มหายุทธ์ สะท้านภพ นิยาย บท 2876

เพียงพริบตาเดียว กองทัพใหญ่นับแสนของชนเผ่าเฉว่ซ่าก็บุกมาถึง มีพลังออร่าที่น่าสยดสยองอย่างยิ่งผนึกตัวตู๋กูเจี้ยนเฉินเอาไว้ ทำให้เขาไม่กล้าทำอะไรบุ่มบ่าม บนหน้าผากเต็มเปี่ยมไปด้วยเม็ดเหงื่อ

“หลัวซิวระวัง ฝ่ายตรงข้ามมีผู้แข็งแกร่งที่ไม่ต่ำกว่ามหาจักรพรรดิยุทธ์เก้ากงล้อ!”

ตู๋กูเจี้ยนเฉินรีบใช้ตัวสำนึกส่งเสียงตักเตือนหลัวซิวเป็นเวลาแรก พร้อมกับแผ่ขยายตัวสำนึกออกไป ทว่ากลับไม่เจอเลยว่าต้นตอของพลังออร่าที่น่าสยดสยองนั่นมาจากที่ใดกันแน่

หลัวซิวไม่มีเวลาไปตอบตู๋กูเจี้ยนเฉิน เพราะวินาทีนี้มีจอมยุทธ์นับหมื่นคนในชนเผ่าเฉว่ซ่าได้รวมตัวกันแล้วประกอบเป็นค่ายโลหิตมารฉกรรจ์หนึ่งค่าย แล้วแผ่คุมมาทางเขาแล้ว

“หึ่ง!”

จิตสังหารที่ไร้ขอบเขตทำให้ปริภูมิสั่นสะเทือนขึ้นมา แล้วเกิดเป็นระลอกคลื่นสั่นกระเพื่อมออกมา จิตสังหารที่น่าสยดสยองพุ่งเข้ามาถึงภายในเสี้ยววินาที หวังจะทำให้ตัวธรรมที่หนักแน่นแน่วแน่นั่นของหลัวซิวสั่นคลอน

“หึ!”หลัวซิวทำเสียงหึอย่างเยือกเย็นทีหนึ่ง ตัวธรรมไม่มีการสั่นไหวเลยแม้แต่น้อย ถึงแม้ผลการฝึกตนของเขาจะไม่สูง แต่ถ้าเกิดพูดถึงความหนักแน่นของตัวธรรมแล้ว แม้แต่ผู้แข็งแกร่งระดับผู้สูงส่งจำนวนมากก็เทียบเคียงกับเขาไม่ได้

ตัวธรรมเป็นสิ่งที่สะท้อนให้เห็นถึงปณิธาน ในทางตรงกันข้ามมันกลับไม่ค่อยมีความเกี่ยวข้องกับผลการฝึกตนมากเท่าไหร่นัก

ไอสังหารม้วนซัด วินาทีนี้สิ่งที่กำลังปกคลุมร่างหลัวซิวคือค่ายโลหิตมารฉกรรจ์เจี้ยนเฉินที่ผนึกรวมมาจากราชาเทพระดับเก้านับหมื่นคน ภายใต้การปลุกเสกจากค่ายใหญ่ จำนวนตัวเลขที่เปลี่ยนแปลงไปสามารถก่อให้เกิดการเปลี่ยนแปลงเชิงคุณภาพ ทำให้พลานุภาพของค่ายโลหิตมารฉกรรจ์นี้เพียงพอที่จะสามารถเทียบทัดระดับมกุฎเทพหกกงล้อขั้นสูง!

พลังโจมตีระดับนี้ยังไม่สามารถสร้างภัยคุกคามให้แก่หลัวซิวได้มากเท่าไหร่นัก ทว่าเขากลับไม่กล้าดูแคลน เนื่องจากมีวิกฤตการณ์แห่งความตายที่มองไม่เห็นทำให้เขางุ่นง่านเหมือนนั่งอยู่บนกองไฟ

“ตราสรรพสิทธิ์!”

หลัวซิวเลือกที่จะปลดปล่อยพลังอมตะ วิชาตราประทับหนึ่งวิวัฒนาการพลังอมตะนับหมื่นแสนปกคลุมพื้นที่ขนาดใหญ่ กวาดล้างออกไปทั่วทุกสารทิศ

แม้นจะอยู่ภายใต้การกดอัดจากค่ายโลหิตมารฉกรรจ์ หลัวซิวก็ยังคงเหมือนดั่งเสือที่กระโจนเข้าไปในฝูงแกะ รัศมีของพลังอมตะแวววาวจับตา ทุกพลังอมตะล้วนลึกลับและมหัศจรรย์อย่างยิ่ง ซึ่งไม่ใช่สิ่งที่เหล่าจอมยุทธ์แห่งชนเผ่าเฉว่ซ่าจะสามารถเทียบเคียงได้

ภายในเวลาชั่วขณะ ก็มีคนนับร้อยดับสลายสูญสิ้น ร่างตายธรรมสูญ!

“ช่างเป็นพลังอมตะที่แข็งแกร่งยิ่งนัก การตระหนักในธรรมของเจ้าหมอนี่ลึกซึ้งมากเลยนี่!”กลางอนัตตานอกค่ายใหญ่กักกัน ทูตเพ้าดำเพ่งมองสนามรบ และเฝ้าสังเกตลาดเลาฝั่งหลัวซิวโดยเฉพาะ

แดนของเขาอยู่เหนือมหาจักรพรรดิยุทธ์ โลกทัศน์และสิ่งที่ได้พบเห็นรู้จักนั้นกว้างขวางมากเพียงใด จึงสามารถดูออกอยู่แล้วว่าพลังอมตะอย่างตราสรรพสิทธิ์มีศักยภาพที่น่ากลัวอย่างยิ่ง

ภายในค่ายโลหิตมารฉกรรจ์ หลัวซิวลงมือโจมตีอย่างต่อเนื่อง แม้จะมีพลังโจมตีจากไอสังหารที่น่ากลัวโจมตีใส่ร่างกายเขาอย่างต่อเนื่อง แต่ก็ไม่สามารถสร้างความเสียหายให้แก่ร่างเนื้อเขาได้เลยแม้แต่น้อย

“ร่างเนื้อแข็งแกร่งเช่นนี้เลยหรือ?”

ทูตเพ้าดำจ้องมองอย่างไม่ละสายตา จิตใจรู้สึกตะลึงงันมากยิ่งขึ้น เนื่องจากเขาสามารถสัมผัสได้อยู่ว่าความแข็งแกร่งในร่างเนื้อของหลัวซิว ไม่ได้เกิดจากการตระหนักรู้ในธรรมเวชกาลร้างของเขาลึกซึ้งอย่างเดียวเท่านั้น

“ผลการฝึกตนที่แท้จริงของมันก็เทียบเท่ามกุฎเทพหกกงล้อ สาเหตุที่สามารถเทียบทัดเคียงบ่าเคียงไหล่กับจักรพรรดิเทพเจ็ดกงล้อได้นั้น สิ่งที่มันพึ่งพาก็คือร่างเนื้อที่เกะกะระรานนั่นแหละ!”

ทูตเพ้าดำสังเกตจากการลงมือต่อสู้ของหลัวซิว ก่อนจะคาดการณ์ศักยภาพของเขาโดยคร่าว ๆ โลกทัศน์เช่นนี้อยู่เหนือมหาจักรพรรดิยุทธ์แล้ว อย่างน้อยก็เป็นบุคคลที่อยู่ในระดับผู้สูงส่ง

ทว่าทูตเพ้าดำก็ไม่ได้รีบลงมือเช่นกัน เนื่องจากสำหรับเขาแล้ว หากต้องการสังหารหลัวซิวละก็ มันเป็นสิ่งที่ทำได้ง่ายมาก ๆ

“หากสามารถจับกุมตัวมันในแบบที่ยังมีลมหายใจอยู่ก็จักยิ่งดี เจ้าหมอนั่นต้องฝึกวรยุทธ์และพลังอมตะที่ยอดเยี่ยมอย่างยิ่งแน่นอน หากสามารถได้ครอบครองวรยุทธ์พลังอมตะบนตัวมัน มาตรแม้นว่าเป็นข้าก็จะได้รับผลประโยชน์เยอะมาก!”ทูตเพ้าดำนึกคิดอยู่ในใจ

……

กลางสนามรบ หลัวซิวอาศัยเกราะป้องกันร่างเนื้อที่แข็งแกร่งของตัวเอง พุ่งสังหารออกไปทั่วทุกสารทิศ แม้นจะถูกพลังโจมตีจากค่ายโลหิตมารฉกรรจ์โจมตี มันก็ไม่สามารถสร้างความเสียหายให้แก่เขาได้เลยแม้แต่น้อย

ร่างเนื้อของเขาเทียบเท่าสมบัติแห่งจักรพรรดิเทพชั้นยอด แม้แต่ผู้อาวุโสจักรพรรดิเทพนั่นจากชนเผ่าเฉว่ซ่าก็คำรามอย่างโกรธเกรี้ยวติดต่อกัน จนปัญญา ไม่รู้ว่าควรจะลงมืออย่างไร

“ท่านทูต ท่านยังไม่ลงมืออีกหรือขอรับ?”ผู้อาวุโสเฉว่เนี่ยนบินออกมาจากค่ายใหญ่กักกัน มาพูดข้างกายทูตเพ้าดำ สีหน้าดูย่ำแย่อย่างยิ่ง เนื่องจากยิ่งทูตเพ้าดำท่านนี้ลงมือช้าเท่าไหร่ คนในชนเผ่าเฉว่ซ่าของพวกเขาก็จะตายมากเท่านั้น

“เจ้ากำลังซักถามข้าอยู่หรือ?”มีจิตสังหารที่เยือกเย็นทะลุออกมาจากแววตาของทูตเพ้าดำ ทำให้สีหน้าของผู้อาวุโสเฉว่เนี่ยนที่ฝึกวิถีแห่งการสังหารเปลี่ยนไปอย่างมาก ร่างกายก็สั่นเทาขึ้นมาอย่างควบคุมไม่ได้เช่นกัน

“ผู้……ผู้น้อยมิกล้าขอรับ……”ผู้อาวุโสเฉว่เนี่ยนก้มหน้าลง สีหน้าอารมณ์ดูเคารพยำเกรง ภายในน้ำเสียงมีความหวาดหวั่นปนอยู่ด้วย

ทูตเพ้าดำทำเสียงหึเบา ๆ ทีหนึ่ง ไม่ได้สนใจผู้อาวุโสเฉว่เนี่ยน ก่อนจะพูดอย่างเย็นชา: “ตี๋ซัน เจ้าไปสยบมัน”

พอสิ้นเสียงทูตเพ้าดำ เห็นเพียงจู่ ๆ พื้นที่ว่างเปล่าข้างทูตเพ้าดำก็สั่นกระเพื่อมขึ้นมา ชายที่ร่างกายกำยำ ทั้งร่างกายถูกปกคลุมด้วยชุดเกราะสีดำก็ก้าวเท้าเดินออกมา

สีหน้าของผู้อาวุโสเฉว่เนี่ยนเปลี่ยนเป็นเล็กน้อย ชายเกราะดำนี่ปรากฏตัวกะทันหัน จากผลการฝึกตนจักรพรรดิเทพเจ็ดกงล้อของเขา ไม่นึกเลยว่าจะสัมผัสอะไรไม่ได้เลยแม้แต่น้อย หากฝ่ายตรงข้ามประสงค์ร้ายต่อตน เช่นนั้นก็หมายความว่า……

“ขอรับ นายท่าน”

ชายเกราะดำตอบกลับอย่างเคารพนอบน้อม จากนั้นร่างกายเขาก็เหมือนดาวหางสีดำหนึ่งดวง พุ่งทลายอนัตตา กดอัดปริภูมิ เงาลวงสีดำหนึ่งดวงพุ่งเข้าไปในค่ายใหญ่กักกัน แล้วพุ่งตรงไปทางหลัวซิวโดยตรง

กำลังสังหารศัตรูอย่างกล้าหาญอยู่ในสนามรบที่ถูกค่ายใหญ่กักกันปกคลุม จู่ ๆ หลัวซิวก็สัมผัสได้ว่ามีภัยคุกคามหนึ่งที่ยิ่งใหญ่กำลังประชิดใกล้เข้ามาทางนี้อย่างรวดเร็ว

ตัวสำนึกของเขาสัมผัสเงาลวงสีดำที่จู่โจมเข้ามาทางตัวเองได้ภายในพริบตา ความเร็วในการเคลื่อนที่ของฝ่ายตรงข้ามรวดเร็วมาก ยิ่งไปกว่านั้นคือความเร็วนั้นไม่ด้อยกว่าเขาที่โคจรเกณฑ์ปริภูมิและความเร็วพร้อมกัน

เพียงพริบตาเดียว เงาลวงสีดำก็มาถึงตรงหน้าหลัวซิว ในขณะเดียวกันหลัวซิวก็มองเห็นชัดเจนแล้วว่าทั้งร่างกายของฝ่ายตรงข้ามถูกปกคลุมอยู่ในชุดเกราะสีดำขลับ ใบหน้าถูกหมวกนักรบบดบัง มองไม่เห็น สัมผัสได้แค่พลังออร่าที่ดุร้ายน่ากลัวบนตัวฝ่ายตรงข้าม

ความเร็วในการโจมตีของชายเกราะดำก็รวดเร็วมากเช่นกัน กวัดแกว่งค้อนใหญ่สีทองเหลืองทั้งสองอันภายในเสี้ยววินาทีเดียว แล้วฟาดทุบลงมาหลัวซิว

หลัวซิวไม่ได้ใช้อาวุธแต่อย่างใด แต่เป็นการยกหมัดทั้งสองข้างขึ้นมา ต้านทานกับค้อนใหญ่ทั้งสองอัน!

“ตู้ม! ตู้ม! ตู้ม! ……”

เพียงพริบตาเดียว กำปั้นของหลัวซิวก็ประสานงากับค้อนใหญ่มาไม่รู้ตั้งกี่หนแล้ว หลังจากประสานงากันอย่างดุเดือดครั้งสุดท้ายเสร็จ ร่างกายของหลัวซิวก็กระเด็นออกไปภายในพริบตา

“แข็งแกร่งเช่นนี้เลยหรือ?”สีหน้าของหลัวซิวเปลี่ยนไป และรู้สึกตะลึงงัน ต้องท้าวความก่อนว่าร่างเนื้อของเขาสามารถเทียบทัดสมบัติแห่งจักรพรรดิเทพเชียวนะ ฝ่ายตรงข้ามไม่เพียงโจมตีจนทำให้เขาต้องถดถอย ยังทำให้มือทั้งสองข้างของเขาเจ็บปวดด้วย ซึ่งนี่ไม่ใช่สิ่งที่คนธรรมดาทั่วไปสามารถทำได้