มหายุทธ์ สะท้านภพ นิยาย บท 2648

เขาดึกดำบรรพ์ลึกลับตั้งแต่ไหนแต่ไรมา รากฐานลึกจนมิอาจคาดเดา แต่ถึงอย่างไรก็เป็นสิ่งสืบทอดของมหาโลกาพันสาม ซือถูเซิ่งเจี๋ยในฐานะประมุขเขา แม้จะไม่ใช่คนที่มีผลการฝึกตนสูงสุด ก็เป็นไปไม่ได้ที่เขาดึกดำบรรพ์จะมีเทพมารระดับเจ็ดอยู่

เพราะหากเป็นผู้แข็งแกร่งที่ฝึกฝนจนถึงแดนเทพมารระดับเจ็ด ต้องไม่ยินดีอยู่ในมหาโลกาพันสามแน่ เพราะเกณฑ์ฟ้าดินในห้วงดาราแห่งนี้ไม่สมบูรณ์ ไม่สามารถทำให้เทพมารระดับเจ็ดสัมผัสรู้ความอัศจรรย์ของพลังแห่งเกณฑ์ได้

สำหรับหลัวซิวแล้ว ไม่มีเทพมารระดับเจ็ดก็นับว่าไม่มีอันตรายอะไรมากนัก ต่อให้เป็นสำนักจักรพรรดิตระกูลต่าง ๆ ของเขาดึกดำบรรพ์มีผู้อยู่เบื้องหลังในโลกร้าง ผู้แข็งแกร่งเทพมารระดับเจ็ดพวกนั้น ก็ไม่มีใครเต็มใจมามหาโลกาพันสามห้างดาราที่เกณฑ์ไม่สมบูรณ์แห่งนี้

เสิ่นปิงหยูอยู่ที่นี่ต่อ หลัวซิวไม่ได้พานางออกไปด้านนอกด้วย แต่ได้ให้นางฝึกตนอยู่ในแดนปริศนาเผ่าจี้

ทุกคนที่อยู่ข้างกายเขา ตอนนี้มีเพียงยู่เอ๋อร์ที่บรรลุถึงแดนจักรพรรดิเทพเป็นคนแรก พรสวรรค์ของคนอื่น ๆ ด้อยกว่ายู่เออร์มากนัก ต้องการฝึกฝนถึงแดนจักรพรรดิเทพนั้นมันไม่ใช่เรื่องง่าย

หลัวซิวได้มาที่นิรยะเพชฌฆาตอีกครั้ง ตอนนั้นเขาให้อัคคีเทพชีวีเลื่อนขั้นอยู่ที่นี่ เขายังจำได้ว่าพบเข้าโดยบังเอิญกับคนคนหนึ่งอยู่ที่นี่ เป็นสตรีที่มีนามว่าไป๋เฟยชิง

สตรีนางนั้นลึกลับมาก สามารถมอบโอสถแก่นแท้ระดับห้าให้เขานับพันนับหมื่นให้เขาได้อย่างง่ายดาย และทรัพยากรฝึกตนอย่างโอสถแก่นแท้ ใช้กันทั่วไปแค่ในโลกมหาศักดิ์เท่านั้น ดังนั้นหลัวซิวจึงรู้ตั้งแต่แรกแล้วว่า ไป๋เฟยชิงน่าจะเป็นคนประเภทเดียวกันกับลิ่งฮู๋จื่อเซวียนและชีชี พวกเขาล้วนมาจากโลกมหาศักดิ์

ที่หลัวซิวมานิรยะเพชฌฆาตในครั้งนี้มีจุดประสงค์สองอย่าง เป้าหมายอย่างหนึ่งนั้นคือต้องการให้อัคคีเทพชีวีเลื่อนขั้นอีกครั้ง แม่ว่าอัคคีเทพชีวีซิวหลัวของเขาจะกลายเป็นเปลวเพลิงระดับจักรพรรดิเทพแล้ว แต่มันก็ยังไม่เพียงพอสำหรับเขา ส่วนลึกของนิรยะเพชฌฆาตนั้นมีอัคคีเทพระดับหกหรือระดับเจ็ดอยู่ จากพรสวรรค์ของอัคคีเทพซิวหลัวที่สามารถกลืนกินอัคคีเทพอื่นเพื่อเลื่นขั้นได้นั้น ที่นี่เป็นสถานที่ที่เหมาะสมที่สุดเพื่อให้มันได้เลื่นขั้น