มหายุทธ์ สะท้านภพ นิยาย บท 2722

พลังฉีกชั้นฟ้าสีดำทองเป็นพลังที่มีบ่อเกิดมาจากดั้งเดิม ซึ่งเช่นนี้ก็หมายความว่าพลังฉีกชั้นฟ้าที่เหมือนดั่งพระอาทิตย์นั่น มีต้นกำเนิดมาจากพลังฉีกชั้นฟ้าในตำนาน 

พลังประเภทนี้อยู่เหนือเกณฑ์ทั่วไปแล้ว ซึ่งบรรลุถึงแดนที่อยู่ในระดับเดียวกันจักรวาลเทียนเต้า

หากนำพลังฉีกชั้นฟ้าก้อนนั้นมาฝึกเซ่นเป็นศัสตราวุธของขลัง ต้องสามารถฝึกเซ่นให้มันกลายเป็นของล้ำค่าที่อยู่เหนืออาวุธเทพมหาศักดิ์ได้อย่างแน่นอน

หลัวซิวหกระเหินเดินฟ้าประชิดใกล้เข้าไป ยิ่งเข้าใกล้มากเท่าไหร่ ออร่าพลังเต๋าที่สามารถฉีกกระชากบดขยี้ทุกสรรพสิ่งนั่นก็ยิ่งน่ากลัว ทำให้เขาสัมผัสได้ถึงความเจ็บปวดที่ส่งตรงมาจากผิวหนังที่ถูกฉีกกระชาก ราวกับร่างกายจะถูกฉีกออกเป็นชิ้น ๆ ยังไงอย่างนั้น 

ยิ่งกว่านั้นคือภายใต้ผลกระทบจากออร่าพลังเต๋านี้ เวลาและปริภูมิต่างได้รับผลกระทบ เริ่มผันผวนไม่แน่วแน่ สรรพวิชาหลบเลี่ยง!

เมื่ออยู่ภายในขอบเขตที่ออร่าพลังเต๋าพลังฉีกชั้นฟ้าครอบคลุม สรรพวิชาดับสูญ มีเพียงพลังเต๋านี่เท่านั้นที่คงอยู่!

ทันใดนั้นเอง หลัวซิวก็หยุดฝีเท้าลง เนื่องจากเมื่อเดินถึงจุดนี้ ก็มาถึงขีดจำกัดของร่างกายเขาแล้ว แต่ก็ยังคงห่างไกลจากพลังฉีกชั้นฟ้าอีกระยะหนึ่งเลย 

ทว่าในเวลานี้ รูม่านตาของหลัวซิวกลับหดลงกะทันหัน เนื่องจากเขาพบว่ามีเงาร่างของคนที่สูงชะลูดกำลังยืนอยู่ข้างพระอาทิตย์สีดำทองที่ผนึกรวมมาจากพลังฉีกชั้นฟ้า เงาร่างดังกล่าวกำลังใช้มือทั้งสองข้างไขว้ไว้ด้านหลัง แล้วหันหลังให้เขา 

ตอนแรกที่มาถึงที่นี่ หลัวซิวไม่เห็นคนดังกล่าวแต่อย่างใด และตอนนี้ถึงแม้เขาจะเห็นแล้ว ก็สัมผัสพลังออร่าจากตัวคนดังกล่าวไม่ได้เลยแม้แต่น้อย

เป็นผู้ที่แม้แต่เขาเองก็ยังประเมินศักยภาพไม่ได้ แสดงว่าต้องไม่ใช่คนธรรมดาทั่วไปอย่างแน่นอน!

เนื่องจากฝ่ายตรงข้ามกำลังหันหลังให้ตัวเอง หลัวซิวไม่เห็นบุคลิกลักษณะของฝ่ายตรงข้าม และเขาก็ไม่ได้ใช้ตัวสำนึกแผ่สำรวจเช่นกัน การใช้ตัวสำนึกสำรวจคนที่ไม่เคยรู้จักกันมาก่อนอย่างบุ่มบ่าม ง่ายต่อการทำให้ฝ่ายตรงข้ามคิดว่าเรามีเจตนาร้าย

หลัวซิวเพ่งตามองไป เห็นเพียงเงาร่างที่สูงชะลูดนั่นยกมือแล้วคว้าจับไปทางพลังฉีกชั้นฟ้า

มีคลื่นพลังเวทย์ที่ทรงพลังแผ่กระจายออกมาจากตัวเขา แล้วปะทะกับออร่าพลังเต๋าที่บดขยี้ฉีกกระชากทุกสรรพสิ่ง 

แม้นพลังฉีกชั้นฟ้าในสถานที่แห่งนี้จะไร้เจ้าของ แต่ก็ไม่ใช่สิ่งที่จอมยุทธ์ทั่วไปสามารถแตะต้องได้ ดูจากคลื่นพลังเวทย์ที่แผ่กระจายออกมาจากตัวฝ่ายตรงข้าม หลัวซิวสันนิษฐานว่าผลการฝึกตนของคนดังกล่าวน่าจะไม่ค่อยต่างอะไรจากลวี่โหลวอย่างน้อยผลการฝึกตนก็อยู่ที่เทพมารระดับแปดช่วงปลาย

หลัวซิวส่ายหน้า แม้นผลการฝึกตนของคนดังกล่าวจะไม่ต่ำ ทว่าการที่จะครอบครองพลังฉีกชั้นฟ้านั้น ผลการฝึกตนแค่นี้ยังไม่เพียงพอ 

“เวิ่งง!”

เตากลั่นนภาจื่อเซียวปรากฏเหนือศีรษะหลัวซิว เมื่อมีเตาเซียนเตานี้คุ้มกันร่าง หลัวซิวก็รู้สึกผ่อนคลายขึ้นมาเยอะมาก ๆ ก้าวเท้าเดินอยู่กลางอากาศที่ว่างเปล่า แล้วเข้าใกล้สถานที่ที่พลังฉีกชั้นฟ้าผนึกรวมกันต่อ

จากการที่เขายิ่งอยู่ยิ่งเข้าใกล้ จู่ ๆ ฝีเท้าเขาก็หยุดลงอีกครั้ง มีความแปลกใจเสี้ยวหนึ่งทะลุออกมาจากแววตา 

จากความมั่นคงในตัวธรรมของเขา การที่สามารถทำให้เขาแสดงสีหน้าแปลกใจออกมาได้นั้น เพียงพอที่จะแสดงให้เห็นเลยว่าเขาต้องประสบพบเจอกับเรื่องที่เหลือเชื่ออย่างแน่นอน 

และในความเป็นจริงมันก็เป็นเช่นนั้นจริง ๆ เพราะหลังจากที่หลัวซิวประชิดใกล้เข้าไปอีกนิดหนึ่งแล้ว หลัวซิวก็เห็นว่ามีเงามนุษย์ร่างหนึ่ง นั่งท่าขัดสมาธิอยู่ในพลังฉีกชั้นฟ้าที่มีรัศมีสีดำทองเป็นประกายระยิบระยับ!

ซึ่งเงาร่างดังกล่าวอยู่ในชุดคลุมยาวสีทอง อยู่ในท่านั่งขัดสมาธิมาโดยตลอด ปล่อยวิชาตราประทับที่มหัศจรรย์ออกมาจากมือทั้งสองข้าง แล้วกุมมือวางไว้ตรงจุดตันเถียน หลับตาทั้งสองข้าง ไม่มีพลังออร่าใด ๆ รั่วไหลออกมาเลยแม้แต่น้อย

ถึงแม้จะไม่มีพลังออร่าแม้แต่น้อย ทว่าแค่พลังเต๋าของพลังฉีกชั้นฟ้าก็ทำให้เขายากที่จะประชิดใกล้แล้ว ลองคิดดูว่าถ้าเกิดร่างอยู่ในพลังฉีกชั้นฟ้า จักยังมีผู้ใดในโลกปัจจุบันสามารถต้านทานได้?

“หรือจะเป็นร่างแท้ของชางเทียนเลี่ยในตำนาน?”มีความเป็นไปได้นี้ผุดขึ้นมาในใจ แม้แต่ผู้ที่ใจเย็นอย่างหลัวซิวก็ใจเย็นต่อไปไม่ได้แล้ว 

มาตรแม้นว่าจากประสบการณ์ของไท่ซ่างฉิงเมื่อชาติปางก่อน ก็ไม่เคยเห็นร่างสวรรค์มาก่อนเลย เขาทราบแค่ว่าชางเทียนหมิงถูกฝังอยู่ในโลงศพเทวที่กลายมาจากร่างเนื้อของผู้แข็งแกร่งไร้เทียมทานเก้าท่าน 

ในยุคไท่ชูอันเก่าแก่ ณ ช่วงเวลาที่สวรรค์ทุกองค์ปกครองโลกหล้า จะมีผู้แข็งแกร่งบำเพ็ญปรปักษ์ที่นับไม่ถ้วนต่อต้านสวรรค์อยู่เสมอ และยุคสมัยที่ชางเทียนเลี่ยปกครองได้สิ้นสุดลงตั้งนานแล้ว ซึ่งดับสลายสูญสิ้นมายาวนานอย่างไม่รู้จบแล้ว

ในโลกหล้านี้ ไม่มีผู้ใดสามารถมีชีวิตคงอยู่ชั่วนิรันดร์ สวรรค์ทำไม่ได้ จ้าววัฏสงสารก็ทำไม่ได้เช่นกัน 

ส่วนวินาทีนี้ สายตาคู่นั้นของคนที่หุ่นร่างสูงชะลูดนั่น ก็จับจ้องไปทางวิชาตราประทับที่ถูกมือทั้งสองข้างของชางเทียนเลี่ยกุมอยู่ตรงจุดตันเถียน 

“เคล็ดเซียนฉีกชั้นฟ้า......”เขาพูดพึมพำคนเดียว ไม่มีการปิดบังเลยแม้แต่น้อย หลัวซิวที่ยืนอยู่ในตำแหน่งที่ห่างออกไปไม่ไกลจากเขาย่อมต้องได้ยินอย่างชัดแจ๋วอยู่แล้ว 

ขณะที่หลัวซิวเพิ่งมาถึงที่นี่เขาก็สัมผัสได้แล้ว แต่เขาแค่ไม่นำมาใส่ใจ ในเมื่อเขาสามารถเดินมาถึงจุดนี้ ผู้อื่นก็ย่อมสามารถเดินมาถึงจุดนี้ได้

เขาค่อย ๆ หันหน้ากลับไป เป็นครั้งแรกที่เขามองมาทางหลัวซิว ซึ่งเวลานี้หลัวซิวก็มองเห็นบุคลิกลักษณะของฝ่ายตรงข้ามแล้ว ใบหน้าของเขาคือชายหนุ่มที่สีหน้าอารมณ์เย็นชาคนหนึ่ง 

“ของขลังไม่เลวเลยนี่!”

เขามองหลัวซิวรอบหนึ่ง จากนั้นสายตาก็สังเกตเห็นเตากลั่นนภาจื่อเซียวที่อยู่เหนือศีรษะหลัวซิว เพียงแวบเดียวก็ดูออกแล้วว่าเตาเซียนนี้ไม่ธรรมดา 

“ผู้เพื่อนยุทธ์ชมเกินไปแล้ว”หลัวซิวอมยิ้ม ถึงแม้คนดังกล่าวจะชมว่าของขลังของเขาไม่เลว ทว่าสายตากลับสงบเรียบนิ่งมาโดยตลอด ไม่มีจิตที่โมภเลยแม้แต่น้อย 

“ผลการฝึกตนของเจ้าเป็นเพียงเทพมารระดับหก แต่กลับมีของขลังที่ดีเช่นนี้ แสดงให้เห็นเลยว่าเจ้าก็น่าจะเป็นบุคคลที่กลับชาติมาเกิดเช่นกัน”

“เช่นกัน? พูดเช่นนี้ก็หมายความว่าผู้เพื่อนยุทธ์เป็นเฉกเช่นเดียวกันหรือ?”