสนามจัตุรัสไว้ที่นี่หนึ่งแห่ง เพื่อสร้างเวทีประลองยุทธ์ 

“มีความมั่นใจหรือไม่? หากไม่มีความมั่นใจก็ช่างมันเถอะ ต่อให้เผ่าจี้ของเราเสื่อมทรุดลงแล้ว ก็ไม่มีทางเกรงกลัวตระกูลหงเล็ก ๆ ตระกูลหนึ่งหรอก”นายแห่งเผ่าจี้พูดเช่นนี้กับหลัวซิว

หลัวซิวสามารถสัมผัสได้ถึงความเป็นห่วงของนายแห่งเผ่าจี้ที่มีต่อตนเองได้อยู่ เพื่อคำนึงถึงความปลอดภัยของตน เผ่าจี้ยอมที่จะขายหน้าแต่ก็จะหยุดยั้งการแข่งขันในครั้งนี้อย่างสุดกำลังสามารถ 

สำหรับเรื่องนี้นั้น หลัวซิวย่อมไม่มีทางทำให้นายแห่งเผ่าจี้ลำบากใจอยู่แล้ว ถึงแม้จะไม่สามารถพาลาร์เข้าร่วมการแข่งขัน จากศักยภาพของเขาในปัจจุบัน ก็ไม่เกรงกลัวคู่ต่อสู้ทั้งปวงที่อยู่ต่ำกว่าแดนมหาจักรพรรดิยุทธ์เช่นกัน แม้นหงเว่ยนั่นจะเป็นจักรพรรดิเทพขั้นสูง อย่างน้อยหลัวซิวก็มีความมั่นใจห้าส่วนเป็นต้นไป

ซึ่งความมั่นใจนี้ถือว่าไม่ต่ำแล้ว เส้นทางการฝึกยุทธ์ไม่มีทางปลอดภัยไร้ความเสี่ยง การเดินอยู่บนเส้นด้ายแห่งความเป็นความตายถึงจะเป็นชั่วชีวิตของจอมยุทธ์ต่างหาก 

เมื่อเห็นว่าสีหน้าของพวกเหยียนเยว่เอ๋อร์เต็มเปี่ยมไปด้วยความกังวล หลัวซิวจึงยิ้มแล้วพูดว่า: “ไม่ต้องกังวลกันแล้ว ข้าสามารถขจัดบรรพอาจารย์ระดับมหาจักรพรรดิยุทธ์ของตระกูลหงได้ แล้วจะเกรงกลัวหงเว่ยกระจอก ๆ รึ?”