มหายุทธ์ สะท้านภพ นิยาย บท 277

“แต่เพราะชีวีอัคคีแท้ของข้า เอนเอียงไปทางAttrหยาง ใช้วัตถุดิบAttrหยิน หลอมนักยุทธ์ จะทำให้Attrหยินในวัตถุดิบได้รับความเสียหาย จะทำให้นักยุทธ์ที่หลอมออกมา คุณสมบัติค่อนข้างแย่เล็กน้อย”

ระหว่างพูด ผู้เฒ่าผมแดงขมวดคิ้ว เหมือนพึมพำกับตัวเอง “ถ้าใช้เปลวไฟของนาย ที่มีAttrความตายแฝงอยู่ มาหลอมวัตถุดิบ จะไม่ทำลายคุณสมบัติภายในนั้น”

“ไอ้หนุ่มมานี่สิ” ผู้เฒ่าผมแดงเดินมาข้างหน้าเตาหลอมสีทองแดง แล้วเอ่ยขึ้น

หลัวซิวเดินเข้าไปตามที่บอก ผู้เฒ่าผมแดงชี้ไปยังเตาสีทองแดง “รวบรวมเปลวไฟ เข้าไปในเตา”

“ผมไม่รู้เรื่องการหลอมอาวุธ” หลัวซิวขมวดคิ้วแล้วเอ่ยขึ้น

“ไร้สาระ ข้ารู้ว่านายไม่รู้เรื่องการหลอมอาวุธ แค่ต้องการเปลวไฟของนาย ไม่ได้บอกให้นายหลอมอาวุธสักหน่อย”

ผู้เฒ่าผมแดงส่งเสียงฟึดฟัด “ถ้าไม่ใช้เปลวไฟของนายมาหลอมอาวุธ ข้าก็ไม่สามารถรับรองคุณภาพของนักยุทธ์ได้ ยิ่งไปกว่านั้นใช้ไฟของตัวเองหลอมวัตถุดิบ นักยุทธ์ที่หลอมออกมาตรงกับเจตนาของนาย พลานุภาพที่แสดงออกมาก็ยิ่งแข็งแกร่ง”

“ที่แท้เป็นแบบนี้นี่เอง” หลัวซิวรีบรวบรวมเพลิงมรณะ ใส่เข้าไปในเตาทองแดงข้างหน้า

จากนั้น ตามความต้องการของผู้เฒ่าผมแดง หลัวซิวต้องควบคุมระดับของเปลวไฟ ค่อยๆ หลอมวัตถุดิบ จากวัตถุดิบที่แตกต่างกัน ระดับของเปลวไฟก็มีเงื่อนไขเช่นกัน เหมือนกับการกลั่นยา ต้องควบคุมระดับความร้อน ไม่ใช่พลังของเปลวไฟยิ่งมาก แล้วจะยิ่งดี

สิ่งที่ทำให้ผู้เฒ่าผมแดงแดงตกใจก็คือ ระดับการควบคุมเปลวไฟของหลัวซิวสูงส่งมาก ฝีมือการควบคุมไฟไม่เป็นรอง เหมือนกับไม่ด้อยไปกว่าตัวเขาเอง หรืออาจจะเหนือกว่าด้วยซ้ำ

ขนาดผู้เฒ่าผมแดงยังคิดว่าหลัวซิวเป็นนักหลอมอาวุธ แต่ไอ้หนุ่มนี้ไม่เชี่ยวชาญด้านหลอมอาวุธเลย ขนาดสิ่งที่เป็นพื้นฐานก็ไม่รู้

อย่าบอกนะว่าไอ้หมอนี่เป็นนักกลั่นยา

นักกลั่นยาเหมือนกับนักหลอมอาวุธ ต้องมีความต้องการในการควบคุมไฟสูงมาก

“ผมเป็นนักกลั่นยา”

ตอนผู้เฒ่าผมแดงถาม หลัวซิวไม่ได้ปิดบัง ยิ่งไปกว่านั้นเรื่องนี้ไม่มีอะไรที่ต้องปิดบังด้วย

“ขั้นไหน” ผู้เฒ่าผมแดงหรี่ตาถาม

ดูจากฝีมือการควบคุมไฟ ปรมาจารย์ขั้น 5 ก็ไม่น่าจะใช่ แต่ระดับของนักกลั่นยากับนักหลอมอาวุธ ไม่สามารถเอาฝีมือการควบคุมไฟมาตัดสินได้

“ขั้น4” หลัวซิวตอบ

อันที่จริงตอนนี้เขาสามารถกลั่นยาระดับ5 ได้แล้ว แต่ไม่จำเป็นต้องพูดออกมา

“ไอ้หนุ่มมีความสามารถ อายุแค่นี้ก็มีผลการฝึกตนระดับฝึกจิตขั้น7 แถมยังเป็นปรมาจารย์กลั่นยาขั้น4 นายมาจากสำนักไหน อาจารย์ของนายเป็นใคร” ผู้เฒ่าผมแดงยิ่งสนใจหลัวซิวมากขึ้น

“อาจารย์เคยบอกว่า ถ้าเขาไม่อนุญาต ห้ามบอกว่าอาจารย์ของตัวเองเป็นใคร” หลัวซิวพูดอย่างขอโทษ

“หา?” ผู้เฒ่าผมแดงมีสีหน้าตกใจอีกครั้ง แต่กลับไม่ได้ถามต่อ

ตัดอำนาจใหญ่ที่เห็นได้อย่างชัดเจนบนโลกนี้ออกไป ยังมีตระกูลและสำนักลึกลับบางส่วน จากผลการฝึกตนราชายุทธ์ของผู้เฒ่าผมแดง ฐานะปรมาจารย์ขั้น5 สามารถรู้เรื่องที่คนไม่รู้

กระบวนการหลอมวัตถุดิบ ใช้เวลาถึงสามวัน ระหว่างนั้น หลัวซิวสูญเสียพลังจิตแท้ไปเยอะมาก ทุกครั้งจำเป็นต้องใช้ยาฟื้นฟูพลังจิตแท้ ไม่ง่ายเลยกว่าจะยืนหยัดมาได้

ตั้งแต่รู้เรื่องกลั่นยา หลัวซิวรู้ว่าการเป็นนักกลั่นยาลำบากขนาดไหน อีกทั้งกว่านักกลั่นยาจะกลั่นยาออกมาหนึ่งหม้อ มีอัตราความสำเร็จยากเย็นแสนเข็ญขนาดไหน

เหมือนนักกลั่นยา การหลอมอาวุธก็ไม่ง่ายเหมือนกัน แค่หลอมวัตถุดิบก็ปาไปสามวันแล้ว อีกทั้งยังต้องควบคุมไฟด้วยความประณีตตลอดทั้งกระบวนการ คนทั่วไปมาถึงจุดนี้ได้ยากมาก มิน่าล่ะนักกลั่นยากับนักหลอมอาวุธถึงหายากเช่นนี้

หลังหลอมวัตถุดิบ เป็นกระบวนการหลอมรวมที่ซับซ้อน ไม่ใช่ว่าเอาวัตถุดิบที่หลอมเสร็จ มารวมไว้ด้วยกันแล้วจะเสร็จ แต่ต้องมีสัดส่วนพิเศษ รวมไปถึงการจับคู่และเรียงลำดับวัตถุดิบที่แตกต่างกัน ในนั้นแฝงไปด้วยปรัชญาของการหลอมอาวุธ

ระหว่างกระบวนการนี้ ผู้เฒ่าผมแดงไล่หลัวซิวออกไป เพราะนี่ก้าวก่ายเข้ามาในวิธีลับด้านการหลอมอาวุธของตัวเองเล็กน้อย

หลังผ่านไปอีกหกวัน ประตูไม้ที่ปิดสนิท ค่อยๆ เปิดออก กระบี่ดำขลับทั้งเล่มถูกโยนออกมา เสียงตกกระทบพื้นดังขึ้น ตัวกระบี่จมอยู่ในดินเหนียว ฝุ่นตลบอบอวล

“หลอมเหล็กเสวียนหยินกว่าห้าสิบกิโลกรัม บวกกับวัตถุดิบต่างๆ กระบี่เล่มนี้มีน้ำหนักถึงเก้าร้อยกิโลกรัม ข้าเหนื่อยเกือบตาย!”

เสียงแหบพร่าของผู้เฒ่าผมแดงดังออกมาจากในห้อง ดูอ่อนล้าจริงๆ เห็นได้ชัดว่าระหว่างกระบวนการหลอมอาวุธให้สำเร็จ หกวันนี้ทำให้เขาสูญเสียพลังไปไม่น้อย

นักยุทธ์ธรรมดาไม่ได้ต้องการน้ำหนักของนักยุทธ์ แต่หลัวซิวเอาวัตถุดิบออกมาเยอะเกินไป ถึงหลอมสิ่งสกปรกที่เอาออกไป มารวมกัน ก็ยังมีน้ำหนักถึงเก้าร้อยกิโลกรัม

หลัวซิวเดินเข้ามา หยิบกระบี่สีดำขลับขึ้นมา ฝ่ามือสั่นเล็กน้อย จับกระบี่หนักไว้ในมืออย่างมั่นคง เหมือนมันทำได้ตามใจสั่ง

ถึงคุณภาพของกระบี่เล่มนี้แค่ระดับชั้นล่าง แต่เพราะวัตถุดิบที่ใช้หลอมเยอะมาก พลานุภาพก็ไม่ด้อยไปกว่าขั้นดินกลาง

แต่กระบี่ที่หนักขนาดนี้ นักยุทธ์ทั่วไปใช้แรงค่อนข้างเยอะ มีเพียงนักยุทธ์กลั่นร่าง ที่เหมาะสมกับการใช้งาน

หลัวซิวพอใจกับกระบี่เล่มนี้มาก เขาตวัดมันไปมา และเดินเข้าไปในห้อง

“ขอบพระคุณผู้อาวุโส” เห็นสีหน้าเหนื่อยล้าของผู้เฒ่าผมแดง หลัวซิวเอ่ยขอบคุณอย่างจริงใจ

“ไม่ต้องมาพูดมีพิธีรีตอง หลอมนักยุทธ์ให้นาย ฉันสูญเสียพลังไปเยอะมาก เพราะฉะนั้นต้องมีค่าตอบแทนเพิ่มเติม” ผู้เฒ่าผมแดงเบะปากพูด

หลัวซิวอดหัวเราะไม่ได้ รู้จักกันมาได้สองสามวัน กลับรู้ว่าผู้อาวุโสจุนหลู่คนนี้ เป็นคนนิสัยตรงไปตรงมา

“ไม่ทราบว่าผู้อาวุโสต้องการค่าตอบแทนอะไร” เขาก็ถามออกมาตรงๆ

“ยาอสูรขั้น5 หนึ่งเม็ด!” สีหน้าของผู้เฒ่าผมแดง ดูมีรอยยิ้ม “นายมีเขี้ยวของเสือสองหัวเขมือบลึก น่าจะมียาอสูรด้วยใช่ไหม”

เสือสองหัวเขมือบลึก เป็นอสูรขั้น5 ที่พบได้ยาก ผู้เฒ่าผมแดงไม่รู้ว่าหลัวซิวไปเอาเขี้ยวเสือมาจากไหน เขาสนใจแค่ว่ามียาอสูรหรือเปล่า

ยาอสูร เป็นยาที่อยู่ในร่างกายอสูรขั้น5 เท่านั้น มีประโยชน์ในด้านค่ายกล การกลั่นยา การหลอมอาวุธ เป็นอย่างมาก

“ได้สิ นี่ไง” หลัวซิวยิ้ม จากนั้นจึงดีดนิ้ว ยาอสูรสีดำหนึ่งเม็ด ลอยไปยังผู้เฒ่าผมแดง

“หึหึ สมบัติชั้นดี!” ผู้เฒ่าผมแดงยื่นมือมาคว้า ด้วยสีหน้าดีใจ

“อืม เป็นสมบัติชั้นดีจริงๆ”

หลัวซิวก็มองกระบี่ยุทธ์ในมือ ที่ยังมีไอความร้อนจากเตาหลอม ยิ่งมองยิ่งชอบ

“ในเมื่อสร้างจากเหล็กเสวียนหยินกับกับเขี้ยวเสือสองหัวเขมือบลึก งั้นชื่อกระบี่อาถรรพ์ฟันเสือแล้วกัน!”

ใช้เวลาเก้าวัน ถึงหลอมกระบี่อาถรรพ์ฟันเสือได้สำเร็จ กระบี่เล่มนี้ เรียกได้ว่าเป็นกระบี่เล่มแรก ที่เหมาะกับหลัวซิวอย่างแท้จริง

อาจารย์จุนหลู่ คนที่หลอมกระบี่ มีนิสัยแปลกประหลาด พูดตรงไปตรงมา บางทีคิดจะโกรธก็โกรธ แต่ฝีมือการหลอมอาวุธของเขาไม่เลวจริงๆ